Η ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟΝ ΤΟΥ ΝΩΕ


Τις αναζητήσεις για την κιβωτό του Νώε οι οποίες αρχίζουν από πολύ παλιά συνόψισε το 1982 το περιοδικό << ορθόδοξος Ζωή >> με άρθρο που είχε τίτλο << Η έρευνα δια την Κιβωτόν του Νώε >> .
Το Αραράτ είναι βουνό που έχει σχήμα κώνου και δημιουργήθηκε από ηφαιστειακή έκρηξι, έχει ύψος 5700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Από ύψος 4 1/2 χιλιομέτρων πάνω από την θάλασσα μέχρι την κορυφή του, το Αραράτ είναι μόνιμα σκεπασμένο από πάγους. Αν κάποιο σκάφος άραζε χαμηλότερα απ’ αυτό το στρώμα του πάγου, θα σάπιζε και θα χανόταν χωρίς ν’ αφήση ίχνη.
Αν κάποιο σκάφος άραζε στην κορυφή του όρους μετά τον κατακλυσμό θα σκεπαζόταν από τεράστιο στρώμα παγου και θα γινόταν απρόσιτο στον άνθρωπο.
Η θεία πρόνοια φρόντισε ώστε η κιβωτός του Νώε να αράξει σε ύψος 5000 μέτρων.
· Η πρώτη πληροφορία που αφορά στην έρευνα για την κιβωτό του Νώε πρέρχεται από τον ειδωλολάτρη (χαλδαίο) ιερά Βερόζα το 475π.χ. Ο ιερέας διηγείται ότι πολλοί σύγχρονοι του και προγενέστεροι του, αφού σκαρφάλωσαν στην κορυφή του Αραράτ, είδαν την κιβωτό και πήραν μαζί τους κομμάτια της κιβωτού ως ιερά λείψανα.
· Στους χριστιανικούς χρόνους ο Νικόλαος της Δαμασκού μαρτυρεί επίσης τα ίδια. Ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος στο βιβλίο του γράφει ότι πολλοί είχαν φέρει κομμάτια της Κιβωτού από το Αραράτ . Τα ίδια μαρτυρεί κατά το 180 μ.Χ. και ο άγιος Θεόφιλος Αντιοχείας.
· Το 1800 ένας αμερικανός, ο Κλαύδιος Ρίτς δημοσίευσε την έκθεση του Αγά – Χουσεΐν, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι είχε φθάσει στην κορυφή του Αραράτ και είχε δει εκεί τα λείψανα της Κιβωτού.
· Επιστημονικές αποστολές στο Αραράτ αρχίζουν το 1829, δηλαδή κατά την εποχή της αποστολής του Φρειδερίκου Parrot, καθηγητού στο πανεπιστήμιο Dorpat. Δυο από τις αποστολές του απέτυχαν να φθάσουν στην κορυφή, αλλά στην Τρίτη προσπάθεια του το κατόρθωσε φθάνοντας στην κορυφή ωστόσο δεν μπόρεσε να ελέγξει το εύρημα του.
· Το 1840 ένας δημοσιογράφος από την Κωνσταντινούπολι ανακοίνωσε την ανακάλυψη της Κιβωτού του Νώε. Τούρκικη Αποστόλη ειδική για την μελέτη των χιονοστιβάδων του όρους Αραράτ, ανεκάλυψε ένα γιγάντιο ξύλινο σκελετό, σχεδόν ολόμαυρο, που προεξείχε από τους πάγους. Όταν η αποστολή ρώτησε τους κατοίκους συνοικισμών, που γειτονεύουν με το Αραράτ, οι τελευταίοι απάντησαν ότι γνώριζαν την ύπαρξη τέτοιου σκελετού αλλά δεν τολμούσαν να τον πλησιάσουν, διότι είχαν δει ένα όργιο πνεύμα στο παράθυρο που βρισκόταν στο επάνω μέρος του σκελετού. Η τουρκική αποστολή παρ’ όλες τις υπερβολικές δυσκολίες, πέτυχε να πλησίαση την κιβωτό και να διαπιστώσει ότι διατηρείται σε καλή κατάσταση και μονάχα τα πλευρά της είχαν υποστεί βλάβη.
‘Ένα μέλος της ομάδας διηγήθηκε ότι οι πλευρές ήταν κατασκευασμένες από το ξύλο που αναφέρεται στην Αγία Γραφή, το οποίο προέρχεται από δένδρα που φύονται στην κοιλάδα του ποταμού Ευφράτη. Μπαίνοντας στην κιβωτό τα μέλη της αποστολής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το σκάφος είχε κατασκευαστεί για τη μεταφορά ζωντανών, αφού το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε διαμερίσματα ύψους 15 ποδιών (4 ½ μέτρων ). Οι τούρκοι κατάφεραν να μπουν σε τρία μονάχα τέτοια διαμερίσματα, γιατί τα άλλα ήταν γεμάτα πάγο.
Το 1983 ένας αρχιδιάκονος της Νεστοριανής Εκκλησίας, ο Δρ Νουρή, ανακοίνωσε επίσημα ότι μονάχα η πλώρη και η πρύμνη του πλοίου ήταν ευπρόσιτα, ενώ το κεντρικό τμήμα ήταν καλυμμένο από πάγους. Η κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από βαριά δοκάρια, που είχαν σκοτεινό κοκκινωπό – καστανό χρώμα. Ακόμα ο αρχιδιάκονος βρήκε ότι οι διαστάσεις της συνέπιπταν ακριβώς με τις διαστάσεις, που μας δίνει η Αγία Γραφή.
Τον Αύγουστο του 1916 ένας Ρώσος αξιωματικός αεροπόρος ο Βλαδίμηρος Ροσκοβίτσκυ, σε αναγνωριστική πτήση πάνω από την Τουρκικά σύνορα, βρέθηκε πάνω από το Αραράτ, όπου παρατήρησε μια παγωμένη λίμνη που στην άκρη της διακρινόταν ο σκελετός ενός μεγάλου πλοίου.
Ύστερα από μερικές πτήσεις πάνω από το βουνό πείσθηκαν για την παρουσία του πιο πάνω αντικειμένου και έστειλαν μια έκθεση στη Μόσχα και στην Πετρούπολι. Ο αυτοκράτορας Νικόλαος Β’ έδωσε διαταγή να σταλή αποστολή. Η αποστολή αυτή έκανε καταμετρήσεις, φωτογράφισε την κιβωτό και έκοψε δείγματα, όλα δε αυτά στάλθηκαν στην Πετρούπολι. Δυστυχώς ολόκληρη η συνάθροισι των πολύτιμων αυτών ντοκουμέντων προφανώς καταστράφηκαν κατά τη Ρωσική επανάσταση.
Στις 6 Ιουλίου του 1955 ο αλπινιστής Φερνάν Ναβαρρά μαζί με τον γιο του Ραφαήλ ανακάλυψε αυτό, που πιστεύει ότι είναι η κιβωτός του Νώε. Ο Ναβαρρά χρειάστηκε 17 χρόνια να ετοιμαστεί για αυτήν την αποστολή. Το γεγονός ότι το Αραράτ βρίσκεται στα σύνορα τριών χωρών – του Ιράν , της Τουρκίας και της Σοβιετικής Ενώσεως - και το γεγονός ότι έχει υπογραφεί συμφωνία, που απαγορεύει σ’ όποιον δήποτε την ανάβαση στο Αραράτ, του δημιούργησε μεγάλες δυσκολίες. Ο Ναβαρρά έφερε εις πέρας τρεις από τις αποστολές του μυστικά, περνώντας από την επικίνδυνη ζώνη την νύκτα. Παρ’ όλα αυτά, πέτυχε να εντοπίσει και να ανακαλύψη την απαγορευμένη περιοχή και με μεγάλη δυσκολία και κίνδυνο έκοψε μέσα από τον πάγο ένα κομμάτι δοκαριού από τις πλευρές του σκάφους, μήκους ενός μέτρου και πάχος οκτώ εκατοστών. Δεν υπήρχαν σανίδες πελεκημένες στο σημείο αυτό. Κατά την επιστροφή του ο Ναβαρρά πυροβολήθηκε και συνελήφθη από τη φρουρά των συνόρων, τελικά όμως αφέθηκε ελεύθερος με όλες τις φωτογραφίες του και το κομμάτι του ξύλου.
Σε εργαστήρια στο Κάιρο και στη Μαδρίτη αναλύσεις του κομματιού του ξύλου με ραδιενέργεια καθώρισαν ότι η ηλικία του ήταν 5.000 χρόνια.

Αυτό είναι το άρθρον του περιοδικού << Ορθόδοξος Ζωή >>. Παρόμοια όμως αναφέρει και ο Βέρνερ Κέλλερ, ο οποίος προσθέτει και άλλες απόπειρες δια την εύρεσιν της Κιβωτού από τον ιστορικόν ιεραπόστολον Δρα Ααρών Σμίθ (το 1951), από τον Γκρήνσμπορω, ένα ειδικόν του θέματος <<κατακλυσμός>>, και τον Γάλλον εξερευνητή Jean de Riguer, ο οποίος σκαρφάλωσε εις την ηφαιστειώδη κορυφήν το 1952.