9/11 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 9 Νοεμβρίου είναι από τον ευαγγελιστή Λουκά κεφάλαιο η΄ στίχοι 41-56.

Κείμενο

Και ιδού ήλθεν ανήρ ω όνομα Ιάειρος, και αυτός άρχων της συναγωγής υπήρχε· και πεσών παρά τους πόδας του Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού, ότι θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ ως ετών δώδεκα, και αύτη απέθνησκεν. Εν δε τω υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον ουκ ίσχυσεν υπ΄ ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής. Και είπεν ο Ιησούς· τις ο αψάμενός μου; αρνουμένων δε πάντων είπεν ο Πέτρος και οι συν αυτώ· επιστάτα, οι όχλοι συνέχουσί σε και αποθλίβουσι, και λέγεις τις ο αψάμενός μου; Ο δε Ιησούς είπεν· ήψατό μου τις· εγώ γαρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ΄ εμού. Ιδούσα δε η γυνή ότι ουκ έλαθε, τρέμουσα ήλθε και προσπεσούσα αυτώ δι΄ ην αιτίαν ήψατο αυτού απήγγειλεν αυτώ ενώπιον παντός του λαού, και ως ιάθη παραχρήμα. Ο δε είπεν αυτή· θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εις ειρήνην. Έτι αυτού λαλούντος έρχεταί τις παρά του αρχισυναγώγου λέγων αυτώ ότι τέθνηκεν η θυγάτηρ σου· μη σκύλλε τον διδάσκαλον. Ο δε Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων· μη φοβού· μόνον πίστευε, και σωθήσεται. Ελθών δε εις την οικίαν ουκ αφήκεν εισελθείν ουδένα ει μη Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον και τον πατέρα της παιδός και την μητέρα. Έκλαιον δε πάντες και εκόπτοντο αυτήν. ο δε είπε· μη κλαίετε· ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. Και κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. Αυτός δε εκβαλών έξω πάντας και κρατήσας της χειρός αυτής εφώνησε λέγων· η παις, εγείρου. Και επέστρεψε το πνεύμα αυτής. και ανέστη παραχρήμα, και διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. Και εξέστησαν οι γονείς αυτής. Ο δε παρήγγειλεν αυτοίς μηδενί ειπείν το γεγονός.

Μετάφραση

Τότε ήρθε κάποιος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη. Την ώρα που ο Ιησούς βάδιζε προς το σπίτι, τα πλήθη τον περιέβαλαν ασφυκτικά. Κάποια γυναίκα, που υπέφερε από αιμοραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς, χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά, πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη το ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιος με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του έλεγαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν κι εσύ λες ποιος με άγγιξε;» Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από μένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, ήρθε τρέμοντας κι έπεσε στα πόδια του και μπροστά σ΄ όλο τον κόσμο του είπε για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε στο καλό». Ενώ ο Ιησούς ακόμα μιλούσε, ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής και του λέει: «Η κόρη σου πέθανε· μην ενοχλείς πια το δάσκαλο». Όταν το άκουσε ο Ιησούς του είπε: «Εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί». Φτάνοντας στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα μαζί του, εκτός από τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, καθώς και τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού. Όλοι έκλαιγαν και τη θρηνολογούσαν. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Μην κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται». Εκείνοι τον περιγελούσαν, βέβαιοι πως είχε πεθάνει. Ο Ιησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το κορίτσι από το χέρι και του είπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!» Το πνεύμα της επέστρεψε κι αυτή αμέσως σηκώθηκε. Ο Ιησούς τότε διέταξε να της δώσουν να φάει. Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι. Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.

ΠΟΡΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

«Ή πίστις σου σέσωκέ σε».
Για δύο θαύματα πίστεως μας κά­νει λόγο ή σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου.

Το πρώτο: Ή θεραπεία μιας γυναί­κας που χρόνια έπασχε από ακατά­σχετη αιμορραγία.

Το δεύτερο: Ή ανάσταση της κό­ρης του Ίαείρου.

Πριν όμως γίνει το θαύμα αυτό, πηγαίνοντας στο σπίτι του Ίαείρου, γίνεται το θαύμα στην δυστυχισμένη εκείνη άρρωστη γυναίκα.Με μεγάλη πίστη πλησίασε τον Χριστό. Και ή ευλαβική της πίστη την κάνει νά ακουμπήσει μόνο το άκρο του χιτώνα του Κυρίου. Και αμέσως στα­μάτησε ή αιμορραγία της. Όταν στη συνέχεια ή θεραπευμένη γυναίκα έκα­νε την ομολογία της για το θαύμα, ο Κύριος είπε:Ή πίστη σου σε έσωσε.
«Ή πίστις σου σέσωκέ σε». Με αυτά τα λόγια Του ο Κύριος τονίζει την μεγάλη και δυνατή πίστη της αιμορροούσης. Είναι σαν νά τής λέει: την θεραπεία σου δεν την επέτυχες με την επαφή του χεριού σου στο ρούχο μου αλλά με την επαφή τής πίστεως σου στο θεϊκό μου πρόσωπο. Ή πίστη σου λοιπόν, σε έσωσε.
Ό Ιησούς ζητάει από μάς πίστη. Τίποτε άλλο δεν μπορεί νά κράτηση τούς ανθρώπους κοντά Του, παρά ή μεγάλη πίστη. Ή ζωντανή και έμπρα­κτη πίστη, πού είναι ή όραση τής ψυ­χής, ή έκτη αίσθηση. Μόνο μ' αυτή την αίσθηση μπορούν νά τον γνωρίσουν και νά τον ζήσουν οι άνθρωποι. Γι' αυτό και ο Χριστός με όσα μάς είπε καθιερώνει την πίστη, σαν απόλυτη αρχή στον Χριστιανισμό.
Ας αναφέρουμε τρεις κατηγορη­ματικές διαβεβαιώσεις Του, πού έκα­νε ο ίδιος σε ανθρώπους σαν κι εμάς.
Ή πρώτη: «Εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι» (Μάρκ. θ' 23).
Ή δεύτερη: «Ό πιστεύων εις έμέ τά έργα ά εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει» (Ίωάν. ιδ' 12).
Ή τρίτη: «Εάν έχητε πίστιν ώς κόκκον συνάπεως, έλέγετε αν τή συκαμίνω ταύτη, έκριζώθητι καί φυτεύθητι έν τή θαλάσση, και ύπήκουσεν αν ύμΐν» (Λουκά ιζ' 6).
Και οι τρεις διαβεβαιώσεις είναι ή μία πιο κατηγορηματική και απόλυτη από την άλλη.Είναι λοιπόν ή πίστη μία δύναμη καταπληκτική, πού πετυχαίνει υπερ­φυσικά κατορθώματα. Δηλαδή τα πιο παράδοξα, τα πιο απίθανα, τα πιο απίστευτα πράγματα, μας λέει ο Κύ­ριος, ότι είναι δυνατόν νά γίνουν με την πίστη.
Γι αυτό και ή πορεία του Χριστια­νού πάνω στη γη, είναι πορεία πί­στεως. Δεν ρυθμίζει τη ζωή του ο ορθολογισμός άλλά ή ζωντανή πίστη στο πρόσωπο τού Χριστού. Δεν μένει στη φυσική γνώση άλλά προχωρεί σε μία πνευματική υπερφυσική θεώρηση των πάντων. Γιατί ή «πίστη είναι ή αδίστακτη και ακλόνητη πεποίθηση στην πραγματική ύπαρξη αγαθών τα όποια ελπίζουμε. Απόδειξη και βε­βαιότητα για πράγματα πού δεν βλέ­πονται με τα μάτια τού σώματος και όμως είναι σαν νά τα βλέπουμε με τα μάτια μας και νά τα πιάνουμε με τα χέρια μας» (Έβρ. ια' 1).
Είναι δηλαδή ή πίστη μία υπερφυ­σική γνώση, ένας θείος φωτισμός, μία λάμψη στο εσωτερικό της ψυχής μας και ένα θεϊκό φως στην πορεία της ζωής μας.Ευτυχισμένος όποιος απέκτησε την πνευματική αυτή όραση της πίστεως και ή πορεία τής ζωής του είναι πο­ρεία πίστεως.
Γιατί ο Χριστιανός αυτός δεν ζει τη φτωχή και αμαρτωλή ζωή των αισθή­σεων, άλλά την υπερφυσική ζωή τής πίστεως και τής χάριτος.Έτσι ένας πιστός νέος μέσα στη δουλειά του, μπορεί νά σταθεί τίμιος και ακέραιος, γιατί πιστεύει στην πα­ρουσία τού Θεού. Και μία νέα κοπέλα μπορεί νά κράτηση τον θησαυρό τής αγνότητας της με τον ίδιο τρόπο.
Άλλά ας μην ξεχνάμε ότι ή πίστη ήταν το μεγάλο και δυνατό όπλο, πού μ' αυτό οι Πατέρες μας νίκησαν σ' όλους τούς αγώνες και το 1940-41. Το ΟΧΙ εκείνο πού ακούστηκε τότε ήταν κραυγή πίστεως. Και με την πίστη στην βοήθεια τού Θεού και στη χάρη τής Παναγίας, νίκησαν.
Έχουμε άραγε σήμερα την πίστη των Πατέρων μας; Πιστεύουμε σαν τον Ίάειρο, σαν την αιμορροούσα; Αν όχι, ας ικετεύουμε τον Κύριο με τα λόγια των μαθητών Του: «Κύριε πρόσθες ήμίν πίστιν» (Λουκ. ιζ' 5).