Για την αγάπη πολλά έχουν ειπωθεί και από πολλούς. Όμως θα τη βρεις, μόνο αν την αναζητήσεις στους μαθητές του Χριστού. Γιατί αυτοί μόνο είχαν την αληθινή Αγάπη για δάσκαλό τους της αγάπης. Κι έλεγαν γι’ αυτήν: «Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα και κατέχω όλα τα μυστήρια κι όλη τη γνώση, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε με ωφελεί» (Α΄Κορ. 13,8). Αυτός λοιπόν που έχει αγάπη έχει τον ίδιο το Θεό. «Γιατί ο Θεός είναι αγάπη» (Α΄ Ιω.4,8).
Μάξιμος ο ομολογητής, Περί αγάπης, Εκατοντάς Τετάρτη (100,ρ), Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Εκδ. Αστήρ Παπαδημητρίου, τόμος Β΄.
«Να καταλάβουμε το Θεό μέσα στην ταπείνωσή του, όταν μας ανέχεται, όταν μας αγαπά, όταν μας συγχωρεί, όταν μας αφήνει να κάνουμε το κακό, όταν σέβεται την ελευθερία μας, όταν εμείς τον βρίζουμε κι αυτός δε μας βρίζει, όταν εμείς σκοτώνουμε κι αυτός δε μας σκοτώνει, όταν εμείς τον πικραίνουμε κι αυτός δε μας πικραίνει. Τότε να του λέμε του Θεού την εμπιστοσύνη μας κι αυτός ξέρει τι θα κάνει με μας. Είναι ο ίδιος Θεός που είχε πει «γενηθήτω φως» εις το χάος και έγινε φως. Θα γίνει το ίδιο φως και σε μας». Αρχιμ. Αιμιλιανός, Ζωή εν Πνεύματι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ...
Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;
«Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αγάπης, ώστε όχι μόνον τούς παρόντες και εκείνους οι οποίοι βρίσκονται κοντά μας και τούς βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά και εκείνους οι οποίοι βρίσκονται μακρυά να περιλαμβάνει και να συνδέει και να ενώνει και ούτε ο πολύς καιρός, ούτε η απόσταση, ούτε ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να διακόψει την αγάπη της ψυχής. Διότι έτσι πρέπει ν' αγαπά εκείνος που αγαπάει πραγματικά, ώστε εάν και την ζωή του του ζητήσουν, και μπορεί να τη δώσει να μην διστάσει, γιατί τίποτε δεν είναι ισάξιο με ένα γνήσιο φίλο».
Που μπορεί να φτάσει η αγάπη;
Γνωρίζω εγώ κάποιον, ο οποίος, όταν παρακαλούσε τούς αγίους άνδρας υπέρ του φίλου του, πρώτα τούς παρακαλούσε να εύχονται υπέρ του φίλου του και μετά υπέρ του ιδίου. Γνωρίζω και τον Παύλο, ο οποίος ευχαρίστως έδινε και την ψυχή του, και χωρίς να του ζητηθεί, και ο οποίος ευχόταν να πέσει και στην κόλαση υπέρ των ανθρώπων που αγαπούσε...
Ο ίδιος ο Θεός έδωσε σε όλους μας μια κατοικία, τον κόσμο, και ένα λυχνάρι, τον ήλιο και μία σκεπή, τον ουρανό, και έστρωσε μία τράπεζα, τη γη και δεν αρκεί να δείχνουμε μεταξύ μας την αγάπη που δείχνει ο φίλος προς τον φίλο, γιατί είμαστε κάτι παραπάνω από αυτό. Είμαστε μέλη του ιδίου σώματος και πρέπει μεταξύ μας να δείχνουμε την αγάπη που πρέπει να έχουν τα μέλη μεταξύ τους. Και έτσι δεν θα μπορέσεις να κατηγορήσεις κανένα, γιατί δεν είναι ούτε συγγενής, ούτε φίλος σου, όμως είναι άνθρωπος της ιδίας φύσεως με εσένα, έχοντας τον ίδιον Δεσπότη και γεννημένος στον ίδιο κόσμο...
Όταν κάποιος δεν θέλει να με αγαπά;
... Αν θέλει κάποιος ν' απομακρυνθεί από κοντά σου, εσύ μην αποχωριστείς, ούτε να πεις τον ψυχρό αυτό λόγο: Εάν με αγαπά, τον αγαπώ κι εγώ, εάν όμως δεν με αγαπά ο δεξιός οφθαλμός μου, τότε τον βγάζω.
... Ακριβώς, όταν εκείνος δεν θέλει να σε αγαπά, τότε εσύ να δείχνεις μεγαλύτερη την αγάπη για να τον ελκύσεις προς το μέρος σου, γιατί είναι μέλος σου. Το μέλος όταν από κάποια ανάγκη αποχωρίζεται από το υπόλοιπο σώμα τότε κάνουμε το παν, ώστε να το ενώσουμε και πάλι και μάλιστα τότε καταβάλλουμε περισσότερη φροντίδα γι' αυτόν τον σκοπό. Γιατί και περισσότερος θα είναι ο μισθός σου όταν ελκύσεις προς το μέρος σου εκείνον, ο οποίος δεν θέλει να σ' αγαπά.
Θέλεις να εξυπηρετήσεις τον τάδε; Δεν σε εμποδίζω, αλλά όχι για να προξενήσεις λύπη σε κάποιον άλλο. Δεν μας δόθηκαν δάσκαλοι για να αντιμαχούμε μεταξύ μας, αλλά για να γινόμαστε φίλοι μεταξύ μας. Για ποιόν λόγο είσαι ένας; Για ποιο λόγο δεν κερδίζεις με το έργο σου πολλούς; Για ποιόν λόγο να μη γίνεις δημιουργός αγάπης; Για ποιο λόγο δεν δημιουργείς φιλία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος έπαινος της αρετής;
...Μη γίνεσαι κακός με τους πολλούς, δημιούργησε προς χάριν του εαυτού σου φίλους, πριν ακόμα αποκτήσεις σπίτι, πριν αποκτήσεις ο,τιδήποτε άλλο. Εάν ο ειρηνοποιός θεωρείται υιός του Θεού, πόσο περισσότερο
θα θεωρείται αυτός που δημιουργεί φίλους;...
...Ο διάβολος μας παρακινεί να γινόμαστε προς όλους εχθροί, ο Θεός όμως μας παραγγέλει να συμπαθούμε και ν' αγαπάμε.
Πότε με αγαπά κάποιος;
...Εκείνος που με αγαπάει, τότε θα ομολογήσω ότι πραγματικά με αγαπάει όταν όχι μόνο με επαινεί, αλλά και με προτρέπει να διορθώσω τα ελαττώματά μου. Γιατί το να επαινεί κάποιος απλώς τα πάντα, και τα κακά και τα καλά, δεν είναι γνώρισμα ανθρώπου που αγαπά, αλλά απατεώνα. Το να επαινεί όμως κάποιος κάτι το σωστό, να ελέγχει όμως σε κάποιο σφάλμα, αυτό είναι γνώρισμα ανθρώπου που αγαπά και φροντίζει για σένα.
Κι αν με πληγώνει αυτός που με αγαπά;
Τον φίλο και όταν με ελέγχει τον θέλω κοντά μου... Ο φίλος μου και όταν με πληγώνει μου είναι αγαπητός... Γιατί περισσότερη εμπιστοσύνη εμπνέουν τα τραύματα του φίλου, παρά τα φιλήματα του εχθρού...
Ακόμα λοιπόν και αν αυτός που σε αγαπά σε πληγώσει, θυμός πουθενά δεν εμφανίζεται, αλλά δάκρυα και παρακλήσεις... τόσο πολύ απέχει εκείνος που αγαπά από το να εξοργισθεί. Και αν δει αυτόν που αγαπά να διαπράττει κάποιο σφάλμα κλαίει και λυπάται. Αλλά αυτή η λύπη προξενεί ευχαρίστηση. Γιατί και τα δάκρυα και η λύπη της αγάπης είναι πιο γλυκά και από κάθε γέλιο και από κάθε χαρά.
Δεν ξεκουράζονται τόσο πολύ εκείνοι που γελούν, όσο εκείνοι που κλαίνε υπέρ των φίλων τους...
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
ευχαριστω τον φιλο μου και καλον αδελφο μιχαηλ που παρακολουθει το μπλογκ και μας υπενθυμιζει με τα ωφελιμα κειμενα του το χρεος μας.
Δημοσίευση σχολίου