ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ π. ΠΑΙΣΙΟ

(Η κατωτέρω συνομιλία του π. Παϊσίου μ’ έναν ευλαβή νέο, πού είχε πλανηθεί από τίς κακοδοξίες προτεσταντικής αιρέσεως, δημοσιεύτηκε στrίν ετησία έκδοση «Ο Οσιος Γρηγόριος» της Ιερας Κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Ορους του έτους 1995.
Ο μακαριστός γέροντας μέ τίς φαινομενικά απλοϊκές απαντήσεις του στίς υπαρξιακές ανησυχίες ενός νέου, έσωσε κι αυτή την ψυχή από την απώλεια καί τον επανέφερε στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος μας έδωσε την ευλογία του γιά την αναδημοσίευση του κειμένου της συνομιλίας αυτής).

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα νά πάω στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εξομολογήθηκα καί άρχισα νά μεταλαβαίνω τακτικά. Είχα όμως πολλά καί σοβαρά ερωτηματικά καί δέν εύρισκα απάντηση. Επεδίωξα καί είχα συναντήσεις μέ Θεολόγους κληρικούς, καί πάλι όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Η σοβαρή ασθένεια θέλει μεγάλο Νοσοκομείο.
«Κώστα, όσο κι άν προσπαθήσω δέν πρόκειται νά πεισθείς μέ τίποτα. Θέλεις νά καταλάβεις τά μυστήρια του Θεού μέ τη δική σου λογική. Αυτό δέν είναι ορθόδοξο. Ενα πράγμα μόνο σέ σώζει: Νά έρθεις νά πάμε στο Αγιο Ορος. Ερχεσαι;» Ηταν η γνωμάτευση του Αρχιμανδρίτη στον οποίο μέ οδήγησε ο Θεός, πιστεύω. Αφού συμφώνησα, μου έδωσε πληροφορίες γιά ένα μεγάλο χειρούργο (δικός μου ο χαρακτηρισμός) που είναι εκεί, καί πήγαμε. Το όνομά του είναι π. Παϊσιος. Κάποιος άλλος ευλογημένος γέροντας από τον Πύργο έμαθα αργότερα ότι είπε γιά μένα: «αν τον δεχτεί ο π. Παϊσιος έχει καλώς, άν όχι, θά χαθεί από την υπερηφάνειά του». Εχει ακόμα δίκιο... Ευτυχώς που ο Χριστός έχυσε το δικό Του αίμα γιά τίς δικές μας αμαρτίες. Δόξα στο άγιο όνομά Του.
Θά προσπαθήσω νά μεταφέρω όσο πιστά γίνεται την κουβέντα μέ τον π. Παϊσιο.

Ερώτηση: Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι μόνο ο Ιησούς Χριστός σώzει. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία παρακαλούμε καί την Παναγία νά μας σώσει. Είναι σωστό;

Απάντηση: Ο Ιησούς είναι ο μοναδικός Σωτήρας. Αυτός πρόσφερε τον εαυτό Του γιά μας. Ακου τώρα. Αν ήσουν κάποιος μεγάλος μέ εξουσία καί πήγαινες σέ μιά πόλη μέ τη μάνα σου, όλοι που θά σέ περίμεναν εκεί θά χαιρέταγαν καί σένα καί την μάνα σου. Θά έλεγαν καί τά καλύτερα λόγια γι’ αυτήν, κι ας μή γνώριζαν τίποτα γιά την ίδια. Εσύ που θά τ’ άκουγες, θά χαιρόσουν, θά καμάρωνες γιά την μάνα σου. Ετσι κι ο Χριστός χαίρεται καί καμαρώνει γιά την μάνα Του, όταν μας ακούει νά λέμε καλά λόγια γι’ αυτήν. Κοίτα. Αν μιά φτωχιά πήγαινε στη μάνα σου καί την παρακαλούσε νά σου ζητήσει νά την διορίσεις σέ μιά θέση κι εσύ έκαμνες τη χάρη της μάνας σου, τότε εκείνη η φτωχειά θά έλεγε ότι η μάνα σου την έσωσε, αν καί εσύ την διόρισες. Ε, έτσι κι εμείς λέμε η Παναγία νά μας σώσει. Καί ο γιός Της που έχει την εξουσία, αλλά είναι ταπεινός, χαίρεται νά μας ακούει νά λέμε καλά λόγια γιά τη μάνα Του.

Ερώτηση: Ο Κύριος δίδαξε νά προσευχόμαστε στο Θεό-Πατέρα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία προσεύχεται στη Θεοτόκο καί τούς Αγίους που ήταν άνθρωποι. Είναι σωστό;

Απάντηση: Ακου. Ολες οί προσευχές πάνε στο Θεό. Εμείς προσευχόμαστε στην Παναγία καί τούς Αγίους, δηλαδή τούς παρακαλούμε νά προσευχηθούν καί αυτοί στον Κύριο γιά μας καί η προσευχή τους έχει μεγάλη δύναμη.
- Ναί, αλλά... (τον διέκοψα) η Παναγία καί οί Αγιοι ήταν άνθρωποι καί πέθαναν. Δέν μας ακούνε, ούτε είναι πανταχού παρόντες. Μήπως o Θεός θυμώνει νά προσευχόμαστε σ’ αυτούς;Εδώ είναι μεγάλη η υποχρέωσή μου νά τονίσω μέ κάθε έμφαση αυτό που μου συνέβη. Τη στιγμή που έλεγα τη λέξη «αλλά», ένιωσα νά μέ καρφώνει κάτω στη γη ένα δόρυ καί χωρίς νά πονάω δέν μποροϋσα νά κάνω «κίχ», ενώ κάτι άνοιξε μέσα μου καί «ρούφηξα» όσα ο αγιος γέροντας μου έλεγε.
- Παιδί μου, συνέχισε, γιά το Θεό κανένας δέν πεθαίνει. Οταν κάποιος πεθάνει, πέθανε γιά μας που μείναμε ακόμα στη γη. Δέν πεθαίνει γιά το Θεό. Κι αν αυτός έχει παρρησία κοντά Του, μαθαίνει από το Χριστό οτι τον παρακαλούμε νά προσευχηθεί γιά μας καί προσεύχεται, ενώ o Χριστός ακούει καί χαίρεται. Η προσευχή του δικαίου έχει μεγάλη δύναμη.

Ερώτηση: ‘Ο Κύριος λέει: «Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου. Μή κάνεις είδωλο, ούτε κανενός ομοίωμα. Μή προσκυνήσεις αυτά. Μήτε νά τά λατρεύσεις, διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος». Η Ορθόδοξη Εκκλησία προσκυνάει τίς εικόνες. Είναι σωστό;

Απάντηση: Ακου. Η μάνα που έχει το παιδί της στον πόλεμο, φοβάται γι’ αυτό νύχτα-μέρα. Εχει πολλή αγωνία. Ξαφνικά παίρνει ένα γράμμα από το παιδί της μέ μιά φωτογραφία του μέσα. Οταν τη βλέπει τί κάνει; Την πιάνει στά χέρια της καί τη φιλεί, τη βάzει στον κόρφο της ν’ αγγίξει την καρδιά της. Ε, τί νομίζεις; Αυτή η μάνα μέ τέτοιο φλογερό πόθο που έχει γιά το παιδί της πιστεύει οτι φιλεί τη φωτογραφία; Το ίδιο το παιδί της πιστεύει ότι φιλεί. Το ίδιο πιστεύει καί όποιος έχει φλογερό πόθο γιά την Παναγία καί τον άγιο πού προσκυνάει. Δέν προσκυνάμε τίς εικόνες γιατί είναι οί εικόνες, αλλά γιά τούς αγίους. Καί αυτούς όχι γιατί είναι τά προσωπα που είναι, αλλά γιατί αγωνίστηκαν γιά το Χριστό. Ο Θεός είναι ζηλότυπος, είναι αλήθεια. Οχι όμως γιά τούς δικούς Του, αλλά γιά τον διάβολο. Ο πατέρας δέ ζηλεύει τά δικά του παιδιά. Μην ανησυχείς, ο Κύριος χαίρεται όταν σέ βλέπει νά σέβεσαι καί ν’ αγαπάς τη Μάνα Του καί τούς Αγίους.

Ερώτηση: Οί Προτεστάντες..., οί Ευαγγελικοί..., οί Πεντηκοστιανοί...

Απάντηση: Ο Λούθηρος είχε παράπονα από τον Πάπα καί δικαιολογημένα. Αν ήταν ειλικρινής, τότε γιατί δέν πήγε στην Ορθόδοξη Εκκλησία από την οποία δέν είχε κανένα παράπονο, αλλά έφτιαξε άλλη «έκκλησία» δική του; Αφησέ τους αυτούς. Μην ξαναπάς εκεί. Νά πηγαίνεις στην Εκκλησία, νά εξομολογηθείς εσύ καί η γυναίκα σου στον ίδιο πνευματικό καί όλα θά πάνε καλά.

Ερώτηση: Πάτερ Παϊσιε, δέν ξέρω νά προσεύχομαι. Πώς πρέπει νά προσεύχομαι;

Απάντηση: Νά αισθάνεσαι ότι είσαι μικρό παιδί καί ο Θεός Πατέρας σου. Αρχισε τότε νά του γυρεύεις. Αν του γυρέψεις καί τίποτα χαζά πράγματα, μή στενοχωρηθείς, δέ θυμώνει. Αυτός κοιτάει την καρδιά σου καί θά σου δώσει ό,τι είναι το καλύτερο γιά σένα. Είναι όπως ένα παιδί πού ζητάει από τον πατέρα του νά του αγοράσει μηχανάκι, γιατί πιστεύει οτι μεγάλωσε, καί o πατέρας επειδή φοβάται μήπως πάθει το παιδί του κανένα κακό, μπορεί νά αργήσει, αλλά στο τέλος του αγοράζει αυτοκίνητο.

Ερώτηση: Οταν προσευχόμαστε είναι καλό νά περιμένουμε στην προσευχή μέχρι νά αισθανθούμε χαρά; Το κάνω πολλές φορές καί μου συμβαίνει.

Απάντηση: Οχι. Τότε θά είναι σάν το παιδί που ζητάει κάτι απο τον πατέρα του, όχι γιά νά του το αγοράσει, αλλά γιά νά το χαϊδέψει μόνο.

Ευχαριστώ καί δοξάζω το Θεό πού μέ αξίωσε νά γνωρίσω έναν άγιο άνθρωπο όσο είναι ζωντανός στη γη, νά τον συμβουλεύομαι καί νά προσεύχεται γιά μένα καί την οικογένειά μου.
Αλήθεια πόσο θαυμάσιος είναι ο Θεός. Πόσο πανάγαθος καί πολυεύσπλαχνος! Δόξα στο άγιο όνομά Του. Ετσι έγινα - όχι έγινα, μ’ έκανε ο Κύριος – Ορθόδοξος Χριστιανός, χωρίς βέβαια νά ξεχνώ καί κάτι ακόμα που μου είπε o π. Παϊσιος, ότι δηλαδή δίνουμε εξετάσεις κάθε στιγμή...