Ησυχία

Ρώτησαν μιά φορά οι Αδελφοί τόν μεγάλο εραστή της ησυχίας, τόν Όσιο Αρσένιο, γιατί τους απόφευγε τόσο πολύ.

Φοβάσαι μή ζημιωθής άπό μας, Άββά;
Ό Θεός γνωρίζει, τέκνα, καί ότι σας αγαπώ πολύ καί ότι δεν σας αποφεύγω άπό φόβο.
Μα είναι αδύνατο νά μοιράσω στά δύο τήν καρδιά μου, ανάμεσα σε ανθρώπους καί στό Θεό δηλαδή.
Τότε νά βρίσκωμαι πότε με σάς και πότε μ' Έκείνον. Δέν είναι λογικότερο νά βρίσκωμαι διαρκώς μ' Έκείνον; Κι' οί Άγγελοι ένα σκοπό κι' ενα θέλημα έχουν, πώς νά υμνούν ακατάπαυστα τόν Θεό καί νά υπηρετούν τίς βουλές Του.
Τών ανθρώπων όμως οί βουλές καί οί σκοποί διαφέρουν μεταξύ τους. Συμφέρον λοιπόν της ψυχής είναι ν' άρέση στό Θεό πιό πολύ παρά στους ανθρώπους.
Λέγουν πώς άπό θεία προτροπή αγάπησε τόσο πολύ τήν ησυχία τούτος ό Όσιος.
Ένώ προσηύχετο μιά μέρα καί παρακαλούσε τόν Θεό νά του υποδείξη μέ ποιο τρό­πο βέβαιο θά εύρισκε τή σωτηρία του, άκουσε φωνή νά του λέγη:
- Αρσένιε, φεύγε, σιώπα, ησύχαζ,ε. Αυτές είναι οί ρίζες τής άναμαρτησίας.

Στούς πατέρας, πού τόν ερωτούσαν γιατί οί ήσυχασταί αποφεύγουν τόσο πολύ τή συναναστροφή τών ανθρώ­πων, ό Όσιος Αρσένιος είπε τό παρακάτω χαριτωμένο παράδειγμα:
'Οσο ή κόρη βρίσκεται κλεισμένη στό σπίτι του πατέ­ρα της, πολλοί τή γυρεύουν σέ γάμο.

Όταν όμως πανδρευθή πιά, αρχίζει νά μήν άρέση σ' όλους. Άλλοι τήν επαινούν κι' άλλοι τής βρίσκουν πολλά ψεγάδια. Παύει έτσι νά έχη τήν υπόληψι, πού είχε, όταν ήταν αθέατη. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Όταν πολυπαρουσιάζεται, χάνει τό ύψηλόν πού έχει καί δέν αρέσει σέ πολ­λούς.

■ Περιόρισε τίς σχέσεις σου μέ τους ανθρώπους, συμ­βουλεύει ό Αββάς Δούλας, γιά νά μή θολωθή ό νους σου άπό περισπασμούς καί μέριμνες καί χάσης έτσι τόν ελεύ­θερο αέρα τής ησυχίας.

■ Ή ψυχή, πού έχει γευθή τή γλύκα τής ησυχίας, τή γυρεύει παντού καί πάντοτε. Όχι άπο μίσος και περιφρόνησι προς τους ανθρώπους, αλλά άπό έρωτα γι' αυτή, λέγει ό Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης.

Λένε πώς ό Άββάς Ισίδωρος, όταν καταλάβαινε ότι τού πήγαιναν έπισκέπται, έτρεχε νά κρυφτή σ' ένα από­μερο κελλί, πού μόνο αυτός ήξερε, γιά νά μή τόν βρουν. Στούς αδελφούς, πού τόν ρωτούσαν γιατί τό έκανε, απα­ντούσε:
Και τά θηρία, παιδιά μου, πού προλαβαίνουν καί κρύβονται στίς φωλιές τους, γλιτώνουν τόν κίνδυνο.