ΛΕΝΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΦΩΣ


Όσο ο κόσμος απομακρύνεται από τον Θεό, όσο οι άνθρωποι αγνοούν το θέλημα του, όσο ή αμαρτία επικρατεί και ο διάβολος κυβέρνα τον κόσμο, τόσο ο κόσμος βυθίζεται στο σκοτάδι, χάνει τον ορθό προσανατολισμό του, αλλοιώνει την πραγματικότητα και μεταβάλλει τα κριτήρια του. Τυφλωμένος από τα πάθη του δεν μπορεί νά διακρίνει ποίο είναι σωστό, τι είναι συμφέρον του, που είναι ή αλήθεια.
Λογαριάζει για επιτυχία αυτό πού τον καταρρακώνει. Θεωρεί δόξα αυτό πού τον υποτιμά. Νομίζει ότι βρίσκει την χαρά σ' εκείνα πού τελικά τον οδηγούν στη δυστυχία.
'Ας αναφέρουμε κάποια παραδείγματα: Οι άνθρωποι σήμερα θεωρούν ευτυχία τον πλούτο, την μεγάλη περιουσία, το άφθονο χρήμα. Πόσες όμως υπερβολικές αγωνίες, πόσους κόπους και εντατικές προσπάθειες απαιτούν όλα αυτά! Πόσες αντιπαραθέσεις, ψυχρότητες και με συγγενικά ακόμη πρόσωπα, δικαστήρια και δικηγόρους, αδικίες και συμβιβασμούς με τη συνείδηση και ποικίλες ταλαιπωρίες! Όλα αυτά για ένα κέρδος υλικό και πρόσκαιρο και οπωσδήποτε αβέβαιο, πού και όταν κανείς το πετύχει δεν γνωρίζει πόσο θα το διατήρηση. Και εάν τελικά το κράτηση, δεν πρόκειται βέβαια νά το πάρει μαζί του όταν φύγει από τον κόσμο.
Αντίθετα ο άνθρωπος πού δεν προσκολλάται στον μάταιο πλούτο, άλλά ζει με ελεημοσύνες και φιλανθρωπίες και σκορπίζει τα πλούτη του στους πτωχούς, θεωρείται άμυαλος και ανόητος, ή έστω στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικός. Αυτός όμως ζει την ευτυχία τής προσφοράς, την χαρά τής αγάπης προς τον πονεμένο συνάνθρωπο, την αίσθη-σι τής ελευθερίας άπό τά μάταια και παροδικά. Και βέβαια εξασφαλίζει πλούτη απερίγραπτα και ανυπολόγιστες αμοιβές στήν αιώνια Βασιλεία τοϋ Θεού.
Άς σκεφθούμε ακόμη ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν την ανηθικότητα τρόπο ζωής πού εξασφαλίζει στον άνθρωπο την χαρά. Γνωρίζουμε όμως καλά πώς ή ζωή τής αμαρτίας και τής ανηθικότητας υποσκάπτει την υγεία τού άνθρωπου, προσβάλλει καίρια την τιμή του, προκαλεί τις φοβερές τύψεις τής συνειδήσεως, το αφόρητο αίσθημα τοϋ κενού, την πικρία τής ένοχης, οδηγεί στήν απώλεια τής ψυχής.
Αντίθετα ή ζωή τής αγνότητας, τής σωφροσύνης και καθαρότητας, ενώ εξασφαλίζει στον άνθρωπο ειρήνη, εσωτερική ελευθερία, αληθινή απόλαυση και βαθιά χαρά, παρουσιάζεται άπό τούς ανθρώπους τοϋ κόσμου ως ζωή στερήσεως και δυστυχίας.
Και άλλα πολλά παραδείγματα θα μπορούσε κανείς νά αναφέρει άπό την σύγχρονη ζωή, πού ή νοοτροπία της παρουσιάζει τά πράγματα ακριβώς αντίθετα άπό ό,τι πράγματι είναι. Την κοσμική δόξα και επιρροή την θεωρεί ζηλευτή επιτυχία, ενώ την αρετή της ταπεινοφροσύνης εξευτελισμό και αδυναμίατην κλοπή εξυπνάδα και την τιμιότητα αφέλεια, την εκδίκηση αξιοπρέπεια και την συγχωρητικότητα ανοησία, τον άνθρωπο δυνατό και τον Θεό ανύπαρκτο.
«Ούαί οί λέγοντες τό πονηρόν καλόν και τό καλόν πονηρόν, οί τιθέντες τό σκότος φως και τό φως σκότος, οί τιθέντες τό πικρόν γλυκύ και τό γλυκύ πικρόν», λέγει ό αιώνιος λόγος του Θεού (Ησ. ε' 20). Άλλοίμονο σ' αυτούς πού παριστάνουν το κακό ως καλό και το καλό ως κακό, πού με τις πράξεις τους παρου¬σιάζουν το σκότος ως φως και το φως ως σκότος, πού πείθουν τούς άλλους ότι το πικρό είναι γλυκό και το γλυκό είναι πικρό.
Τον λόγο αυτό τον διαβάζουμε στο βιβλίο του προφήτου Ήσαΐου, πού έζησε 800 περίπου χρόνια προ Χρίστου. Το φαινόμενο επομένως δεν είναι καινούργιο. Πάντοτε ήταν έτσι. Ίσως στις μέρες μας το πράγμα παρουσιάζεται με κάποια έξαρση, διότι ή εποχή μας είναι εποχή ιδιαιτέρας αποστασίας και επικρατήσεως τού κακού. Ό διάβολος, ό «άρχων τού κόσμου τούτου» (Ιω.ιβ’ 31), επεκτείνει την κυριαρχία του. Αυτός βρίσκεται πίσω άπό το θλιβερό φαινόμενο της πλήρους διαστροφής τής αληθείας. Διότι αυτός δεν έχει σχέση με την αλήθεια, «ψεύστης εστί και ό πατήρ αυτού», είναι ψεύτης και πατέρας του ψεύδους και ο πρώτος επινοητής και ο διαρκής υπηρέτης και υποκινητής τού ψεύδους (Ίω. η' 44). Με πανούργους και δόλιους τρόπους, με ύπουλα ψεύδη παρουσιάζει το κακό ως αγαθό, το αγαθό ως κακό, εξαπατά τον άνθρωπο και τον οδηγεί στον όλεθρο.
Ό Μέγας Αντώνιος έλεγε προφητικά: «Έρχεται καιρός ίνα οί άνθρωποι μανώσιν, έπάν δέ ίδωσί τινα μή μαινόμενον έπαναστήσονται αύτώ λέγοντες• σύ μαίνη, δια τό μή είναι όμοιον αύτοίς». Θα έλθει καιρός πού οι άνθρωποι θα χάσουν τά λογικά τους, και όταν θα βλέπουν κάποιον νά φέρεται με σύνεση και λογική, θα επαναστατούν εναντίον του και θα του λέγουν: Εσύ είσαι τρελός. Και θα μιλούν έτσι διότι δεν θα είναι όμοιος τους!
«Ημείς μωροί διά Χριστόν», έλεγε ο απόστολος Παύλος (Α' Κορ. δ' 10). Ό κόσμος μάς θεωρεί μωρούς λόγω τής πίστεως μας στον Χριστό και τής υπακοής στο θέλημα του.
Δεν είναι επομένως μόνον το ότι ο κόσμος διαστρεβλώνει την αλήθεια, λέει το σκοτάδι φως. Είναι επί πλέον ότι δεν ανέχεται μία αντίθετη στάση. Θέλει κατά κάποιο τρόπο όλοι νά υποταχθούμε στη νοοτροπία του και νά ακολουθήσουμε τά φρονήματα του. Και γι' αυτό επιτίθεται και υβρίζει. Μωροί και τρελοί οι πιστοί ακόλουθοι τού Χριστού. Ή νηστεία τους υπερβολή, ή σεμνότητα τους καταπίεση, ή αγνότητα ανελευθερία, ή πολυτεκνία τρέλα, ή πίστη σκοταδισμός.
Ας μην έπηρεαζώμεθα όμως άπό την νοοτροπία, τις αντιλήψεις και τις εσφαλμένες εκτιμήσεις τοΰ κόσμου, πού εύτελίζουν την ζωή του και την οδηγούν αναγκαστικά στήν ολοφάνερη άπατη,στήν αμαρτία και στο θάνατο. Όχι, το ψεύδος δεν μπορεί νά παρουσιάζεται ως αλήθεια, το σκοτάδι δεν είναι φως. Φως είναι ο Χριστός και ή αλήθεια του, ή ζωή και ή διδασκαλία του, ο αιώνιος λόγος και το Ευαγγέλιο του. Φως είναι και όσοι Τον ακολουθούν πιστά και ακτινοβολούν το θείο φως του στον σκοτισμένο κόσμο μας.(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ").