ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ: Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΣΤΗΣ

«Ύπήντησαν αύτώ δύο δαιμονιζόμενοι έκ τών μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν»
Δραματική ήταν ή συνάντηση του Κυρίου μας μέ τους δύο δαιμονισμένους τών Γεργεσηνών. Ήταν κυριευμένοι άπό τούς δαίμονες. Γι' αυτό και ή εικόνα πού παρουσίαζαν ήταν φοβερή. Έμεναν στα μνήματα. Είχαν τή μανία τής επιθετικότητας, γι' αυτό και προκαλούσαν τόν φόβο και τόν τρόμο στους κατοίκους τής περιοχής. Κατέχονταν άπό τήν τάση τής αυτοκαταστροφής. Γι' αυτό γύριζαν γυμνοί στις ερημιές, βαδίζοντας ολοταχώς προς τόν θάνατο.
Σ' αυτή τήν τρομερή κατάσταση τούς συναντά ο Λυτρωτής Κύριος. Και μέ τή θεία του παντοδυναμία τούς ελευθερώνει άπό τούς δαίμονες.
Τά πονηρά πνεύματα, φοβούνται, ταράζονται μπροστά στον Κύριο Ιησού. «Τι ήμίν και σοί, Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;»
Και στη συνέχεια ζητούν τήν άδεια άπό τόν Κύριο νά εισέλθουν στήν αγέλη τών χοίρων. «Εί έκβάλλεις ημάς έπίτρεψον ήμίν άπελθείν εις τήν άγέλην τών χοίρων».
Και τότε ο παντοδύναμος Κύριος Ιησούς, μέ μία μόνο λέξη τούς προστάζει: «Υπάγετε». Και γίνεται τό μεγάλο θαύμα. Οι άγριοι δαιμονισμένοι γίνονται αρνάκια. Και οι δαίμονες εισέρχονται ατούς χοίρους, πού τρέχουν και πνίγονται όλοι στη θάλασσα.
Πολλοί άνθρωποι στήν εποχή μας δεν συμμερίζονται τις αλήθειες του Ευαγγελίου γιά την ύπαρξη τών πονηρών πνευμάτων. Όταν ακούν γιά δαίμονες, γελούν και ειρωνεύονται.
Άλλα θα πρέπει νά γνωρίζουν ότι «ή πιο έξυπνη πονηριά του Διαβόλου είναι νά μάς πείθει ότι δεν υπάρχει».
Ό Διάβολος χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους μέ τούς οποίους πλησιάζει τόν άνθρωπο. Αλλιώς πλησιάζει τούς αμετανόητους αμαρτωλούς, αλλιώς αυτούς πού αρχίζουν τώρα τήν πνευματική τους ζωή και διαφορετικά τούς ανθρώπους πού χρόνια εργάζονται πνευματικά επί του εαυτού τους γιά νά ευαρεστήσουν στον Κύριο. Άλλοτε κρύβεται, άλλοτε πάλι φανερώνεται σαν κακό πνεύμα. Και άλλοτε, όπως λέει ο απόστολος Παύλος μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός, καλώντας τούς ανθρώπους όχι σε κάτι κακό, άλλά αντίθετα σε κάτι καλό. Τή μέθοδο αυτή τήν χρησιμοποιεί συνήθως γιά νά κατάκτηση εκείνες τις ψυχές πού έχουν προχωρήσει στήν αρετή.
Τά μέσα, πού συνήθως χρησιμοποιεί είναι πολλά και ποικίλα. Οι αυταπάτες πού δημιουργεί είναι πάρα πολλές.
Πολλούς ανθρώπους τούς εξαπατά μέ μαντείες και προλήψεις, μέ μαγείες και δεισιδαιμονίες. Ανακατεύει τήν αλήθεια μέ τό ψέμα γιά νά μας ξεγελάσει ευκολότερα. Χρησιμοποιεί και τά όνειρα σαν μέσο άπατης. Και δυστυχώς βρίσκει πολλούς αφελείς πού τόν πιστεύουν.
Όταν μάς προτρέπει ο Διάβολος στο κακό τό παρουσιάζει μικρό σαν μυρμήγκι. Όταν όμως τό κάνουμε πράξη μάς τό παρουσιάζει φοβερό σαν λιοντάρι. Γι' αυτό οι Πατέρες ονομάζουν τόν Διάβολο μυρμηκολέοντα. Ό Διάβολος έχει τρία αγαπημένα σύνεργα. Τήν βουκέντρα, τήν κάπα και τόν άδειο τενεκέ. Στήν αρχή κεντάει μέ τή βουκέντρα. Κατόπιν σκεπάζει μέ τήν κάπα. Και μετά τά βγάζει όλα στη φόρα και κάνει θόρυβο μέ τόν τενεκέ γιά νά μάς έκθεση.
Εκμεταλλεύεται τά αδύνατα σημεία τής ψυχής μας. Ας μην ξεχνάμε ότι μία μικρή πορτούλα, ή κερκόπορτα πού έμεινε αφύλαχτη, είχε σαν αποτέλεσμα νά καταληφθεί ή Κωνσταντινούπολη άπό τους Τούρκους. Έτσι και μία μικρή πόρτα αφύλαχτη μέσα μας. μπορεί νά οδηγήσει στήν κατάληψη τής ψυχής μας άπό τόν Σατανά.
Αλλά εάν ο Διάβολος ενεργεί πάντοτε ως πειραστής, ο Παντοδύναμος Κύριος μας ενεργεί ως Λυτρωτής. Εκείνος μάς πολεμά μέ όλες τις στρατιές τών πονηρών πνευμάτων και τών ανθρώπων. Ό Χριστός ως λυτρωτής διάθετα τά τάγματα τών αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων, τήν λυτρωτική του χάρη, τήν διδασκαλία Του, τά άγια Μυστήρια και ολόκληρο τό πνευματικό οπλοστάσιο τής Εκκλησίας Του. Ή παρουσία του Χριστού μέσα στον κόσμο μέ τά λυτρωτικά μυστήρια τής Εκκλησίας και τό κήρυγμα τού Ευαγγελίου, σημαίνει τήν υποχώρηση τού δαιμονικού στοιχείου. Άλλωστε όπως φανερώνει τό Πνεύμα τό Άγιο, ο σκοπός γιά τόν όποιο ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, ήταν νά κατάργηση τό κράτος και τήν εξουσία τού Διαβόλου (Α' Ίωάν. γ' 8, 'Εβρ. β' 14).
Γράφει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος: «Όταν οι Χριστιανοί συγκεντρώνονται στήν Εκκλησία γιά νά τελέσουν τό Θείο Δείπνο και νά μετάσχουν στο μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας, συντρίβονται οι δαιμονικές δυνάμεις». Αυτό σημαίνει ότι ή κοινωνία τής αγάπης εξασφαλίζει στον άνθρωπο τόν καθαρό αέρα τής Βασιλείας τού θεού, μακριά άπό κάθε δαιμονική επιρροή.