17 Ιουλίου, Μνήμη της αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης.

Υμνολογική εκλογή.
Άπολυτίκιον. “Ήχος πλ. α’. Τον ουνάναρχον Λόγον. Γερασίμου.

Μνηστευθείσα τω Λόγω Μαρίνα ένδοξε, των επιγείων την σχέσιν πάσαν κατέλιπες, και ένήθλησας λαμπρώς ως καλλιπάρθενος’ τον γαρ άόρατον έχθρόν, κατεπάτησας στερρώς, όφθέντα σοι Άθληφόρε. Και νυν πηγάζεις τω κοσμώ, των ίαμάτων τα χαρίσματα.

Αφού έλαβες σαν μνηστήρα σου τον Λόγο Χριστό, και εγκατέλειψες κάθε επίγεια σχέση, ένδοξη μάρτυς Μαρίνα, σαν καλή παρθένος αγωνίσθηκες και νίκησες τον αγώνα της αρετής και του μαρτυρίου, διότι τον αόρατο εχθρό τον ενίκησες με δύναμη, όταν σου παρουσιάσθηκε, αθληφόρε. Και τώρα χαρίζεις στον κόσμο πλούσια σαν πηγή που τρέχει τα χαρίσματα των ιαμάτων.

Κοντάκιον. “Ήχος γ’. Ή Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, μαρτυρίου στίγμασι, στεφανωθείσα Μαρίνα, αιμασιν, άθλητικοίς τε ρεραντισμένη, θαύμασι, καταλαμφθείσα των ίαμάτων, εύσεβώς Μάρτυς έδέξω, βραβεία νίκης της σης αθλήσεως.

Στολισμένη με τα κάλλη της παρθενίας, παρθένε, στεφανωμένη με τα στίγματα του μαρτυρίου, Μαρίνα, ραντισμένη με το αίμα του μαρτυρίου σου, λαμπρή με τα θαύματα των ιαμάτων ευσεβώς, δέχθηκες τα βραβεία βια τη νίκη στους αγώνες σου.

Ο Οίκος.
Τω νυμφίω Χριστώ, έρωτι της καρδίας σου, από βρέφους σεμνή πυρποληθείσα, έδραμες, δορκάς ως διψώσα πηγαίς άειρρύτοις, Παρθενομάρτυς’ και τη άθλήσει δε σαυτήν συντηρήσασα, εν τω άφθάρτω όντως του Κτιστού σου, νύμφη εύκλεής, θαλάμω έφθασας έστολισμένη, πεποικιλμένη, στεφανηφόρος, νικητής, λαμπαδηφόρος, εύθαλής, άφθαρτου νυμφώνος τυχούσα, και δεξάμενη ως χρυσίον, βραβεία νίκης της σης αθλήσεως.

Ετρεξες σαν διψασμένο ζαρκάδι προς τις πηγές που τρέχουν αδ΄διάκοπα, πίσω από τον Νυμφίο Χριστό, όταν πυρπολήθηκες από την θερμή αγάπη της καρδιάς σου προς Αυτόν από βρέφος, σεμνή παρθενομάρτυς, και αφού συνετήρησες τον εαυτό σου με τον αγώνα, έφθασες πράγματι Νύμφη ένδοξη και στολισμένη στον άφθαρτο θάλαμο του Κτίστου σου, στεφανωμένη, νικήτρια, με λαμπάδα αναμμένη, ακμαία, αφού επέτηχες τον αιώνιο νυμφώνα’ και δέχθηκες σαν καθαρό χρυσάφι τα βραβεία της νίκης για τους αγώνες σου.

Συναξάριον.
Τη ΙΖ’ του αυτού μηνός, μνήμη της αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης.
Στίχοι.
Χειρ δημίου τέμνει σε, Μαρίνα, ξίφει, Χειρ Κυρίου χάριτι θεία δε στέφει.
Έβδομάτη δεκάτη Μαρίνα δειροτομήθη.

Το χέρι του δημίου με το ξίφος σε τέμνει, Μαρίνα, αλλά το χέρι του Κυρίου σε στεφανώνει με τη θεία χάρη. Κατά την δεκάτη εβδόμη του μηνός η Μαρίνα εμαρτύρησε.

«Η Αγία Μαρίνα καταγόταν από την Πισσιδεία και ήταν κόρη του Αιδεσίου, ο οποίος ήταν ιερέας των ειδώλων. Η Μαρίνα όταν ήταν δώδεκα ετών έχασε την μητέρα της, οπότε και την μεγάλωσε μια άλλη γυναίκα. Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από χριστιανούς συμπολίτες της. Έτσι όταν έγινε δεκαπέντε ετών, ομολογούσε πως ήταν πλέον έτοιμη να δεχθεί τον αγώνα του μαρτυρίου.Το γεγονός αυτό, μαθεύτηκε αμέσως, και έτσι ο ηγεμόνας της περιοχής διέταξε να την συλλάβουν και να την φέρουν ενώπιόν του. Αμέσως θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Την ρώτησε ποία είναι, ποία είναι η πίστη της, και αυτή του απάντησε ότι ονομάζεται Μαρίνα, και είναι χριστιανή, γέννημα θρέμμα της Πισιδίας. Τότε ο ηγεμόνας προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Η αγία όμως δεν δέχτηκε.
Για το λόγο αυτό ο τύραννος πρόσταξε και την υπέβαλαν σε βασανιστήρια φρικτά, και αφού τις κατέσκισαν τις σάρκες, την έριξαν στην φυλακή. Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό, και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος. Τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη, τον ταπείνωσε. Στη συνέχεια ο ηγεμόνας διέταξε και την έφεραν πάλι μπροστά του. Παρά τις πιέσεις του, η αγία παρέμεινε ακλόνητη. Έτσι υποβλήθηκε σε νέα βασανιστήρια, μέχρι που αποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου.»

(Το μικρό συναξάριο, ελήφθη από τον ιστότοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος, www.ecclesia.gr.)
Μνήμη των Αγίων μαρτύρων Σπεράτου καί Βερονίκης.Στίχ. Σοίς αίμασι, Σπεράτε, τοις εξ αυχένας Αίμα τραχήλου μιγνύει Βερονίκη.
Ταϊς αυτών άγίαις πρεσβείαις, ό θεός, ελέησαν ημάς. Αμήν.

Δόξα. Ήχος πλ. β’.
Αθλητικήν όδεύσασα όδόν, προγονικήν έξέφυγες βουλήν, Μαρίνα πανσεβάσμιε’ και ως μεν παρθένος φρόνιμη, λαμπαδηφόρος εισήλ¬θες, εις τάς αύλάς του Κυρίου σου’ ως δε Μάρτυς ανδρεία, χάριν έλαβες, άπελαύνειν πάσαν νόσον εξ ανθρώπων. Άλλα και ημάς τους ύμνοϋντάς σε, ψυχικών άλγηδόνων έλευθέρωσον, ταις προς θεόν ίκεσίαις σου.

Εβάδισες την οδό της αθλήσεως και ξέφυγες έτσι την καταδικαστική απόφαση για το αμάρτημα των προγόνων μας, Μαρίνα πανσεβάσμια, και σαν φρόνιμη παρθένος εισήλθες με αναμμένη τη λαμπάδα σου στις αυλές του Κυρίου σου, δυλαδή στη βασιλεία Του, και σαν μάρτυρας ανδρεία, έλαβες τη χάρη νααπομακρύνεις κάθε ασθένεια από τους ανθρώπους. Αλλά και εμάς που σε υμνούμε ελευθέρωσέ μας από κάθε ψυχική ασθένεια με τις ικεσίες σου προς τον Θεό.