«ΘΗΣΑΥΡΙΖΕΤΕ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ...»

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ή διαφήμιση.
Για να διαφή¬μιση τά διαμάντια και την αξία τους κατέλη¬γε: Ένα διαμάντι αιώνιο. Πράγματι μιά τέ¬τοια διαφήμιση αγγίζει τις πιο λεπτές και ευαίσθη¬τες χορδές της ανθρώπινης καρδιάς. Γιατί ή καρδιά στο βάθος της λαχταράει ένα θησαυρό πού θα διαρ¬κή αιώνια. Και αύτη τη σιγουριά τώρα της αϊωνιότητος της την προσφέρει ένα διαμάντι! Γιατί το δια¬μάντι είναι αιώνιο! Είναι το διαμάντι αιώνιο; Είναι και ο άνθρωπος αιώνιος πάνω στη γη; Και πώς εξα¬σφαλίζεται ή αιώνια κατοχή του; 'Ή λησμονούμε πώς οι θησαυροί και όταν δεν μας αφήνουν, οπωσδήποτε μία μέρα τούς αφήνουμε εμείς. Αν, λοιπόν, ένα δια¬μάντι είναι «αιώνιο», όμως ούτε ο κάτοχος του είναι αιώνιος ούτε ή κατοχή του αιώνια.
Οπωσδήποτε το κυνήγημα τού θησαυρού είναι φυσικό. Ανταποκρίνεται σε μιά βαθιά εσωτερική ανάγκη. Τον αναζητάει ή καρδιά για νά ζήση το πλή¬ρωμα της χαράς και της ευτυχίας της. Διαφορετικά αισθάνεται άδεια. Αλλά ποιος μπορεί νά είναι ο θη¬σαυρός της καρδιάς; Ένας θησαυρός πού θα έχει δια¬στάσεις αΐωνιότητος;
Την απάντηση μάς την δίνει ο ίδιος ο Χριστός. Όχι μόνο δεν μάς απαγορεύει τον θησαυρισμό, άλλά μάς τον προβάλλει. «Θησαυρίζετε» μάς προτρέπει. «Θησαυρίζετε ύμΐν θησαυρούς έν ούρανώ...» (Ματθ. στ' 20). Θησαυρούς αληθινούς νά επιδιώκετε πού έχουν τη βεβαιότητα της αίωνιότητος. Θησαυρούς απρόσβλητους από τις αλλαγές τού χρόνου και τις επιβουλές των ανθρώπων. Θησαυρούς πού ανταπο¬κρίνονται στις βαθιές αναζητήσεις και τούς ενδόμυ¬χους πόθους της καρδιάς. Και οι θησαυροί αυτοί εί¬ναι κατ' εξοχήν έργα τής αγάπης. Ή αγάπη πρώτα στον Θεό και ύστερα στον άνθρωπο. Ό πόθος και ή πρόγευση των αγαθών τής βασιλείας των ουρανών.
Νά ο αληθινός θησαυρισμός. Ό ιερός Αυγουστί¬νος έγραφε άπό τη δική του προσωπική εμπειρία, ότι «ή καρδιά μας είναι δημιουργημένη γιά τόν Θεό και είναι ανήσυχη ώς ότου αναπαυθεί κοντά Τον». Ή καρδιά, δηλαδή, είναι ο τόπος, όπου πρέπει νά κατοικεί ο Θεός. Ή καθαρή και αγνή καρδιά, ή πλημ¬μυρισμένη άπό αγάπη και καθαρότητα, είναι τά άγια των αγίων, εκεί πού ιδιαίτερα επαναπαύεται ο Θεός. Και όπου κατοικεί ο Θεός τής αγάπης κάνει την καρδιά νά σκιρτά άπό ευτυχία.
Ή καρδιά, λοιπόν, πρέπει νά φυλάγεται προσε¬κτικά άπό την άπατη των ψεύτικων θησαυρών. Τά γήινα αγαθά, ενώ δεν τής εξασφαλίζουν την ευτυχία, την αιχμαλωτίζουν και τής επιβάλλουν τη χει¬ρότερη τυραννία. Τι είναι μιά καρδιά αιχμαλωτισμένη στο χρήμα. υποδουλωμένη στο χρυσό μέταλλο; Τι αισθήματα ανώτερα, άγια και ιερά. μπορούν νά ανα¬πτυχθούν σ' αυτή τη σκληρή και παγερή καρδιά; Ποιες συγκινήσεις μπορεί νά νιώσει φυλακισμένη στη σιδερένια-χρυσή φυλακή της πού ή ίδια ύψωσε με το λατρευτό της μέταλλο: Ό Κύριος προειδοποίησε: Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και ή καρδιά σας. Και θα είναι φοβερό ή καρδιά, δημιουργη¬μένη για τον Θεό, για ιερά σκιρτήματα, νά είναι δε¬μένη στο δουλωτικό πάθος τής φιλαργυρίας!
Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και ή καρδιά σας. Και όπου είναι ή καρδιά σας εκεί θα είναι και ο θησαυρός σας. Συνυπάρχει ή καρδιά και ο θησαυρός της και ασκεί επάνω της βαθιά διαμορ¬φωτική επίδραση. Ό,τι είναι ο θησαυρός, αυτό θα γίνει τελικά και ή καρδιά. Άγιος ο θησαυρός; Άγια και ή καρδιά. Ψεύτικος ο θησαυρός; Ψεύτικη και ή καρδιά. Ή ανιδιοτελής και ειλικρινής αγάπη ο θη¬σαυρός; Ελεύθερη και αδούλωτη ή καρδιά τραγου¬δάει αδιάκοπα τον ύμνο τής χαράς. Δολωμένη στα τυραννικά πάθη θα θρηνεί αδιάκοπα τη χαμένη της ευτυχία.
Ή καρδιά γεμίζει ή αδειάζει ανάλογα με το αντι¬κείμενο τής λατρείας της, ανάλογα με τον ποθητό θησαυρό της. Είναι άδεια, όταν είναι γεμάτη άπό τον εαυτό της και άπό τούς φθαρτούς θησαυρούς της. Είναι γεμάτη, όταν είναι άδεια άπό την εγωπάθεια της και γεμάτη άπό τον πόθο και τη λατρεία τού Θεού, άπό αγάπη για τούς συνανθρώπους της. Αν το Σύμπαν κυβερνάται άπό τούς νόμους τής παγκο¬σμίου έλξεως, ή καρδιά κυβερνάται άπό τον νόμο τής παγκόσμιας αγάπης, τής αγάπης πού ρυθμίζει και συντονίζει τούς κτύπους της. Μια τέτοια καρδιά εί¬ναι αληθινός θησαυρός. «Θησαυρίζετε», λοιπόν.