ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΤΑΚΤΩΣ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣ;

 

Γράφει ο πρεσβύτερος

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ

Ορθόδοξος Θεολόγος

Εκκλησιαστικός Συνήγορος

 

 

«…Ει γαρ εισίν άξιοι του λειτουργείν, έστωσαν εν τούτω, ει δε ανάξιοι… εξίτωσαν… έξω τρεχόντων πάσης ακολουθίας… Μηδένα απολελυμένως (= χωρίς ποίμνιον), χειροτονείσθαι… άκυρον έχει την τοιαύτην χειροθεσίαν και μηδένα δύνασθαι ενεργείν…».

 

(Καν. 3^ος Κύρ. Αλεξανδρείας, 4^ος Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, πρβλ. ΠΗΛΑΔΙΟΝ σελ. 762)

 

 

Ο ζων Θεός που πιστεύουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, «ου γαρ έστιν ακαταστασίας, αλλά ειρήνης… (διο) πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω». (Α Κορ. 14, 33 – 14, 40). Η Ορθόδοξη Εκκλησιαστική ΤΑΞΗ του Ιερατείου είναι η εξής: α) Ο Πρεσβύτερος (= Ενορία). β) Ο Επίσκοπος (= Επισκοπική Επαρχία). γ) Ο Αρχιεπίσκοπος (= ο Πρώτος Αυτοκεφάλου Εκκλησίας (Καν. 34^ος Αγ. Αποστόλων). δ) Ο Πατριάρχης (= ο Πρώτος των αυτοκεφάλων Εκκλησιών της επικρατείας του).

 

Κατά την ως άνω ΤΑΞΗ: Ο Πρεσβύτερος Ιεουργών μνημονεύει τον Επίσκοπό του, εφ’ όσον βεβαίως δεν αιρετίζει (Μεγ. Αθανάσιος Εξηγητικά αποσπάσματα εις τον Ματθαίον 5, 29). Ο Επίσκοπος όπου και αν Ιερουργεί, κατά σειράν τιμής, τους Πατριάρχες, τους Πρώτους των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, και την Ιερά Σύνοδο. Το ίδιο πράττει και ο Πατριάρχης στην Επικράτειά του. Αυτή είναι η Κανονική Τάξη μνημόνευσης των Ιερουργούντων Πρεσβυτέρων, Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων και Πατριαρχών, της Ορθοδόξου κατά Ανατολάς Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Θεανθρώπου Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.

Δεν γίνεται ποσώς λόγος για τους ατάκτως παραιτηθέντας Επισκόπους και βοηθούς επισκόπους, γιατί ο μεν Επίσκοπος παραιτείται, είτε ως υπερήλικας αδύναμος να Ιερουργεί, είτε για λόγους σωματικής ή πνευματικής αναπηρίας, οπότε επίσης δεν μπορεί να Ιερουργεί. Για δε τους ανύπαρκτους Κανονικά βοηθούς επισκόπους επειδή δεν έχουν ποίμνιο, οσάκις αποτολμήσουν να ιερουργήσουν ως ψευδο/επίσκοποι, απλώς πέραν του θεάτρου που παίζουν, ευτελίζουν τόσον το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και τα Μυστήρια, και τις Ιερές Ακολουθίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, όσον και αυτό τούτο Επισκοπικό αξίωμα της Εκκλησίας.

 

Όμως τι συμβαίνει σήμερα με τους παραιτηθέντας επισκόπους, χωρίς να δηλώσουν επακριβώς και τους λόγους της παραίτησής τους, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν εκπέσει της τιμής του Επισκόπου (ΠΗΔΑΛΙΟΝ «Τύπος Κανονικής Παραιτήσεως» σελ. 762), αλλά και με τους ανύπαρκτους βοηθούς ψευτο/επισκόπους; «Πάρτε τους μεν, και χτυπήστε τους δε», κατά τη σοφία του λαού μας.

 

 

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ:

 

α) Οι λίαν αντι/Κανονικώς παραιτηθέντες επίσκοποι οι οποίοι, ως εκ τούτου, στερούνται της τιμής του Επισκόπου, αλωνίζουν ελεύθερα, τις Ορθόδοξες Εκκλησίες μας και, χωρίς εντροπή, παίζουν θέατρο περιβαλλόμενοι με τους οικείους Επισκόπους, και με ανύπαρκτους βοηθούς, και μάλιστα κάποιος απαιτεί να προΐσταται της Θείας Λειτουργίας. Κάποιος άλλος «έχει κόψει τον άλυσο», κατά το κοινώς λεγόμενον, επιδιώκοντας να επανέλθει. Ένας απαιτεί να προΐσταται της Θείας Λειτουργίας, και όχι μόνον μνημονεύει, όπου και αν βρεθεί τον αιρετίζοντα Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά μας κάνει και τον ΠΡΩΤΟ (;) μνημονεύοντας, Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους, «πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων…», πράξη που δεν του ανήκει, και την ενέργειά του αυτή την επισφραγίζει με την ανύπαρκτη Φήμη του. Δηλαδή, ενώ δεν μιλάμε απλώς για θέατρο, αλλά για θέατρο του παραλόγου.

 

β) Οι φερόμενοι ως βοηθοί επίσκοποι, δεν έχουν Εκκλησιολογική και Κανονική ύπαρξη. Αυτοί είναι που παίζουν ΤΟ θέατρο, και χωρίς να έχουν ποίμνιο, τους ψάλλεται, μερικές φορές και φήμη… πάσης ξεροκαμπίας!!!

 

Οφείλει, λοιπόν, η Σύνοδος της Ιεραρχίας, να απαλλάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, «την μη έχουσαν σπίλον η ρυτίδα» (Εφ. 5, 27) από τη Σατανική αυτή αναποδιά που την κατατρύχει, ως μη όφειλε, πριν είναι αργά γιατί, άγιοι πατέρες, η Βασιλεία του ζώντος Θεού μας σημαδεύει. Μην αμελείται, λοιπόν, γιατί «Θεός ου μυκτηρίζεται… (και) φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος», (Γαλ. 6, 7 - Εβρ. 10, 31). Εκτός και αν υποβόσκει, η θανάσιμη εκείνη διαβολική παγίδα, του ότι δηλαδή, «οι νεκροί ουκ εγείρονται φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Α’ Κορ. 15, 32), οπότε εδώ ισχύει το του σοφού λαού: «Λαγός την πτέριν έσειε, κακό του κεφαλιού του!!!».

 

Θα επανέλθω, δριμύτερος, με τα όσα αντι/Κανονικά και αντ/Εθνικά συμβαίνουν, από το απρόσεκτο Φανάρι, σχετικά με τις Μητροπόλεις Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, το Άγιον Όρος, και τις Σταυροπηγιακές Ιερές Μονές.