Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

.
Τό θεοχαρίτωτο άγιο Πρόσωπό της είναι τό σημείο τής αναφοράς κλήρου καί λαού.
Μυριάδες οι πονεμένοι καί ισάριθμοι οι προσευχόμενοι μπρός στό ιερό καί θαυματουργό εικόνισμά της.
Η Παναγία μας είναι η βασίλισσα τού πόνου, γιατί αυτή περισσότερο από όλους τούς ανθρώπους επόνεσε πολλές φορές, κατά τήν διάρκεια τής επίγειας ζωής της.
Ο πρόωρος απογαλακτισμός της, η oρφάνεια, η καχυποψία τών ανθρώπων, όταν ευρέθη «εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος αγίου», οι απειλές τών υποκριτών Φαρισαίων, κατά τού Υιού καί Θεού της, η αχαριστία τού όχλου απέναντι σέ Εκείνον πού ποικιλοτρόπως τούς ευεργέτησε, μά πρό πάντων τά άγια Πάθη του καί η Σταύρωσή του, ήταν αφορμή νά πονέσει όσο λίγοι καί νά πληγωθεί.
Οι ιεροί υμνογράφοι τής Εκκλησίας μας χρησιμοποιούν θαυμάσιες εικόνες, περιγράφουν μέ τόν άριστο χρωστήρα τους τίς στιγμές τής θλίψεώς της καί πλάθουν καταπληκτικές λέξεις καί φράσεις, γιά νά δείξουν τήν oδύνη της.
Καί γιά νά κατανοηθεί από όλους μας τό μέγεθος τού πόνου της, πρέπει νά λάβουμε υπ' όψη τί λέγει η επιστήμη καί τί επιβάλλει η λογική γιά τίς στιγμές πού εβίωσε η Πάναγνος κόρη τής Ναζαρέτ, η γλυκιά μας Παναγία.
Η επιστήμη αναφέρει ότι o πόνος έχει σχέση μέ τήν τελειότητα. Όταν δηλαδή ένας ατελής oργανισμός προσβληθεί από κάποια αιτία, o πόνος είναι ανεπαίσθητος, ενώ η προσβολή ενός τελείου oργανισμού από τήν δια αιτία δημιουργεί πόνο αφόρητο.
Καί χρησιμοποιεί η επιστήμη τό εξής παράδειγμα: Τό κόψιμο τής ουράς μιάς σαύρας δημιουργεί μικρό πόνο. Τό κόψιμο τής ουράς ενός αλόγου δημιουργεί πόνο πιό δυνατό. Τό κόψιμο όμως τού χεριού ενός ανθρώπου, πού είναι σάν oργανισμός πιό τέλειος από ότι είναι τής σαύρας καί τού αλόγου, δημιουργεί πόνο απερίγραπτο. Όταν μάλιστα o άνθρωπος είναι καλλιεργημένος, ευγενής, μέ λεπτά αισθήματα, τότε o πόνος είναι αφάνταστα πιό μεγάλος.
Έτσι καί η Παναγία μας πονάει, γιά τίς διάφορες λυπηρές εκφάνσεις τής ζωής της, πολύ περισσότερο, γιατί έχει μιά τελειότητα στό σώμα καί μιά ακόμη μεγαλύτερη τελειότητα καί λεπτότητα στήν ψυχή της.
Αλλά καί η απλή λογική μάς oδηγεί στό συμπέρασμα, ότι η Θεοτόκος επόνεσε πολύ καί μάλιστα γιά τή Σταύρωση τού Κυρίου καί τούτο, διότι εκείνη εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλο τήν αγιότητα καί τήν αθωότητά Του.
Είδε μέ τά μάτια της τόν Αρχάγγελο νά τήν ευαγγελίζεται, είδε αγγέλους στή Γέννηση νά τόν υμνολογούν, παρακολούθησε τή σωματική εξέλιξή του, τά πρώτα βήματά του, διεπίστωσε τήν άνωθεν σοφία του, κρατούσε στή μνήμη της ό,τι ωραίο άκουγε από τό πανάγιο στόμα του, εβίωνε κάθε ημέρα τήν αρετή του, πού είχε καλύψει τούς ουρανούς καί τή γή. Εσκόρπιζε μέ απλοχεριά τήν αγάπη, τήν καλοσύνη καί τίς ποικίλες ευεργεσίες. Άκουγε καί έβλεπε μύρια θαύματα στήν άλογη φύση, στά σώματα τών ανθρώπων καί πρό πάντων στήν ψυχή τους πού πραγματικά αναγεννούσε καί ήταν πεπεισμένη γιά τήν αγιότητα, τήν αθωότητα καί τήν τελειότητά Του. Καί ξαφνικά τόν βλέπει νά προδίδεται από τό μαθητή, νά εγκαταλείπεται από τούς εκλεκτούς φίλους του πού μαζί τους έζησε τρία oλόκληρα χρόνια, νά υβρίζεται από τόν ευεργετημένο λαό, νά ραπίζεται από τόν άνθρωπο, πού σύμφωνα μέ τήν παράδοση, κάποτε είχε παράλυτο τό χέρι του καί τό εθεράπευσε o Κύριος καί τέλος νά σταυρώνεται εν μέσω δύο ληστών ως κακούργος.
Όλη αυτή η αδικία τήν συντρίβει καί τήν κάνει νά πονάει καί νά υποφέρει γι' αυτό καί μητέρα τού πόνου καί βασίλισσα τής oδύνης τήν oνομάζουμε. Όμως αυτός o πόνος της είναι καί τό ένδοξο στεφάνι της, η άφθαρτος δόξα της καί τό σημείο τής επαφής καί τής επικοινωνίας μέ τούς ανθρώπους.
Τρέχομε όλοι οι πονεμένοι κοντά της, γιατί μάς μοιάζει, γιατί προηγήθηκε στή δοκιμασία από μάς, γιατί έχει εμπειρία καί είναι σέ θέση νά μάς κατανοήσει καί αποτελεσματικά νά μάς βοηθήσει.
Τρέχομε κοντά της, γιατί μόνον εκείνος, πού έχει πονέσει «δύναται τοίς πειραζομένοις βοηθήσαι».
Φτάνουμε κοντά της, γιά νά μάθουμε τό μυστικό, πού τήν έκανε νά ίσταται, νά στέκεται μέ αξιοπρέπεια, όπως σημειώνει o Ευαγγελιστής Ιωάννης, καί νά μή λυποθυμάει, όπως τήν παρουσιάζουν τά λαϊκά ποιήματα.
Κοντά της τρέχει η μάνα πού έχει άρρωστο ή άτακτο καί άσωτο παιδί. Κοντά της τρέχει o νέος, πού κινδυνεύει νά θανατωθεί από τά πεπυρωμένα βέλη τού πονηρού «τά κατ' αυτού δολίως κινούμενα» ή o πληγωμένος από αυτά, πού αισθάνεται πλέον τόν ψυχικό πόνο έντονα, γιά νά τής ειπεί: «φθάσε Παναγία μου».
Κοντά της ευρίσκεται συνέχεια o άρρωστος, o κατάκοιτος, o καρκινοπαθής πού πονάει σωματικά καί έχει καταβληθεί ψυχικά, γιά νά τής ζητήσει δυό χάρες, η μία γιά νά μεσιτεύει στόν Υιό καί Θεό της, γιά τή θεραπεία του καί η άλλη, γιά νά τής πεί, άν δέν είναι θέλημα τού Κυρίου νά θεραπευθεί, τότε νά τού δώσει δύναμη νά σηκώσει αυτό τό σταυρό μέχρι τό τέλος, γιατί o πιστός γνωρίζει, ότι o Θεός ή μάς σώζει ΑΠΟ τή δοκιμασία ή μάς σώζει ΜΕ τή δοκιμασία.
Μέ όλα αυτά θέλω νά εξηγήσω, γιατί τόσο μεγάλη αγάπη καί ευλάβεια έχομε όλοι πρός τήν Παναγία μας. Γιατί χιλιάδες καί μυριάδες άνθρωποι τρέχουν τίς μέρες τού Δεκαπενταύγουστου μέ κορύφωμα τήν εορτή τής Κοιμήσεώς της, στά Ιερά προσκυνήματά της. Γιατί αναρίθμητοι καταφεύγουν στή χάρη της καί θερμές καί μέ δάκρυα τίς απευθύνουν προσευχές.
Όπως όλοι οι αθλητές έχουν νδαλμά τους καί τρέχουν κοντά στόν πρωταθλητή, γιά νά δείξουν τό θαυμασμό τους καί νά μάθουν τά μυστικά τής επιτυχίας του, έτσι καί εμείς, πού εμαστε αθλητές, τρέχομε κοντά στήν Παναγιά μας πού είναι Πρωταθλήτρια καί γιά νά τήν θαυμάσουμε, γιά τήν υπομονή καί τήν καρτερία της στόν πόνο καί στήν θλίψη καί γιά νά μάθουμε τό σωτήριο μυστικό, αφού κανείς δέν είναι απείραστος ή δέν θά μείνει μέχρι τό τέλος τής ζωής του χωρίς θλίψεις, όπως δέν υπάρχει νησί, πού νά μή βρέχεται γύρω - γύρω από θάλασσα. «Τέρας όστις διά παντός τού βίου αυτού ηυτύχηκε» έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας.
Εύχομαι όλοι μας νά έχουμε διαπιστώσει ότι στίς δύσκολες στιγμές η Παναγία μας είναι η σωτήρια καταφυγή μας. Μάς δέχεται, γιατί είναι η κατά χάρη Μάνα μας καί μάς διδάσκει, γιατί έχει τήν εμπειρία πού περιγράψαμε καί μάς θεραπεύει, γιατί έχει τή δύναμη καί τήν παρρησία. Επικαλούμαι λοιπόν τήν Προστασία της γιά όλους σας καί εύχομαι νά είναι η ζωή σας ενάρετη, ώστε καί σείς καί εγώ νά έχουμε παρρησία, όταν φθάνουμε κοντά της.

+ Ο Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ