Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015







Ποιοί ήταν οι Δώδεκα Απόστολοι και πως πέθαναν ;



1ος, Ο Πέτρος - Τον Σταύρωσαν.


2ος, Ο Ανδρέας - Τον Στάυρωσαν.


3ος, Ο Ματθαίος - Τον Έκαψαν Ζωντανό σε Καμίνι.


4ος, Ο Ιάκωβος - Τον Έσφαξαν.

5ος, Ο Σίμωνας ο Ζηλωτής - Τον Σταύρωσαν.


6ος, Ο Φίλιππος - Τον Κρέμασαν Ανάποδα.


7ος, Ο Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου - Τον Έσφαξαν.


8ος, Ο Βαρθολομαίος - Τον Σταύρωσαν.


9ος, Ο Ιούδας ο Θαδδαίος - Τον Θανάτωσαν με Τόξα.


10ος, Ο Θωμάς - Τον Θανάτωσαν με Τόξα.


11ος, Ο Ματθίας - Με Φρικτά Βασανιστήρια.


12ος, Ο Ιωάννης ο Θεολόγος - Πέθανε με Φυσικό Θάνατο.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015


Ανηφορίζοντας στην όμορφη Δωρίδα και στα λοίσθια σχεδόν του Νομού Φωκίδος, σε μια όμορφη πλαγιά λίγο πριν το χωριό Τρίκορφο, χτίζουμε το Μοναστήρι μας που τιμάται επ’ ονόματι των Αγίων Νεκταρίου και Φανουρίου.
Πρωτοεγκατασταθήκαμε εδώ στο Τρίκορφο, το Σεπτέμβριο του 1991, ξεκινώντας τον πνευματικό μας αγώνα για την σωτηρία των ψυχών μας αλλά και τον παράλληλο αγώνα να φτιάξουμε ένα μοναστήρι, έναν ακόμα πρόμαχο της Ορθοδοξίας μία ακόμα πνευματική έπαλξη.
Η ανέγερση της Μονής άρχισε από το μηδέν, όταν οι πρώτες μοναχές ξεκινήσαμε εδώ στο άγριο αρχικά και αφιλόξενο τόπο, ο οποίος όμως με την βοήθεια του Θεού και των Αγίων μας, μεταμορφώνεται σ’ ένα μικρό παράδεισο.
Καθημερινά η ζωή μας είναι ένας αγώνας, τόσο πνευματικός, όσο και σωματικός, διότι εκ του μηδενός, με πολλούς κόπους και μόχθους ανεγείρουμε το Μοναστηράκι μας. Οι ανάγκες είναι πολλές και επιτακτικές. Ήδη μέχρι σήμερα για την 16μελή μας οικογένεια, γιατί κάθε μοναστήρι είναι συγκροτημένο με την αγάπη και την θαλπωρή που έχει και η οικογένεια, μπορεί κανείς να φανταστεί τι ανάγκες υπάρχουν όχι μόνον για την συντήρησή μας, αλλά κυρίως για την συνέχιση του κτιριακού μας έργου, το οποίον έχει μεν αρχίσει, πλην όμως χρειάζεται πολύ δρόμο ακόμα για να ολοκληρωθεί.
Για να ξεκινήσουμε από την αρχή, ο πρώτος καιρός ήταν αρκτετά δύσκολος, δεδομένου ότι φτιάξαμε ένα μικρό προκατασκευασμένο σπίτι με τρία κελλάκια κι ένα μικρό εσωτερικό εκκλησάκι ενώ γύρω μας δεν υπήρχαν παρά τα βουνά της όμορφης Δωρίδας και στο βάθος αγναντεύαμε την θάλασσα του Πατραϊκού κόλπου. Επιπλέον δεν είχαμε ηλεκτρικό, ούτε νερό, ούτε φυσικά τηλέφωνο… Μετά την πρωϊνή ακολουθία, ξεκινούσαμε άλλη να φέρει νερό από μια κοντινή πηγή, άλλη να κόψει ξύλα για το τζάκι, άλλη να φτιάξει λιβάνι που ήταν το πρώτο μας διακόνημα, από το οποίο ουσιαστικά συντηρηθήκαμε τον πρώτο καιρό. Μέρες δύσκολες, που όμως με την βοήθεια του Θεού περνούσαν μέσα στην αγάπη Του, που μας παρηγορούσε και μας δυνάμωνε. Και το σούρουπο, όταν πιά τελείωνε η μέρα του Θεού, μαζευόμασταν και αρχίζαμε τον εσπερινό, κάτω από το φως των καντηλιών και των κεριών. Κατόπιν πιάναμε τα κομποσχοίνια μας και την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και των βιβλίων με τούς βίους των Αγίων μας και άλλα ψυχοφελή.
Και σιγά σιγά, με την ευλογία του Αγίου μας, γινόμασταν όλο και περισσότερες και μέχρι σήμερα είμαστε 16 μοναχές.
Στο λιβανάκι λοιπόν με το οποίο ξεκινήσαμε, προστέθηκε το κηροπλαστείο, το ραφείο μας, η μελισσοκομία, η αγιογραφία, η κατασκευή εκκλησιαστικών ειδών, η κατασκευή πασχαλινών λαμπάδων, κομποσχοινιών και συντήρηση ζώων (κότες-πρόβατα και αγελάδες). Σε αυτά να προσθέσουμε την έκδοση του Ημερολογίου μας και κάθε δίμηνο του περιοδικού μας ¨Μοναχική Έκφραση¨ καί άλλων εκδόσεων, βιβλίων καί περιοδικών.
Εκτός από αυτά τα διακονήματα καλλιεργούμε διάφορα λαχανικά, φυτέψαμε δέντρα παντού για να έχουμε την δική μας συγκομιδή και με τα υλικά από τα ζώα μας φτιάχνουμε διάφορα ζυμαρικά και τυροκομικά προϊόντα όπως γιαούρτι, γκούντα τυρί, έμενταλ, παρμεζάνα, κεφαλογραβιέρα, κβάρκ κ.α. Παράλληλα με τα εσωτερικά διακονήματα, αναγκαστήκαμε να πηγαίνουμε σε διάφορες θρησκευτικές πανηγύρεις, κυρίως στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία πουλώντας τα εργόχειρά μας από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα, κάτω από την σκέπη του Θεού και των Αγίων μας, γιατί για το Μοναστήρι τους τρέχουμε…
Δοξάζουμε τον Θεό γιατί μας έκανε το μεγαλύτερο δώρο, μας αξίωσε δηλαδή να ζούμε την όμορφη μοναστηριακή ζωή που ξεκινά το πρωί με την ακολουθία και την προσευχή και τελειώνει αργά τη νύχτα, πάλι με την προσευχή, γιατί στόχος και σκοπός μας που βρισκόμαστε εδώ είναι να συναντήσουμε τον Θεό, να συνομιλήσουμε μαζί Του, να γνωρίσουμε το θέλημά Του όσο γίνεται καλύτερα, να ενωθούμε μαζί Του, αλλά και να ενώσουμε και άλλους που έχουν ανάγκη, που ζητούν τις προσευχές μας και μεις ταπεινά, είτε με το κομποσχοίνι μας, είτε με τις παρακλήσεις μας, μεταφέρουμε στο Θεό τα αιτήματα τόσων ανθρώπων που προστρέχουν στούς θαυματουργούς Αγίους μας για να τους ζητήσουν βοήθεια και τις πρεσβείες τους στον θρόνο του Θεού.
Δοξάζουμε τον Θεό και τους Αγίους μας που μας ενισχύουν και σταδιακά τα όνειρά μας παίρνουν σάρκα και οστά, καθώς αγωνιζόμαστε για την κατάκτηση της αγιότητας…












Σάββατο 20 Ιουνίου 2015


ερ Μον Παναγίας Βαρνάκοβας.
Παναγία Βαρνάκοβα
 (ερ Μητρόπολις Φωκίδος)
Ε
πάλιο Δωρίδος ( 25 Χιλιόμετρα από την Ναύπακτο ).
Τ.Κ. 33056
τηλ. 26340-51030
γουμένη: Γερόντισσα Θεοδοσία.
 Μοναχές 10. 

πολυτίκιον Παναγίας Βαρνάκοβας
χος γ'. Θείας Πίστεως.
Θεον δώρημα τος εσεβέσι,
Μ
τερ Πάναγνε, Ελογημένη,
παρ
Κυρίου δόθης Πανάχραντε,
ν Βαρνακόβ κοίμητος Πρέσβειρα,
ς ρσενίου, Δαυίδ γκαλλώπισμα.
Κόσμου
νασσα, Χριστν τν Θεν κέτευε,
δωρήσασθαι
μν τ μέγα λεος.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις παρακλήσεως Πηγή,
κα
τν Δωριέων, θειοτάτη καταφυγή.
Κρήνη
ενάου, ρος θείου λέους,
Δέσποινα Βαρνακόβης,
σκέπε το
ς δούλους Σου.

Συνοπτικ στορία:  Βυζαντιν Μον τς Βαρνάκοβας βρίσκεται 45 περίπου λεπτ νατολικ τς Ναυπάκτου, πρς τν παλαι δρόμο το Λιδωρικίου, πέραν το Επαλίου. Εναι κτισμένη τό 1077 μ.Χ. π τν σιο ρσένιο τν Βαρνακοβίτη, πάνω σ να μικρ λόφο κα μέσα σ να πέραντο δάσος π δρς κα γριοκαστανιές. Τ Καθολικ εναι σ ρυθμ Βασιλικς μετ τρούλλου κα τ δάπεδο ποτελεται π θαυμάσια μαρμαροθετήματα το 11ου αἰῶνος. Ο ατοκράτορες το Βυζαντίου Κομνηνοί, βοήθησαν οκονομικς τ Μον κα τς δώρησαν πολλ κτήματα στν κοιλάδα το Μόρνου, πο φθαναν μέχρι τ θάλασσα, κα νησι το Κορινθιακο. ργότερα, μ τ Λατινοκρατία, Μον πήγετο στ λληνικ κρατίδιο το Δεσποτάτου τς πείρου. Ο ρχοντές του Κομνηνο γάπησαν τόσο πολ τν Παναγία τν Βαρνάκοβα, στε πέλεξαν τ καθολικ τς Μονς ς τόπο νταφιασμο τους. Κα ατό, διότι γιναν π ατος δύο μοναχοί: λέξιος, μ τ νομα κάκιος, κάποτε γούμενος, κα πατέρας του μμανουήλ, μ τ νομα Ματθαος. ρχαιολόγος ρλάνδος νεκάλυψε τος τάφους τους κάτω π τ δάπεδο το σωνάρθηκος, τό 1919. πάρχουν στ Μον ο πιτύμβιες πλάκες. Τό 1212 εχε 96 ερομονάχους κα εροδιακόνους, κατ τ κτητορικ τς Μονς. 
    Τό 1826
Μον κατεστράφη μερικς π τος Τούρκους κα νεκαινίσθη π τόν . Καποδίστρια τό 1831. στορία το Μοναστηριο εναι πράγματι συγκλονιστική. προσφορά του στ θνος πολ μεγάλη, γιατ δν πρόκειτο μόνο γι οκονομικ νίσχυση, λλ γι κάτι πολ βαθύτερο. Τ Μοναστρι τς Παναγίας τς Βαρνάκοβας δι τς χάριτός Της ταν κα εναι πνευματικ θησαυροφυλάκιο, τόσο γι τος Στερεοελλαδίτες, σο κα γι κάθε προσκυνητ. ταν κα εναι ερ καταφύγιο μέσα στ θανάσιμη παγωνιά τς ποιασδήποτε μορφς σκλαβις κα δυστυχίας. Ζεστασι ζως, παρηγορι θεοδώρητη, παρουσία Κυρηναίου, πως κα κάθε ερ μονή, στν νηφορικ πορεία τν πιστν λων τν αώνων. Κυρίως μως στς φοβερς ποχς τς Τουρκοκρατίας, τς νετοκρατίας κα τώρα τς λοκρατίας.
    Τ
πρτο χτύπημα τ δέχτηκε Μον τς Παναγις κατ τ δεύτερο μισυ το δέκατου πέμπτου αἰῶνος. ν κατόρθωσε ν ξεφύγει τ δειν τς Φραγκοκρατίας κα τν φθόνο τν Λατίνων, διότι νκε δαφικς στ Δεσποτάτο τς πείρου κα προστατεύθηκε π τος ρχοντες Κομνηνούς, ταν ξαπλώθηκαν ο Τούρκοι στν λλάδα, πέστη τν πρώτη καταστροφή. Κατ πληροφορίες, τ Μοναστρι παραδόθηκε τότε στς φλόγες κα κατεστράφη μερικς. Κατάφερε μως, μ τ βοήθεια τς Θεοτόκου, ν συνεχίσει τ θεοφιλ πορεία του ς θεο ργαστήριο ρετς κα ξαγιασμο φιλοθέων ψυχν. Τ δεύτερο χτύπημα τ δέχτηκε τν Μάϊο το 1826 π τος Τούρκους, ς κδίκηση γι τ σα πραξε κα γωνίστηκε ναντίον τς τυραννίας τους μέσα στά 400 χρόνια τς σκλαβις. Περιέλθαψε, θρεψε, παρηγόρησε, νίσχυσε, προστάτευσε, μόρφωσε (μ Κρυφ Σχολει σ πίπεδο Σχολαρχείου) κα τελικ πολέμησε στ πλευρ το μαρτυρικο κα γωνιζομένου λληνα, γι ν δοθε τ τίμημα τς λευθερίας.
    Μετ
τν ξοδο το Μεσολογγίου, τ Μοναστρι φιλοξένησε μι μάδα π τ ρωϊκ γυναικόπαιδα, τ ποα ν κατέφυγαν στ η-Συμιό, ρβανιτι τ κατεδίωξε κα κυνηγημένα φθασαν στ Βαρνάκοβα, που βρκαν στοργικ φιλοξενία κα περιποίηση. Μετά, γι περισσότερη σφάλεια, τ φυγάδευσαν στ Σάλωνα. πακολούθησε στς 3 Μαΐου το 1826 πολιορκία τς Μονς π στρατεύματα το Κιουταχ. Μετ π ρωϊκ ντίσταση 150 περασπιστν τς Μονς, ναντι 4,000 Τούρκων πί 23 μέρες, ναγκάστηκαν στρατιωτικο κα Μοναχο ν κάνουν ξοδο στς 26 Μαΐου, γιατ ο Τούρκοι καναν λαγούμι. Τελικ ο χθρο κατέλαβαν τ Μοναστρι κα νατίναξαν τν Να μ πυρίτιδα!
    Τό 1831
Καποδίστριας, γι τς τόσες προσφορς το Μοναστηριο δωσε 1,800 χρυσος φοίνικες, μλλον π δικά του, γιατ τότε εχε φτώχεια λλάδα, κα γινε σημερινς Ναός, μ τ δια λικά. Μόνο τ δάπεδο κα ο κολώνες το Προνάου παρέμειναν ρχικ πως σαν. Γι' ατ Καποδίστριας θεωρεται δεύτερος κτίτωρ τς . Μονς. [ντιγραφή π τ βιβλίο τς ερς Μονς «Νεώτερα Θαύματα τς Παναγίας στ Βαρνάκοβα & στορίες γι τν αωνιότητα», 2007]
    Θαυμαστ γεγονς πρξε κα τ νοιγμα το προσώπου τς Θαυματουργς εκόνας τς Παναγίας, παραμονές το Β' Παγκοσμίου Πολέμου τό 1940. Μερικο π τος γηραιότερους κατοίκους ο ποοι σαν παρόντες στ γεγονός, λέγουν τι σαν μεταξ το πλήθους τν Προσκυνητν πο εχε κατακλύσει τ Μοναστρι, πο πανηγύριζε τν δεκαπενταύγουστο το 1940, ταν μέσα στν κκλησία ασθάνθησαν βου κα τρυγμό. Κοίταξαν πρς τν εκόνα τς Παναγίας ζητώντας τν βοήθειά Της γι τν τοπικ σεισμ πο ασθάνθησαν. Τότε, κουσαν «κράκ» κα εδαν στ πρόσωπο στν εκόνα τς Παναγίας ν γίνεται μι γκάρσια ρωγμ ποα πάρχει μέχρι σήμερα, κα επαν· «κάτι κακ θ συμβε». Τν πόμενη μέρα μαθαν τι κείνη τν στιγμ ο ταλο τορπίλισαν πούλως τ πλοο λλη πο πγε Προσκυνητς στν Τνο. [ντιγραφ π τ βιβλίο τς . Μονς «ερ Μον Παναγίας Βαρνάκοβας», 1997] 

Θαύματα
Τ λαδάκι τς Παναγις θεράπευσε γυνακα μ βαρύτατο γκεφαλικό 
    να ναγώνιο τηλεφώνημα μετέφερε στ Μοναστήρι τν νθερμη παράκληση στ να δοθε λίγο λαδάκι π τ καντηλάκι τς Παναγις γι μία ρκετ νέα γυνακα, πο παθε βαρύτατο γκεφαλικό κα μετεφέρθη στ πανεπιστημιακό νοσοκομεο τν Πατρν. πειδ μως ο νδιαφερόμενοι δν προλάβαιναν ν νεβον στ μοναστήρι, περεπέμφθησαν σ πρόσωπο γνωστ γι τν ελάβειά του, τ ποο εχε πάρει λαδάκι π τν Μον κα μενε στ ντίρριο. πειδ δέ τ πρόσωπο ατ δν εχε τ δυνατότητα ν περιμένει σπίτι γι ν ρθουν ν τ πάρουν, τ κρέμασε στ χερούλι τς πόρτας μέσα σ' να τσαντάκι. 
    Καί,
τς πίστεως! Ο στενες συγγενες τς γυνακας πγαν κα τ πραν μ λαχτάρα κα μ πολλ πίστη σταύρωσαν στ κεφάλι τν ρρωστη, ποία π μέρες εχε χάσει τν παφ μ τ περιβάλλον. Κα τ θαμα γινε! Γι μι κόμη φορ μείφθηκε πίστη. σθενς συνλθε! Στν γυνακα, ν ατρικ πιστήμη εχε ξαντλήσει ματαίως λες τς δυνατότητές της, αση ρθε «νωθεν». π τν Παντοδύναμο κα Φιλάνθρωπο Θεό. Μετ π μερικς βδομάδες να νεώτερο τηλεφώνημα πιβεβαίωσε τν σταθεροποίηση τς καλς γείας τς εεργετημένης γυναίκας.
   
λλο να περιστατικ πο χάρισε χαρ κα συγκίνηση σ σους τ ζησαν, λλ κα σ' σους τ κουσαν. Ελογητός Θεός! 
[ντιγραφ π τ βιβλίο τς . Μονς « Μεγαλόχαρη Παναγία Βαρνάκοβα», 2011] 

Θεραπεία τς Παναγίας σ μικρ κοριτσάκι 
    Καλοκαίρι 2008. Κοριτσάκι στν τρυφερ παιδικ λικία τν τεσσάρων τν παθε να τύχημα κα κόπηκε τ δαχτυλάκι το χεριο του. ταν κρεμασμένο σ λίγο δέρμα ταν τ πγαν στος γιατρούς. κενοι προσπάθησαν ν τ συγκολήσουν. γιναν τρία χειρουργεα! Στ δαχτυλάκι μως δν γινόταν καλ αμάτωση κα ταν μαρο. λα δειχναν πς τ κοριτσάκι θ τχανε πλέον τ δαχτυλάκι του.
   
κενες τς μέρες μως πρε εδηση τ θλιβερ γεγονς μι πιστ φίλη τς οκογενείας, κα πγε στ παιδάκι λαδάκι τς Παναγις, πο εχε, κα βαλαν στ σχεδν νεκρωμένο δάχτυλο. Κα βεβαίως γινε θερμ προσευχ εδικ π τν μάνα. Τν λλη μέρα τ πρωί, μόλις ξύπνησε τ παιδί, κοιτάει μητέρα του κα τ ν δε; Τ δαχτυλάκι ταν σπρο κα φυσιολογικ σν τ λλα. θεία βοήθεια ρθε μέσως!
   
λη οκογένεια καθς κα τ φιλικά τους πρόσωπα χάρηκαν, δόξασαν τν Θε κα τν Παναγία Μητέρα Του κα τ κοριτσάκι τν λλη μέρα πο πγε στν γιατρ το επε:
    -Γιατρέ,
Παναγία μο σπρισε τ χεράκι μου!
    Κι
κενος, πιστς νθρωπος καθς ταν, πάντησε:
    -Δόξα στ'
νομά Της! Κα μένα Θες μο θεράπευσε τν γυιό μου! γ μ τν πιστήμη μερικς φορς δν μπορ ν βοηθήσω. Θες μως τ πάντα μπορε!
[ντιγραφ π τ βιβλίο τς . Μονς « Μεγαλόχαρη Παναγία Βαρνάκοβα», 2011] 

Θεραπεία μου κα τενόντων βραχίονος 
    ποιος χει περάσει πόνο τενόντων, μπορε ν καταλάβει κα τ πόνους πέρασε μία εσεβς κυρία, ρκετ νέα, π να χωριουδάκι τς πεδιάδος το ποταμο Μόρνου. (Περιοχ πο πέχει 35-40 λεπτ π τν . Μονή). κτς π τν φόρητο πόνο τν τενόντων το βραχίονος, εχε μαζέψει γρ κα κλείδωση το μου! Κατόπιν τς πιμονς τς σθενείας, ο γιατρο πεφάσισαν γχείρηση σ τρες φάσεις. 
   
σθενς γυνακα δίσταζε. Δν γνώριζε τ ποτέλεσμα θ εχε προσπάθεια τν γιατρν. Κατέφυγε λοιπν στν Οράνια Προστάτιδα τς περιοχς, τν Παναγία τν Βαρνάκοβα, κε πο κατέφευγαν π ννέα αἰῶνες πο εναι τ Μοναστήρι, γενεές γενεν. Κα λοι παιρναν βοήθεια κατ τν πίστη τους κα κατ τ συμφέρον τς ψυχς τους.
   
τσι κι ατ πιστ γυνακα. Πρε τ λαδάκι π' τ καντηλάκι τς Παναγις, πο τ εχε προμηθευτε σ να προηγούμενο προσκύνημά της, κα σταύρωσε μ δάκρυα στ μάτια τ πονεμένο λλ κα πρησμένο χέρι της. Συγχρόνως προσευχόταν ζητντας τ λεος τς Πανάχραντης Δέσποινας.
   
πως επε ταν ρθε ν Τν εχαριστήσει σ λάχιστες μέρες φυγε τ πρήξιμο λλ κα ο πόνοι! Οτε γχείρισι γινε οτε λλα φάρμακα. Ελογητός Θεός!
[ντιγραφ π τ βιβλίο τς . Μονς « Μεγαλόχαρη Παναγία Βαρνάκοβα», 2011] 

Θεραπεία καρκίνου τς γλώσσας δι πρεσβειν τς Θεομήτορος 
    νώτατος κρατικς λειτουργς προσεβλήθη π καρκίνο το λαιμο. Πγε στος καλύτερους γιατρος τν θηνν κα τέλος γχειρίστηκε. Στν ρχ φάνηκε τι πγαν λα καλά, μως γρήγορα γινε μετάσταση στ γλσσα. Ξαναπγε στος γιατρούς, κι κενοι, μν χοντας λλη λύση, ποφάσισαν ν το κάνουν δεύτερη γχείρηση κα ν το κόψουν τ γλσσα!
    Τότε
γενναος ατς νδρας λύγισε. Γονάτισε μπροστ στν εκόνα τς Παναγίας, τν ποία εχε Προστάτιδα λη εσεβς οκογένειά του, κα κλαψε ζητντας τ λεός Της. λη κείνη τ νύχτα τν πέρασε μέσα στν προσευχ κα στ δάκρυα. Τ πρω τν περίμεναν ο γιατροί, ο ποοι δν μπορούσαν τίποτε λλο πι ν το προσφέρουν, παρ τ φοβερ ατ γχείρηση. Μετ μως π ατ τν γκάρδια προσευχ γαλήνεψε. Χάρη Της τν πεσκίασε κα τν στήριξε. ρεμος τ πρω πγε στος γιατρος κι κενοι προχώρησαν στς προκαταρκτικς ξετάσεις. Μ κπληξη μως κα συγκίνηση εδαν κα ξακρίβωσαν πώς γκος στν γλσσα του δν πρχε πλέον! Θαύμασαν ο νθρωποι, γιατ μόλις πρ λίγων μερν εχε ντοπιστε κα ξακριβωθε κα δι το γυμνο φθαλμο κα δι τν εδικν κτινογραφιν.
    Τ
ν συνεχάρησαν κα τν διαβεβαίωσαν πς πρόκειτο περ θαύματος. κενος μως δν χρειαζόταν ατ τ διαβεβαίωση. Γνώριζε καλ πς θεραπεία του ταν πάντηση κα πίσκεψη το θείου λέους δι πρεσβειν τς περαγίας Θεοτόκου, τς «κυρς τς Ρούμελης» κι λου το κόσμου.
   
π τ χαρά του κα τν εγνωμοσύνη του μολογοσε τ θαμα παντο, κόμη κα στ καφενεο πο πήγαινε. λοι δόξαζαν τν Θεό, γιατ γνώριζαν τ δύσκολη κα δυνηρ σθένειά του. Μαζί μ' ατούς κι μες, σοι κούσαμε κα μάθαμε τ μεγάλο ατ θαμα το θείου λέους.
[ντιγραφ π τ βιβλίο τς . Μονς «Νεώτερα θαύματα τς Παναγίας στ Βαρνάκοβα & στορίες γι τν αωνιότητα», 2007] 

Θεραπεία μηνίσκου σ ερέα 
    ερεύς, ποος τρέφει μεγάλη ελάβεια πρς τν περαγία Θεοτόκο, π περβολικ κόπωση χειρωνακτικς ργασίας παθε στ γόνατο το νς ποδιο του, τν βλάβη πο ο γιατρο νομάζουν «μηνίσκο». Μετ π εδικς ξετάσεις πο κανε, το επαν πς πωσδήποτε πρεπε ν γίνει γχείρηση. πιστς ερες κατέφυγε στν μεγάλη Γιάτρισσα, κα Τν παρεκάλεσε ν τν βοηθήσει.
    Δ
ν ταν μόνο δύνη μις γχειρήσεως λλ κα τ τι θ στεροντο ο πιστο τν Θεία Λειτουργία γι ρκετ διάστημα. Προσευχήθηκε λοιπν μπροστ στν θαυματουργ εκόνα Της, σταύρωσε μ τ λαδάκι τς Παναγις τ πόδι του κα περίμενε τ ποτέλεσμα, τ ποο δν ργησε ν ρθει. Περνντας λίγες μέρες, ο πόνοι ποχώρησαν κα ασθάνθηκε πολ πι καλά! Τότε ξαναπγε στν γιατρ γι ν κτιμήσει τν νέα κατάσταση. Ξαναέβγαλε «πλάκα» κα γιατρς πορημένος επε: «Δν βλέπω πλέον καμμία βλάβη στν μηνίσκο. πλς προσέχετε, μ κουράζετε τ πόδι σας περβολικά!» 
   
ερες γεμάτος εγνωμοσύνη δόξασε τν Θε κα τν οράνια Δέσποινα πο μεσίτευσε στν Υόν Της κα τν πήλλαξε π ταλαιπωρίες. 
[ντιγραφ π τ βιβλίο τς . Μονς « Μεγαλόχαρη Παναγία Βαρνάκοβα», 2011]