Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΩΝ

Τό μεγαλύτερο πρόβλημα της Εκκλησίας στη διάρκεια των αιώνων δεν δημιουργήθηκε από τις μανιώδεις επιθέσεις των έχθρων της άλλα άπό την νοθευμένη ζωή των παιδιών της• των συμβιβασμένων παιδιών της• συμβιβασμένων με τον κόσμοτον κόσμο των απίστων.
Κι αν αυτό υπήρξε πρόβλημα μεγάλο στους προηγούμενους αιώνες, στήν εποχή μας τείνει νά εξελίχθη σε θανατηφόρα γάγγραινα πού απειλεί νά νέκρωση κάθε ικμάδα ζωής αληθινής μέσα στήν Εκκλησία τοΰ Χριστού. Κάτι φοβερότερο ακόμη: τείνει νά μεταβάλει την ίδια την Εκκλησία σε Εκκλησία συμβιβασμένων.
Συμβιβασμένων με τι; Πρωτίστως με τον τρόπο σκέψεως των ανθρώπων πού ζουν χωρίς Θεό. Φτάνουν οι πιστοί Χριστιανοί νά έχουν τούς ίδιους στόχους, τά ίδια οράματα, τις ίδιες προοπτικές με τις προοπτικές, τά οράματα και τούς στόχους πού έχουν και οι άπιστοι άνθρωποι. Στόχοι, οράματα και προοπτικές πού εξαντλούνται σ' αυτόν εδώ τον κόσμο, δηλαδή στήν επιτυχία, την ανάδειξη, την προβολή, την σταδιοδρομία εδώ στη γη.
Ουσιαστικά πρόκειται για συμβιβασμό ως προς τά κριτήρια με τά όποια αξιολογούνται και ιεραρχούνται τά διάφορα θέματα τής ζωής. Και αυτό στήν πράξη σημαίνει ότι καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις σ' αυτήν την αξιολόγηση πράγματα πού θα έπρεπε νά βρίσκονται σε δευτερεύουσες ή στις τελευταίες ή νά έχουν παντελώς αποβληθεί άπό τη ζωή των πιστών ανθρώπων. Θεωρούνται σπουδαία και σημαντικά, αυτά πού είναι ασήμαντα και μηδαμινά. Προβάλλονται και τονίζονται ως μεγάλα, θέματα πού είναι απλώς μεγάλα μηδενικά.
Ό Κύριος τον νου του άνθρωπου τον παρομοίασε με το μάτι: «Ό λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός» (Ματθ. ς' 22), είπε. 'Όπως ο οφθαλμός, όταν είναι υγιής, φωτίζει όλο το σώμα, έτσι και ο υγιής νους φωτίζει την πνευματική πορεία τού άνθρωπου. Όταν όμως ο νους σκοτιστεί - και σκοτίζεται σαφώς όταν συμβιβάζεται - τότε και ή πορεία γίνεται στο σκοτάδι, ο άνθρωπος εκλαμβάνει το σκοτάδι ως φως και ουσιαστικά οδηγείται σε καταστροφή.
Αποτέλεσμα του συμβιβασμού του πιστού άνθρωπου με τον τρόπο σκέψεως των άπιστων είναι νά συμβιβάζεται και στον τρόπο ζωής. Έτσι φτάνουμε στο πραγματικά αξιοθρήνητο κατάντημα νά εξομοιώνονται οι πιστοί πλήρως με τον τρόπο πού ζουν οι χωρίς Θεό άνθρωποι. Νά προσπαθούν νά βρουν την χαρά και οι πιστοί σ' αυτά πού μάταια την ψάχνουν οι άπιστοι. Νά ντύνονται (ή μάλλον νά ξεντύνονται) και οι πιστοί όπως οι άπιστοι. Νά τραγουδούν τά διεφθαρμένα τραγούδια τους, νά απολαμβάνουν τά αισχρά τους θεάματα, νά βυθίζονται στις ακάθαρτες και βρωμερές ηδονές τους.
Έχει ήδη συντελεστεί σε τόσο μεγάλη έκταση αυτός ο συμβιβασμός στον τρόπο σκέψεως και τον τρόπο ζωής των πιστών σήμερα, ώστε κάθε φωνή πού καλεί έστω σε στοιχειώδη συνέπεια νά χαρακτηρίζεται αναχρονιστική και νά θεωρείται ως αρρωστημένη κατάσταση ψυχικώς ανισόρροπων ανθρώπων!
«Αλήθεια σε ποία εποχή ζείτε;» είναι ή συνηθισμένη έκφραση πού ακούγεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Θαρρεί κανείς πώς πραγματοποιείται πλέον ή φοβερή προφητεία του Μεγάλου Αντωνίου, ο όποίος είπε κάποτε τά έξης: «Έρχεται καιρός ίνα οί άνθρωποι μανώσιν• έπάν δέ ίδωσί τινα μή μαινόμενον, έπαναστήσονται αύτώ λέγοντες• σύ μαίνη! Διά τό μή είναι όμοιον αύτοίς»- θα έρθει κάποια εποχή, είπε ο Άγιος, πού οι άνθρωποι θα τρελαθούν. Και όταν θα δουν κάποιον ο όποιος έχει τά λογικά του, θα ξεσηκώνονται εναντίον του λέγοντας: εσύ είσαι τρελός!
Και θα του φέρονται έτσι, ακριβώς διότι δεν είναι όμοιος τους.
Σε μία τέτοια πραγματικά τραγική εποχή ανεπίτρεπτων συμβιβασμών οι πιστοί οφείλουμε νά αντιτάξουμε ανυποχώρητη αντίσταση. Νά μείνουμε όρθιοι, ακέραιοι και ασυμβίβαστοι, την ώρα πού όλοι είναι πεσμένοι καταγής, προσκυνημένοι. Νά προτιμήσουμε νά καούμε επτά φορές στο καμίνι των χλευασμών, των είρωνειών και των περιφρονήσεων παρά νά προσκυνήσουμε τά χρυσά αγάλματα της σύγχρονης Βαβυλώνας.
Στα αυτιά μας, στήν σκέψη μας, στήν καρδιά μας ας αντηχούν δυνατά τά απείρως στοργικά λόγια του Κυρίου μας: «Έξελθε έξ αυτής ό λαός μου, ίνα μή συγκοινωνήσητε ταίς αμαρτίαις αυτής, και ίνα έκ τών πληγών αυτής μή λάβητε» (Άποκ. ιη' 4). Λαέ μου, ήγες έξω άπό τη Βαβυλώνα των συμβιβασμών, για νά μη γίνετε, εσείς οι πιστοί μου, συμμέτοχοι στις αμαρτίες της και νά μη τιμωρηθείτε με τις τιμωρίες πού την περιμένουν.

«Ό έχων ώτα άκούειν, άκουέτω»!
(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")