Με ξύπνησε η αγάπη σου, Κύριε

Με ξύπνησε η αγάπη σου ενωρίτερον απόψε, Κύριε. Εγώ κοιμούμαι και η καρδία μου χτυπά για Σένα. Και τώρα μου λέγει: Ανάστα να δοξολογήσης τον Κύριον. Λάβε την θέσι σου να πολεμήσης. Περίζωσε την οσφύν σου και ετοίμασε τον νούν σου να γευθή την αγάπη του Θεού. Μη αμελής διόλου · πολλοί πονούν και υποφέρουν και θέλουν η πνοή του Θεού να πνεύση επάνω τους.
Έχω το βιβλίο μου ανοιχτό, μα η ψυχή μου τώρα λαχταρά εσένα, Κύριε · δεν αρκείται στο διάβασμα. Θέλω ελεύθερα να παρακολουθώ το χτύπο της καρδιάς μου.
Η ευχή ανοίγει στην ψυχή μου ένα άλλο βιβλίο και το μελετώ με πόθο πολύ · και ό,τι αναγράφεται εκεί είναι πάλι τα λόγια των Πατέρων. Είναι ένα μυστήριο το δώρο της προσευχής, και όποια ψυχή δεν έμαθε να εύχεται, στερείται πολύ από χαρά, από δύναμι, από ομορφιά. Όλη η ευγένεια της ψυχής κρύβεται στην ευλογία της προσευχής.
Πρέπει να μετατρέπουμε σε προσευχή κάθε είδησι που ακούμε και να μάθουμε γρήγορα να είμεθα ευσυγκίνητοι και ευσυμπάθητοι, διότι έτσι ομοιάζουμε προς τον Κύριον, όπου είναι οικτίρμων και ελεήμων.
Όταν βλέπης τον αδελφό σου και έχει κάποια δυσκολία και δεν εύχεσαι γι’ αυτόν, σημαίνει ότι η ψυχή σου δε λειτουργεί σωστά.
Η προσευχομένη ψυχή γίνεται μια λειτουργική ύπαρξι και αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, όλη τη δημιουργία. Είναι τώρα μεσονύκτιον και μεσουρανεί στο στερέωμα η μεγάλη άρκτος. Η μικρά άρκτος ανέτειλε κατά την δύσι του ηλίου και τώρα έδυσε.
Είναι να απορεί κανείς πως μια μικρή προσευχή που γίνεται για τον πόνο ενός αδελφού φθάνει στο θρόνο του Θεού. Και ο Άγιος Θεός, την δέχεται και ανάλογα ενεργεί και απαντά.
Μακρόθυμε Κύριε, πώς συγκαταβαίνεις στην ταπεινότητά μας; Πώς ανά πάσαν στιγμήν, όταν κρούωμεν την θύραν του ελέους σου μας εισακούεις; Πώς μας κυριεύει η ματαιότητα και αμελούμε αυτή την ιερά ασχολία;
Σήμερα που είναι μεγάλη δυσκολία στον κόσμο, πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που να μην κάνουν τίποτε άλλο από την προσευχή. Μόνο προσευχή · αυτό είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη στον κόσμο.
Το σώμα που δεν αναπνέει σωστά ασθενεί και η ψυχή που δεν εύχεται συνεχώς αμαρτάνει κατά τον λογισμόν.
Το κερί μαλακώνει όταν καίγεται και η ψυχή όταν εύχεται θερμαίνεται από τη χάρι του Αγίου Πνεύματος.
Σ’ ευχαριστώ, Πατέρα μου Ουράνιε, που έκρουσες την θύρα της ψυχής μου και μου έδωσες την δύναμι να ευρεθώ όρθιος, αλά και γονατιστός για την αγάπη σου.
Συγχώρεσέ με, Κύριε, διά την αργολογία μου αυτή και άφησε την ψυχή μου να μελετά τα κρίματα της δικαιοσύνης σου και να ετοιμάζεται διά την αιωνιότητα, όπου ήχος καθαρός εορταζόντων ανυμνεί και δοξάζει το μεγαλοπρεπές Όνομά σου, εις το οποίον πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.

Η εμή αδυναμία ταύτα εσημείωσε
μ.Μ.
Άγιον Όρος