Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Όταν έγινε η ανάληψη του Χριστού, οι άγγελοι απόλαυσαν αυτό που ποθούσαν πολύ καιρό. Τον άνθρωπο να λάμπει κοντά στο Θεό. Αν και ο άνθρωπος τιμήθηκε περισσότερο απ’ αυτούς εν τούτοις χαίρονται· δεν έχουν φθόνο και κακία. Όπως, κι όταν μας έδιωξαν από τον παράδεισο και φύλαγαν εξ αυτών τα Χερουβίμ για να μη ξαναμπούμε, αυτοί υπέφεραν. Όπως και ένας υπηρέτης φυλάγει στη φυλακή τον συνυπηρέτη του, γιατί τον διέταξε ο κύριος του, αλλά συγχρόνως λυπάται, έτσι και οι άγγελοι, που είναι ασύγκριτα πιο φιλόστοργοι από τους ανθρώπους, λυπήθηκαν όταν εξεδιώχθη ο άνθρωπος από τον παράδεισο.
Το ίδιο πονούν και οι άγιοι όταν βλέπουν ο Θεός να τιμωρεί τους αμαρτωλούς αδελφούς τους. Έτσι ο Μωυσής ενώ αγανάκτησε με την ειδωλολατρεία των ομοεθνών του και έσπασε τις πλάκες του νόμου από την ταραχή του, εν τούτοις, όταν ο Θεός αποφάσισε να τους καταστρέψει για τις συνεχείς πτώσεις τους, τις αχαριστίες τους και τις ανυπακοές τους, εκείνος είπε στο Θεό· «Εάν τους συγχωρήσεις την αμαρτία, έχει καλώς· σε διαφορετική περίπτωση, σβήσε και μένα από το βιβλίο της ζωής που μ’ έγραψες» (Εξ. 32,31-32). Το ίδιο και ο Ιεζεκιήλ, όταν είδε τον άγγελο να εξολοθρεύει τους ανθρώπους, φώναξε δυνατά και θρήνησε και είπε· «Αλλοίμονο, Κύριε γιατί εξολοθρεύεις τους υπόλοιπους Ισραηλίτες» (Ιεζ. 9,8). Και ο Ιερεμίας λέγει· «Τιμώρησε μας Κύριε, αλλά ύστερα από σκέψη και όχι πάνω στο θυμό σου, για να μη μας αφήσεις πολύ ολίγους» (Ιερ.10,24). Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Αβραάμ και του Λωτ, όταν προσπαθούν -ο καθένας με τον τρόπο του- να σώσουν από την καταστροφή τις πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας. Ας θυμηθούμε και τον Παύλο, ο οποίος δέχθηκε να γίνει ανάθεμα και να τιμωρείται αιωνίως, εάν μ’ αυτό μπορούσαν να σωθούν οι ομοεθνείς του.
Εάν τόσο φιλόστοργα και με αγάπη ενεργούν οι αμαρτωλοί και πεσόντες άνθρωποι πολύ περισσότερο οι άγγελοι. Διότι και αυτοί, όπως και οι δίκαιοι, θεωρούν δικά τους τα δικά μας. Χαίρονται με τις χαρές μας και λυπούνται με τις λύπες μας. Aνήκουν στο σώμα της Εκκλησίας και συμμετέχουν στη ζωή μας. Είναι οι πιο ειλικρινείς και άδολοι φίλοι μας. Γι’ αυτό λέμε και στις προσευχές μας να μας δώσει ο Θεός «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών». Διότι οι άγγελοι δεν είναι όπως οι δαίμονες άγριοι, βλοσυροί, διασπαστικοί, επίβουλοι, φθονεροί (Χρυσοστόμου έργα, Ε.Π.Ε. 36,205).
Το ότι χαίρονται οι άγγελοι με την μετάνοια των ανθρώπων το λέγει και ο Χριστός. «Ότι χαρά έσται εν ουρανώ και επί της γης επί ενί αμαρτωλώ επιστρέφοντι» (Λουκ. 15,7). Συνεπώς, αφού χαίρονται οι άγγελοι όταν βλέπουν ένα αμαρτωλό να μετανοεί, πολύ περισσότερο χαίρονται σήμερα (στην ανάληψη) που βλέπουν την ανθρώπινη φύση δίπλα στο Θεό. Που βλέπουν ότι αυτός που μετανοεί, όσο αμαρτωλός και αν ήταν, μπορεί βάσει της θυσίας του Χριστού να φθάσει δίπλα στο Θεό. Γιατί αυτό είναι το μήνυμα της αναλήψεως του Χριστού.
Κι όταν γεννήθηκε ο Χριστός -δείγμα ότι ο Θεός αποφάσισε να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους- οι άγγελοι έστησαν χορό και φώναζαν και έλεγαν· «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14). Να που δοξάζουν τον Θεό για τα αγαθά που χάρισε στους ανθρώπους, για την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και εύχονται να υπάρχει αγαθή προαίρεση στο ανθρώπινο γένος, ώστε να λάβουν τις δωρεές του Θεού και να συνεργασθούν μαζί του στο έργο της σωτηρίας των…
Θέλεις να μάθεις ότι χαιρόταν και σκιρτούσαν με την ενανθρώπηση του Κυρίου μας, για τα’ αγαθά που θα προέκυπταν στους ανθρώπους απ’ αυτήν; Άκουσε τότε αυτό που λέγει ο Κύριος· «Απάρτι όψεσθε τους ουρανούς ανεωγμένους και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον υιόν του ανθρώπου» (Ιω. 1,52). Απ’ αυτό το ανεβοκατέβασμα των αγγέλων φαίνεται η χαρά τους. Κατεβαίνουν και ανεβαίνουν σκιρτώντες από χαρά και ευχαρίστηση για τα γεγονότα της ενσάρκου οικονομίας. Διότι αυτή είναι η συνήθεια αυτών που αγαπούν· να σκιρτούν και να χοροπηδούν μόλις αντιληφθούν κάτι το ευχάριστο γι’ αυτούς που αγαπούν.
Γι’ αυτό, παντού υπάρχουν άγγελοι σ’ όλα τα γεγονότα της ενσάρκου οικονομίας. Κι όταν γεννήθηκε, κι όταν αναστήθηκε, κι όταν ανελήφθη. Και στους πειρασμούς της ερήμου εμφανίζονται άγγελοι (Ματθ.4,1) και στη Γεθσημανή, όταν προσευχόταν ο Χριστός εν αγωνία και ο ιδρώτας του έτρεχε «ωσεί θρόμβοι αίματος», τότε «ώφθη αυτώ άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν» (Λουκ. 22,43). Συντρέχανε και βοηθούσανε το Χριστό, σαν άνθρωπο βεβαίως, σ’ όλη τη σταυρική του επίγεια πορεία, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η σωτηρία του ανθρώπου και η επανασύνδεσή του με το Θεό.
Οι άγγελοι στην ανάληψη
Στις «Πράξεις των αποστόλων» (1,10-11) παρουσιάζονται άγγελοι να λέγουν· «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ’ υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν». Γιατί τα λέγουν αυτά οι άγγελοι; Μήπως δεν είχαν μάτια οι μαθητές; Μήπως δεν έβλεπαν αυτά που γινόταν; Τα λέγουν για τους εξής δύο λόγους·
Α΄. Διότι πάντοτε στενοχωριούνταν οι μαθητές για την αναχώρηση του Χριστού. Αυτό φαίνεται σ’ αυτό που τους είπε ο Χριστός· «Κανείς από σας δεν με ρωτά που πηγαίνεις; Αλλά η λύπη έχει γεμίσει την καρδία σας επειδή σας είπα αυτά» (Ιω. 16,5-6). Αν εμείς λυπούμαστε που αποχωριζόμαστε κάποτε, ακόμη και για λίγο, φίλους, γνωστούς, ή συγγενείς, πόσο θα στενοχωριούνταν οι μαθητές που χάνανε δια παντός την ορατή παρουσία του Χριστού; Γι’ αυτό στέκονται οι άγγελοι και λέγουν αυτά· για να καταπραΰνουν με την επάνοδο του Κυρίου τη λύπη που τους προξένησε η αναχώρησή του. Για να μη πάθουν οι μαθητές ότι έπαθε ο Ελισαίος, όταν είδε τον διδάσκαλο του, τον Ηλία, ν’ ανεβαίνει στους ουρανούς. Έσκισε τα ρούχα του από τον πόνο, διότι δεν υπήρχε κανείς να του πει ότι ο Ηλίας θα ξαναρθεί. Πράγματι, λέγει ο Παύλος, «ο ίδιος ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό με πρόσταγμα με φωνή αρχαγγέλου· κι εμείς οι ζωντανοί, που θ’ απομένουμε τότε στη ζωή, θ’ αρπαχθούμε με σύννεφα για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα» (Α΄ Θεσ. 4,15-16).
Β΄. Για να τονίσουν ότι ο Χριστός ανεβαίνει όχι ως απλός άνθρωπος, όπως ο Ηλίας, αλλά ως Θεός. Εκείνος ανέβηκε με πύρινο άρμα, ο Χριστός με νεφέλη· η νεφέλη στην αγία Γραφή είναι το όχημα και ο θρόνος του Θεού. «Ιδού Κύριος κάθεται επί νεφέλης κούφης» (Ησ.19,1), λέγει η Γραφή. Επειδή λοιπόν ο Πατέρας κάθεται πάνω σε νεφέλη, γι’ αυτό και στον Υιό έστειλε τη νεφέλη. Είναι σαν να τους λέγει· Μη στενοχωρείσθε εάν ο Ελισαίος πήρε τη μηλωτή του Ηλία σαν δώρο· εσείς θα πάρετε άπειρα θεϊκά χαρίσματα.
Να λοιπόν που οι άγγελοι, κι εδώ, φαίνεται να παραμυθούν τους ανθρώπους και να τους διδάσκουν τη θεογνωσία, ώστε η χαρά και η ευτυχία τους να είναι συνεχής και αιώνια. Γιατί η χαρά μας είναι χαρά τους και η λύπη μας είναι λύπη τους.
Το ανωτέρω κείμενο, ελαφρά διασκευασμένο, είναι του αγίου Χρυσοστόμου (Ε.Π.Ε. 36, 219-227). Για την απόδοση·
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
www.pigizois.net/pmeletios
Όταν έγινε η ανάληψη του Χριστού, οι άγγελοι απόλαυσαν αυτό που ποθούσαν πολύ καιρό. Τον άνθρωπο να λάμπει κοντά στο Θεό. Αν και ο άνθρωπος τιμήθηκε περισσότερο απ’ αυτούς εν τούτοις χαίρονται· δεν έχουν φθόνο και κακία. Όπως, κι όταν μας έδιωξαν από τον παράδεισο και φύλαγαν εξ αυτών τα Χερουβίμ για να μη ξαναμπούμε, αυτοί υπέφεραν. Όπως και ένας υπηρέτης φυλάγει στη φυλακή τον συνυπηρέτη του, γιατί τον διέταξε ο κύριος του, αλλά συγχρόνως λυπάται, έτσι και οι άγγελοι, που είναι ασύγκριτα πιο φιλόστοργοι από τους ανθρώπους, λυπήθηκαν όταν εξεδιώχθη ο άνθρωπος από τον παράδεισο.
Το ίδιο πονούν και οι άγιοι όταν βλέπουν ο Θεός να τιμωρεί τους αμαρτωλούς αδελφούς τους. Έτσι ο Μωυσής ενώ αγανάκτησε με την ειδωλολατρεία των ομοεθνών του και έσπασε τις πλάκες του νόμου από την ταραχή του, εν τούτοις, όταν ο Θεός αποφάσισε να τους καταστρέψει για τις συνεχείς πτώσεις τους, τις αχαριστίες τους και τις ανυπακοές τους, εκείνος είπε στο Θεό· «Εάν τους συγχωρήσεις την αμαρτία, έχει καλώς· σε διαφορετική περίπτωση, σβήσε και μένα από το βιβλίο της ζωής που μ’ έγραψες» (Εξ. 32,31-32). Το ίδιο και ο Ιεζεκιήλ, όταν είδε τον άγγελο να εξολοθρεύει τους ανθρώπους, φώναξε δυνατά και θρήνησε και είπε· «Αλλοίμονο, Κύριε γιατί εξολοθρεύεις τους υπόλοιπους Ισραηλίτες» (Ιεζ. 9,8). Και ο Ιερεμίας λέγει· «Τιμώρησε μας Κύριε, αλλά ύστερα από σκέψη και όχι πάνω στο θυμό σου, για να μη μας αφήσεις πολύ ολίγους» (Ιερ.10,24). Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Αβραάμ και του Λωτ, όταν προσπαθούν -ο καθένας με τον τρόπο του- να σώσουν από την καταστροφή τις πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας. Ας θυμηθούμε και τον Παύλο, ο οποίος δέχθηκε να γίνει ανάθεμα και να τιμωρείται αιωνίως, εάν μ’ αυτό μπορούσαν να σωθούν οι ομοεθνείς του.
Εάν τόσο φιλόστοργα και με αγάπη ενεργούν οι αμαρτωλοί και πεσόντες άνθρωποι πολύ περισσότερο οι άγγελοι. Διότι και αυτοί, όπως και οι δίκαιοι, θεωρούν δικά τους τα δικά μας. Χαίρονται με τις χαρές μας και λυπούνται με τις λύπες μας. Aνήκουν στο σώμα της Εκκλησίας και συμμετέχουν στη ζωή μας. Είναι οι πιο ειλικρινείς και άδολοι φίλοι μας. Γι’ αυτό λέμε και στις προσευχές μας να μας δώσει ο Θεός «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών». Διότι οι άγγελοι δεν είναι όπως οι δαίμονες άγριοι, βλοσυροί, διασπαστικοί, επίβουλοι, φθονεροί (Χρυσοστόμου έργα, Ε.Π.Ε. 36,205).
Το ότι χαίρονται οι άγγελοι με την μετάνοια των ανθρώπων το λέγει και ο Χριστός. «Ότι χαρά έσται εν ουρανώ και επί της γης επί ενί αμαρτωλώ επιστρέφοντι» (Λουκ. 15,7). Συνεπώς, αφού χαίρονται οι άγγελοι όταν βλέπουν ένα αμαρτωλό να μετανοεί, πολύ περισσότερο χαίρονται σήμερα (στην ανάληψη) που βλέπουν την ανθρώπινη φύση δίπλα στο Θεό. Που βλέπουν ότι αυτός που μετανοεί, όσο αμαρτωλός και αν ήταν, μπορεί βάσει της θυσίας του Χριστού να φθάσει δίπλα στο Θεό. Γιατί αυτό είναι το μήνυμα της αναλήψεως του Χριστού.
Κι όταν γεννήθηκε ο Χριστός -δείγμα ότι ο Θεός αποφάσισε να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους- οι άγγελοι έστησαν χορό και φώναζαν και έλεγαν· «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14). Να που δοξάζουν τον Θεό για τα αγαθά που χάρισε στους ανθρώπους, για την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και εύχονται να υπάρχει αγαθή προαίρεση στο ανθρώπινο γένος, ώστε να λάβουν τις δωρεές του Θεού και να συνεργασθούν μαζί του στο έργο της σωτηρίας των…
Θέλεις να μάθεις ότι χαιρόταν και σκιρτούσαν με την ενανθρώπηση του Κυρίου μας, για τα’ αγαθά που θα προέκυπταν στους ανθρώπους απ’ αυτήν; Άκουσε τότε αυτό που λέγει ο Κύριος· «Απάρτι όψεσθε τους ουρανούς ανεωγμένους και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον υιόν του ανθρώπου» (Ιω. 1,52). Απ’ αυτό το ανεβοκατέβασμα των αγγέλων φαίνεται η χαρά τους. Κατεβαίνουν και ανεβαίνουν σκιρτώντες από χαρά και ευχαρίστηση για τα γεγονότα της ενσάρκου οικονομίας. Διότι αυτή είναι η συνήθεια αυτών που αγαπούν· να σκιρτούν και να χοροπηδούν μόλις αντιληφθούν κάτι το ευχάριστο γι’ αυτούς που αγαπούν.
Γι’ αυτό, παντού υπάρχουν άγγελοι σ’ όλα τα γεγονότα της ενσάρκου οικονομίας. Κι όταν γεννήθηκε, κι όταν αναστήθηκε, κι όταν ανελήφθη. Και στους πειρασμούς της ερήμου εμφανίζονται άγγελοι (Ματθ.4,1) και στη Γεθσημανή, όταν προσευχόταν ο Χριστός εν αγωνία και ο ιδρώτας του έτρεχε «ωσεί θρόμβοι αίματος», τότε «ώφθη αυτώ άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν» (Λουκ. 22,43). Συντρέχανε και βοηθούσανε το Χριστό, σαν άνθρωπο βεβαίως, σ’ όλη τη σταυρική του επίγεια πορεία, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η σωτηρία του ανθρώπου και η επανασύνδεσή του με το Θεό.
Οι άγγελοι στην ανάληψη
Στις «Πράξεις των αποστόλων» (1,10-11) παρουσιάζονται άγγελοι να λέγουν· «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ’ υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν». Γιατί τα λέγουν αυτά οι άγγελοι; Μήπως δεν είχαν μάτια οι μαθητές; Μήπως δεν έβλεπαν αυτά που γινόταν; Τα λέγουν για τους εξής δύο λόγους·
Α΄. Διότι πάντοτε στενοχωριούνταν οι μαθητές για την αναχώρηση του Χριστού. Αυτό φαίνεται σ’ αυτό που τους είπε ο Χριστός· «Κανείς από σας δεν με ρωτά που πηγαίνεις; Αλλά η λύπη έχει γεμίσει την καρδία σας επειδή σας είπα αυτά» (Ιω. 16,5-6). Αν εμείς λυπούμαστε που αποχωριζόμαστε κάποτε, ακόμη και για λίγο, φίλους, γνωστούς, ή συγγενείς, πόσο θα στενοχωριούνταν οι μαθητές που χάνανε δια παντός την ορατή παρουσία του Χριστού; Γι’ αυτό στέκονται οι άγγελοι και λέγουν αυτά· για να καταπραΰνουν με την επάνοδο του Κυρίου τη λύπη που τους προξένησε η αναχώρησή του. Για να μη πάθουν οι μαθητές ότι έπαθε ο Ελισαίος, όταν είδε τον διδάσκαλο του, τον Ηλία, ν’ ανεβαίνει στους ουρανούς. Έσκισε τα ρούχα του από τον πόνο, διότι δεν υπήρχε κανείς να του πει ότι ο Ηλίας θα ξαναρθεί. Πράγματι, λέγει ο Παύλος, «ο ίδιος ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό με πρόσταγμα με φωνή αρχαγγέλου· κι εμείς οι ζωντανοί, που θ’ απομένουμε τότε στη ζωή, θ’ αρπαχθούμε με σύννεφα για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα» (Α΄ Θεσ. 4,15-16).
Β΄. Για να τονίσουν ότι ο Χριστός ανεβαίνει όχι ως απλός άνθρωπος, όπως ο Ηλίας, αλλά ως Θεός. Εκείνος ανέβηκε με πύρινο άρμα, ο Χριστός με νεφέλη· η νεφέλη στην αγία Γραφή είναι το όχημα και ο θρόνος του Θεού. «Ιδού Κύριος κάθεται επί νεφέλης κούφης» (Ησ.19,1), λέγει η Γραφή. Επειδή λοιπόν ο Πατέρας κάθεται πάνω σε νεφέλη, γι’ αυτό και στον Υιό έστειλε τη νεφέλη. Είναι σαν να τους λέγει· Μη στενοχωρείσθε εάν ο Ελισαίος πήρε τη μηλωτή του Ηλία σαν δώρο· εσείς θα πάρετε άπειρα θεϊκά χαρίσματα.
Να λοιπόν που οι άγγελοι, κι εδώ, φαίνεται να παραμυθούν τους ανθρώπους και να τους διδάσκουν τη θεογνωσία, ώστε η χαρά και η ευτυχία τους να είναι συνεχής και αιώνια. Γιατί η χαρά μας είναι χαρά τους και η λύπη μας είναι λύπη τους.
Το ανωτέρω κείμενο, ελαφρά διασκευασμένο, είναι του αγίου Χρυσοστόμου (Ε.Π.Ε. 36, 219-227). Για την απόδοση·
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
www.pigizois.net/pmeletios
3 σχόλια:
PWS SIMBIBAZONTAI H ATHLITIKI ENHMERWSH ARISTERA ME TO ARTHRO GIA TOYS AGGELOYS DEXIA
Ευχαριστώ για το πέρασμα από το blog και για το σχόλιο σας. Η Παναγιά μαζί σας.
Εύχομαι η ζωή σας νάναι γεμάτη αγγελικές , ουράνιες χαρές , και να δροσίζετε και τις δικές μας διψασμένες ψυχές , απ΄ την δροσιά αυτή του παραδείσου ... Σας χαιρετώ από τη μεγαλόνησο . Την αγάπη μου . Καλή συνέχεια ...
Δημοσίευση σχολίου