Η συκοφαντία.

 

Είναι χειρότερη από την κατάκριση. Γιατί με την κατάκριση διαδίδεις ένα κακό που έκανε ο συνάνθρωπός σου. Ενώ με τη συκοφαντία διαδίδεις κάτι (κακό) που δεν έκανε ο συνάνθρωπός σου, αλλά το «επινόησαν» τα πάθη σου και οι κακίες σου![1] «Αδικίαν ελογίσατο η γλώσσα σου» (Ψαλμ. 51:4) «Γι’ αυτό ο Θεός θα σε καταστρέψει εντελώς!» (Ψαλμός 51:7).

 

Άνθρωποι που συκοφάντησαν, και μάλιστα πρόσωπα ιερά, άνοιξαν δρόμο στο διάβολο, και δαιμονίσθηκαν! Ντοκουμέντα:

1^ον, Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός (+275) επίσκοπος Νεοκαισαρείας (μνήμη του 17 Νοεμβρίου), όταν ήταν νεαρός, σπούδαζε στην περίφημη τότε Αλεξάνδρεια. Σαν φοιτητής ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Οι φίλοι του και συμφοιτητές του, τον φθόνησαν. Και είπαν να κάνουν κάτι για να τον ξευτελίσουν. «Έπιασαν» λοιπόν μια πόρνη, και της είπαν: «Θέλουμε να λες στον κόσμο, πως ο Γρηγόριος πόρνευσε μαζί σου. Θα σε πληρώσουμε!».  Και καθώς ο Γρηγόριος συζητούσε με τους συμφοιτητές του, παρουσιάστηκε μπροστά του η πόρνη, φωνάζοντας, όσο δυνατά μπορούσε: «Ήρθες στο πορνείο μου, και δεν με πλήρωσες! Θέλω τα χρήματά μου!». Ο Γρηγόριος ατάραχος! Η πόρνη επέμεινε να φωνάζει. Και ο Γρηγόριος για να λήξει το θέμα, την πλήρωσε! Και αυτή μόλις έλαβε τα χρήματα, δαιμονίσθηκε· έπεσε καταγής, γούρλωσε τα μάτια της, τραβούσε τα μαλλιά της, έτρωγε τη σάρκα της, σοκαρίζοντας τους πάντες! Ο Γρηγόριος προσευχήθηκε, και η πόρνη λυτρώθηκε από το δαιμόνιο! Στη συνέχεια η πόρνη ομολόγησε δημόσια την όλη αλήθεια! (Ευεργετινός τ. Β’ Υπόθεση ΜΣΤ’ Κεφάλαιο Β, 1 Βλέπε & Δ, 4).

& 2 Σε μια Σκήτη ζούσε ένας μεγάλος Γέροντας. Ένας άλλος Γέροντας συνασκητής του, τον φθόνησε. Και είπε να του κάνει κακό. Πήρε λοιπόν το βιβλίο, και πήγε στο κελί του μεγάλου Γέροντα, και το έκρυψε. Στη συνέχεια πήγε στον Ισίδωρο, Γέροντα της Σκήτης, και του είπε: «Κάποιος μου έκλεψε το βιβλίο!». «Αποκλείεται!» του είπε ο Γέροντας. Ο φθονερός Γέροντας επέμεινε!

Ο Ισίδωρος, έστειλε τους Πατέρες να κάνουν έρευνα σε όλα τα κελιά των μοναχών. Και έκπληκτοι βρήκαν το βιβλίο στο κελί του φημισμένου Γέροντα! Το έφεραν στη σύναξη. Ο «κλέφτης» μπροστά σε όλο το εκκλησίασμα, έβαλε μετάνοια στο Γέροντα Ισίδωρο, λέγοντάς του: «Αμάρτησα, βάλτε μου επιτίμιο». Και ο Ισίδωρος του έβαλε σαν επιτίμιο, να μείνει τρεις εβδομάδες «ακοινώνητος». Και ο μεγάλος Γέροντας επί τρεις εβδομάδες στεκόταν απέξω από τον Ναό, κάνοντας μετάνοια σε όλους τους εισερχομένους, και εξερχομένους, παρακαλώντας τους: «Συγχωρήσατέ με! Αμάρτησα!». Όταν τέλειωσε ο «κανόνας» του, εισήλθε στο Ναό, παρακολούθησε τη Λειτουργία, και κοινώνησε.

Και ευθύς ο Γέροντας που τον συκοφάντησε, δαιμονίσθηκε…! Παράλληλα φώναζε, όσο δυνατά μπορούσε, το μεγάλο κακό που έκανε! Το εκκλησίασμα σοκαρίσθηκε! Γονάτισε (το εκκλησίασμα) και έκανε προσευχή για να φύγει το δαιμόνιο, αλλά δεν έφευγε! «Μόνο αν προσευχηθείς εσύ που συκοφαντήθηκες, θα φύγει το δαιμόνιο», είπε ο Ισίδωρος στον μεγάλο Γέροντα. Και πραγματικά. Μόλις ο Γέροντας προσευχήθηκε,  το δαιμόνιο έφυγε! (Ευεργετινός τ. Β’ Υπόθεση ΜΣΤ’ Κεφάλαιο Δ’, 3).

 

Είναι λοιπόν πιθανό, όταν συκοφαντείς, ιδιαίτερα πρόσωπα «ιερά», να ανοίξεις την πόρτα της ψυχής σου, και να έλθει μέσα σου ο διάβολος, (που ψάχνει για τέτοιες ευκαιρίες!) και να δαιμονισθείς…!

---

[1] Φαντάσου να είσαι ιερέας και να σε συκοφαντούν και να σε διασύρουν παντού, πως κλέβεις χρήματα από την εκκλησία! Να είσαι δηλ. αθώος, και να μην μπορείς να σταθείς πουθενά! Γι’ αυτό ο προφήτης Δαβίδ ζητούσε από τον Θεό: «Λυτρωσαί με από συκοφαντίας ανθρώπων, και φυλάξω τας εντολάς σου!» (Ψλμ. 118:134), «Φεύγω, γιατί, όταν όλοι με συκοφαντούσαν και εγώ υπέφερα, κανένας από σας δεν μου συμπαραστάθηκε». Είπε ο Αββάς Νίκων που ασκήτευσε στο Σινά, και συκοφαντήθηκε ως πόρνος από τους χωρικούς! (Ευεργ. τ. Β’ Υπόθεση ΜΣΤ, Κεφ. Δ, 4).