Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022

 


Οι Προσευχές των Αγίων.

Επιμέλεια: Αρχιμ. Σ. Λ.

Email: pater9870@gmail.com



 

 

 

 

  Ἐὰν  ἀνοίξουμε  τὴν  ἁγία  Γραφή,  θὰ  δοῦμε,  ὅτι  γενικὰ  ἡ  προσευχὴ  τῶν  ἁγίων  ἔχει  τεράστια  δύναμη.  Ἔτσι  προσεύχεται  ὁ  Μωϋσῆς  μὲ  ὑψωμένα  τὰ  χέρια  του  καὶ  νικοῦν  οἱ  Ἰσραηλῖτες  τοὺς  Ἀμαληκίτες(Ἔξοδ.17,8-13).Ἀργότερα,  ὅταν  διψοῦσαν  καὶ  γόγγυζαν  οἱ  Ἰσραηλῖτες,  προσευχήθηκε  ὁ  Μωϋσῆς  καὶ  εἶπε'  «Τί  νὰ  κάνω  Θεέ  μου  μ’  αὐτὸ  τὸν  ἀπειθῆ  λαὸ  κοντεύουν  νὰ  μὲ  λιθοβολήσουν»;  Καὶ  ὁ  Θεὸς  τοῦ  ἀπάντησε'  «Κτύπησε  τὴν  πέτρα  μὲ  τὸ  ραβδί  σου  καὶ  θὰ  τρέξει  νερό»(Ἔξοδ.17,6).  Καὶ  πράγματι  ἔτσι  ἔγινε.  Ἀργότερα  μὲ  τὴν  προσευχὴ  τοῦ  Μωϋσῆ  πάλι  οἱ  Ἰσραηλῖτες  σώθηκαν  ἀπὸ  τὰ  δηλητηριώδη  φίδια  ποὺ  γέμισε  ἡ  ἔρημος.  Διότι  ὁ  Μωϋσῆς,  κατὰ  ἐντολὴ  τοῦ  Θεοῦ,  ἔκανε  ἕνα  χάλκινο  φίδι  καὶ  τὸ  ὕψωσε  σ’  ἕνα  κοντάρι  κι  ὅποιος  Ἰσραηλίτης  τὸ  ἔβλεπε  σῳζόταν.  Προσευχήθηκε  ὁ  Ἠλίας  καὶ  ἀνέστησε  τὸν  υἱὸ  τῆς  χήρας  στὰ  Σαρεπτὰ  τῆς  Σιδωνίας (Γ΄  Βασιλ.3,20-27).  Προσευχήθηκε  καὶ  ὁ  Ἐλισαῖος  καὶ  ἀνέστησε  καὶ  ἐκεῖνος  ἕνα  νέο(  Δ΄  Βασιλ.4,33). Τὸ  ἴδιο  καὶ  ὁ  Πέτρος  καὶ  ἀνέστησε  τὴν  Ταβιθὰ (Πράξ. 9,40).

  Ἐὰν  λοιπόν,  οἱ  ἅγιοι  ζῶντες  ἔχουν  τόση  δύναμη  μὲ  τὶς  προσευχές  τους,  πολὺ  περισσότερο  ἔχουν  ὅταν  εὑρεθοῦν  εἰς  τὸν  οὐρανό.  Ἐκεῖ  εἶναι  ἐντελῶς  ἀπερίσπαστοι  ἀπὸ  μέριμνες  καὶ  προβλήματα'  ἐκεῖ  εἶναι  ἐντελῶς  ἀπαλλαγμένοι  ἀπὸ  τὴν  ἁμαρτία'  ἐκεῖ  κύριο  ἔργο  ἔχουν  τὴν  προσευχή.  Ὅπως  λέγει  τὸ  βιβλίο  τῆς  Ἀποκαλύψεως'  «διὰ  τοῦτο  εἰσὶν  ἐνώπιον  τοῦ  θρόνου  τοῦ  Θεοῦ  καὶ  λατρεύουσιν  αὐτῶ  ἡμέρας  καὶ  νυκτὸς  ἐν  τῷ  ναῷ  αὐτοῦ».  Ἡ  λατρεία  καὶ  ἡ  ὑμνολογία  τῶν  ἁγίων πρὸς  τὸν  Θεὸν  εἶναι  ἀέναος,  συνεχής,  ἀκατάπαυστος.  Καὶ  ὅπως  στοὺς  ἐπιγείους  ναοὺς  μνημονεύουμε  καὶ  προσευχόμαστε  ὑπὲρ  τῶν  κεκοιμημένων,  ἔτσι  καὶ  στὸν  ἐπουράνιο  ναὸ  προσεύχονται  οἱ  ἅγιοι  γιὰ  μᾶς.

  Γι’ αὐτὸ  λοιπὸν  ἐπικαλούμεθα  τὶς  προσευχὲς  καὶ  τῶν  ζώντων καὶ  τῶν  κεκοιμημένων  ἁγίων.  Αὐτὸ  μάλιστα  τὸ  συνιστᾷ  καὶ  ὁ  Θεὸς  ὁ  ἴδιος.  Στὸν  Ἀβιμέλεχ,  ἕνα  βασιλιὰ  τῆς  Αἰγύπτου  ποὺ  εἶχε  ὑποπέσει  σ’  ἕνα  σοβαρὸ  παράπτωμα,  ὁ  Θεὸς  τοῦ  εἶπε  νὰ  προσφύγει  στὸν  Ἀβραάμ,  ποὺ  ἦταν  τότε  στὴν  Αἴγυπτο,  καὶ  νὰ  ζητήσει  τὴν  προσευχή του. «Προφήτης  ἐστι  καὶ  προσεύξεται  περί  σου  καὶ  ζήσει»Γέν.20,7).

  Νὰ  λοιπὸν  ποὺ  καὶ  ὁ  Θεὸς  συνιστᾷ  τὴν  προσφυγὴ  στὶς  προσευχὲς  τῶν  ἁγίων  καὶ  ὅτι  πράγματι  οἱ  προσευχὲς  αὐτὲς  ἔχουν  φοβερὴ  δύναμη'  ἃς  τὸ  προσέξουν  αὐτὸ  οἱ  προτεστάντες  οἱ  ὁποῖοι  φρονοῦν  τὰ  ἀντίθετα.

* * * * * *

  Λέγει  ὁ  ἴ.  Χρυσόστομος'  «Μή  μου  πεῖς  τί  μου  χρειάζεται  ἡ  προσευχὴ  τῶν  ἄλλων,  ἔστω  καὶ  τῶν  ἁγίων,  ἀφοῦ  ζῶ  εὐσεβῶς  καὶ  ἀγωνίζομαι  νὰ  ἐφαρμόσω  τὸ  εὐαγγέλιο.  Πάντοτε  ἔχουμε  ἀνάγκη  τῶν  προσευχῶν  τῶν  ἄλλων,  ὅσο  ἐνάρετοι  καὶ  εὐσεβεῖς κι  ἂν  εἴμαστε.  Παράδειγμα,  ὁ  Παῦλος,  ὁ  ὁποῖος  ἀνέβηκε  μέχρι  τρίτου  οὐρανοῦ  καὶ  ἄκουσε  ἄρρητα  ρήματα.  Ὁ  πρῶτος  μετὰ  τὸν  ἕνα'  τὸ  στόμα  τοῦ  Χριστοῦ'  κι  ὅμως  ποτὲ  δὲν  εἶπε'  ‘  τί  μου  χρειάζεται  ἡ  προσευχή;’  Ἂν  κι  αὐτοὶ  ποὺ  θὰ  προσευχόταν  γιὰ  τὸν  Παῦλο  δὲν  ἦταν  ἀνώτεροί  του  οὔτε  κὰν  ἰσάξιοι».  Ἀντιθέτως  ὁ  ἴδιος  ὁ  ἀπόστολος  προέτρεπε  καὶ  παρακαλοῦσε  τοὺς  χριστιανοὺς  νὰ  προσεύχωνται  γιὰ  κεῖνον.  Ἔτσι  στοὺς  Ρωμαίους  γράφει'  «Παρακαλῶ  δὲ  ὑμᾶς,  ἀδελφοί,  διὰ  τοῦ  Κυρίου  ἠμῶν  Ἰησοῦ  Χριστοῦ  καὶ  διὰ  τῆς  ἀγάπης  τοῦ  Πνεύματος, συναγωνίσασθαι μοὶ  ἐν  ταὶς  προσευχαὶς  ὑπὲρ  ἐμοῦ  πρὸς  τὸν  Θεόν»(Ρώμ.15,30).  Εἰς  τοὺς  Ἐφεσίους  συνιστᾷ  δέηση  «περὶ  πάντων  τῶν  ἁγίων  καὶ  ὑπὲρ  ἐμοῦ  ἶνα  μοὶ  δοθῆ  λόγος…»(Ἐφέ.6,18-19).  Τοὺς  Κολασσαεῖς  παροτρύνει  νὰ  προσεύχωνται  γράφοντάς  τους'  «τὴ  προσευχὴ  προσκαρτερεῖτε,  γρηγοροῦντες  ἐν  αὐτῇ  ἐν  εὐχαριστίᾳ,  προσευχόμενοι  ἅμα  καὶ  περὶ  ἠμῶν,  ἶνα  ὁ  Θεὸς  ἀνοίξη  ἠμὶν  θύρα  τοῦ  λόγου…»(Κόλα.4,2-3).  Στοὺς  Θεσσαλονικεῖς  παρακαλεῖ'  «Ἀδελφοί,  προσεύχεσθε  περὶ  ἠμῶν»(Ἅ΄Θεσσα.5,25  καὶ  Β΄Θεσσα.3,1).

  Ὄχι  δὲ  μόνον  ζητεῖ  νὰ  προσεύχωνται  ὑπὲρ  αὐτοῦ  καὶ  τῶν  συνεργατῶν  του,  ἀλλὰ  καὶ  πιστεύει  ὅτι  προσεύχονται  τὰ  πνευματικὰ  τοῦ  παιδιὰ  γι’  αὐτόν,  καὶ  ὅτι  στὶς  προσευχὲς  τοὺς  ὀφείλει  τὴν  ὑγεία  του  καὶ  τὴ  σωτηρία  του  ἀπὸ  μεγάλους  κινδύνους.  «Ἐλπίζω  ὅτι  διὰ  τῶν  προσευχῶν  ἠμῶν  χαρισθήσομαι  ὑμίν(Φιλήμ.22).  «Ὁ  Θεὸς  ἐκ  τηλικούτου  θανάτου  ἐρρύσατο  ἠμᾶς  καὶ  ρύεται,  εἰς  ὂν  ἠλπίκαμεν  ὅτι  καὶ  ἔτι  ρύσεται,  συνυπουργούντων  καὶ  ὑμῶν  ὑπὲρ  ἠμῶν  τὴ  δεήσει.» (Β΄Κό.1,10-11).

* * * * * *  

  Ἀλλὰ  καί,  ὁ  Πέτρος,  δὲν  εἶπε  τί  μου  χρειάζεται  ἡ  προσευχὴ  τῶν  ἄλλων  ἀφοῦ  εἶμαι  ἀπόστολος'  ἀφοῦ  ὁμολόγησα  τὸν  Χριστό'  ἀφοῦ  πάνω  στὴν  ὁμολογία  μου  στηρίχθηκε  ἡ  Ἐκκλησία.  Ἔτσι  ὅταν  ἦταν  φυλακισμένος,  ἀπὸ  τὸν  Ἡρῴδη  Ἀγρίππα  τὸν  Ἅ΄,  οἱ  χριστιανοὶ  τῶν  Ἱεροσολύμων  προσευχόταν  γι’  αὐτόν,  μὲ  ἀποτέλεσμα  νὰ  τὸν  ἐλευθερώσει  ἄγγελος Κυρίου κατὰ  θαυμαστὸ  τρόπο.  Λοιπόν,  κι  ἂν  ἀκόμη  εἶσαι  Παῦλος,  κι  ἂν  ἀκόμη  εἶσαι  Πέτρος,  ἔχεις  ἀνάγκη  τῶν  προσευχῶν  καὶ  μάλιστα  τῶν  ἁγίων. 

* * * * * *

  Ἀλλὰ  ἐνῷ  ἡ  προσευχὴ  ἔχει  τεράστια  δύναμη,  ἐνῷ  εἶναι  ἀναγκαία  ὅσο  ἐνάρετοι  καὶ  νὰ  εἴμαστε,  χρειάζεται μία προϋπόθεση γιὰ  νὰ  καρποφορήσει.  Καὶ  ἡ  προϋπόθεση  αὐτὴ  εἶναι  νὰ  προσπαθοῦμε  καὶ  ἐμεῖς'  ν’  ἀγωνιζώμαστε'  νὰ  μετανοοῦμε  γιὰ  τὶς  ἁμαρτίες  μας'  νὰ  βιάζωμε  τὸν  ἑαυτό  μας  πρὸς  ἐξάσκηση  τῆς  ἀρετῆς.  Μὴ  περιμένουμε  τὰ  πάντα  ἀπὸ  τὴν  προσευχὴ  τῶν  ἁγίων,  ἐνῷ  ἐμεῖς  οἱ  ἴδιοι  ραθυμοῦμε  καὶ  ἀμελοῦμε.  Ἡ  ἁγιότητα  δὲν  μεταδίδεται  κατὰ  μαγικὸ  τρόπο.  Θέλει  καὶ  τὴν  προσωπικὴ  ἐργασία.

  Ἔτσι,  ὁ  Ἱερεμίας,  ἐνῷ  προσευχήθηκε  τρεῖς  φορὲς  γιὰ  τοὺς  Ἑβραίους,  καὶ  τὶς  τρεῖς  φορὲς  ἄκουσε  τὸν  Θεὸ  νὰ  λέγει'  «Μὴ  προσεύχου,  μηδὲ  ἀξίου περὶ  τοῦ  λαοῦ  τούτου,  ὅτι  οὐκ  εἰσακούσομαί  σου»(Ἱερ.7,16).  Ἐπίσης  ὁ  Σαμουὴλ  ἐνῷ  προσευχόταν  γιὰ  τὸν  Σαοὺλ  καὶ  τοὺς  Ἰσραηλῖτες  ἐν  τέλει  αὐτοὶ  καταστράφηκαν  γιατί  δὲν  ἀκολουθοῦσαν  τὰ  παραγγέλματα  τοῦ  Θεοῦ.  Καὶ  στὸν  Ἰεζεκιὴλ  ὁ  Θεὸς  λέγει'  «καὶ  ἐὰν  ὦσιν  οἱ  τρεῖς  ἄνδρες  οὗτοι  ἐν  μέσῳ  αὐτῆς,  Νῶε  καὶ  Δανιὴλ  καὶ  Ἰώβ,  αὐτοὶ  ἐν  τὴ  δικαιοσύνη  αὐτῶν  σωθήσονται…ἡ  δὲ  γῆ  ἔσται  εἰς  ὄλεθρον»(Ἰεζ.14,14-16).  Καὶ  στὸν  Ἱερεμία  ποὺ  προσευχήθηκε  τρεῖς  φορὲς  καὶ  ἄκουσε  ἐπίπληξη  ἀπὸ  τὸν  Κύριο,  ὁ  Θεὸς  μετὰ  τοῦ  εἶπε'  «ἐὰν  στὴ  Μωϋσῆς καὶ  Σαμουὴλ  πρὸ  προσώπου  μου,  οὐκ  ἔστιν  ἡ  ψυχή  μου  πρὸς  αὐτούς»(Ἱερ.15,1).

  Καὶ  τὰ  λέγει  αὐτὰ  ὁ  Θεὸς  στὸν  Ἱερεμία  καὶ  στὸν  Ἰεζεκιὴλ  γιὰ  νὰ  τοὺς  δείξει,  ὄχι  ὅτι  δὲν  δέχεται  τὴν  ἱκεσία  τους  καὶ  τοὺς  περιφρονεῖ,  ἀλλὰ  δὲν  ἀξίζουν  οἱ  ἰουδαῖοι  γιὰ  νὰ  τοὺς  βοηθήσει. Γι’ αὐτὸ  καὶ  ἀναφέρει  τὰ  ὀνόματα  τοῦ  Νῶε,  Δανιήλ,  Ἰώβ,  Μωϋσῆ  καὶ  Σαμουήλ.  Εἶναι  σὰν  νὰ  λέγει  σὲ  μᾶς  σήμερα'  ἀκόμη  καὶ  ἡ  Παναγία  καὶ  ὁ  Χρυσόστομος  καὶ  ὁ  Ἀθανάσιος  νὰ  προσευχηθοῦν  γιὰ  σᾶς  ἐγὼ  δὲν  σᾶς  βοηθῶ.  Ἡ  κακία  σας  εἶναι  ἀπροσμέτρητη  καὶ  φοβερή.

  Γνωρίζοντας λοιπὸν  αὐτὰ  οὔτε  νὰ  περιφρονοῦμε  τὶς  προσευχὲς  τῶν  ἁγίων  οὔτε  νὰ  περιμένουμε  ἀπ’  αὐτὲς  τὰ  πάντα  ὅταν  ἐμεῖς  ραθυμοῦμε  καὶ  δὲν  ἀγωνιζόμαστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: