Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015




Τὰ τρία εἴδη νηστείας.

Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἀγαπητοί ἀδελφοί. Ἡ ἐκκλησία τὴν ἔχει ἀφιερώσει στὴν ἐξορία τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Εἶναι λοιπὸν ἡμέρα πόνου καὶ ἡμέρα ἀναμνήσεως κακῆς. Οἱ πρωτόπλαστοι τρώγοντας ἀπὸ τὸ δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, τὰ ἔχασαν ὅλα. Ὄχι μόνο Θεοὶ δὲν ἔγιναν, ποὺ τοὺς ὑπέδειξε ὁ διάβολος, ἀλλά ἄδειασαν. Ἔγιναν μία πληγή. Καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὸν Παράδεισο, καὶ ἔφερε καὶ τὸν θάνατο, ποὺ ἤταν τώρα εὐλογία, γιὰ νὰ μὴ γίνει τὸ κακὸ ἀθάνατο. Εἴναι λοιπὸν ἡ πρώτη μέρα τοῦ κόσμου μετὰ τὴν πτώση, ἡ Κυριακὴ τῆς Τυρινής. Ἐνῷ ἡ προηγούμενη ἡ Κυριακὴ τῶν Ἀπόκρεω, ἤταν ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ κόσμου. Καὶ ἐδὼ μᾶς μιλάει τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶναι ἀπὸ τὴν «Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία»  τοῦ Χριστοῦ, μᾶς μιλάει γιὰ τὰ τρία εἴδη νηστείας. Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι νηστεία εἶναι μόνο τὸ φαγητό. Εἶναι καὶ αὐτό, διότι ἡ νηστεία εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή. Τὴν ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς πρωτοπλάστους, γιὰ νὰ διαλέξουν οἱ ἄνθρωποι τὸ φαγητὸ ἤ Αὐτόν; Ποὺ εἶναι τὸ ἀθάνατο φαγητό. Καὶ οἱ ἄνθρωποι διάλεξαν τὸ πρόσκαιρο φαγητὸ κατὰ μία ἐκδοχή. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἐκδοχές. Ἡ ἄλλη ἐκδοχή, ἡ σπουδαιότερη, εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι θέλησαν νὰ μποὺν στὸ χῶρο τῆς Θεότητος. Καὶ θέλησαν –δημιουργήματα αὐτοί – νὰ καταλάβουν τὸν Δημιουργό. Πρᾶγμα ἀδύνατον. Γιὰ αὐτὸ ἦρθε ὁ Δημιουργὸς μετὰ καὶ ἐνσαρκώθηκε γιὰ νὰ καταλάβουν τουλάχιστον τὴν Ἀγάπη Του, τὶς Θεῖες Του ἐνέργειες καὶ τὴ μεγάλη Του προσφορά: τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση, τὴν ἵδρυση τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, καὶ τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα, τὸ ὁποῖο μᾶς δίνει γιὰ νὰ Θεοποιηθοῦμε κατὰ χάριν. Νὰ δοῦμε τώρα ποιὲς εἶναι οἱ τρεῖς νηστεῖες ποὺ προτείνει ὁ Εὐαγγελικὸς λόγος:
Ἡ πρώτη νηστεία εἶναι ἡ νηστεία τῆς κακίας, καὶ ὅπως μᾶς λέει τὸ Εὐαγγέλιο προβάλει τὴ συγγνώμη. «Ἐὰν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους, θὰ σᾶς συγχωρήσει καὶ ἐσᾶς ὁ Θεός. Καὶ ἐὰν δὲν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους, δὲν θὰ σᾶς συγχωρήσει καὶ ἐσᾶς ὁ Θεός». Ἐδὼ ἀκριβῶς νηστεύουμε τὴν κακία, τὴν παλιανθρωπιά, τὴν ἐχθρότητα. Βέβαια τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς βάζει δύσκολα. Εἶναι γεγονός. Ἀλλὰ ἔλα ποὺ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φτιαγμένος γιὰ τὰ δύσκολα καὶ οἱ εὐκολίες μᾶς χαλάνε. Τὸ βλέπουμε ἄλλωστε σήμερα. Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος συγχωρεῖ εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι καὶ ἄν τοῦ ἔχουν κάνει, ὅταν συγχωρήσει, εἶναι μὲ τὸν Χριστό. Καὶ ὁ Χριστὸς μετὰ τὶ κάνει; Τοῦ συγχωρεῖ τὰ δικά του ἁμαρτήματα. Νὰ ἕνας εὔκολος τρόπος νὰ πάμε στὸν Παράδεισο. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολος, ἀλλὰ εἶναι καὶ εὔκολος, ἅμα θέλουμε.
Δεύτερη νηστεία εἶναι ἡ ἀνθρωπαρέσκεια. Οἱ ἄνθρωποι θέλουμε νὰ ἀρέσουμε. Φοβούμαστε τὸ ὅποιο κόστος. Γιὰ αὐτὸ θέλουμε νὰ ἀρέσουμε, ἀκόμα καὶ στοὺς βλάκες καὶ στοὺς ὁποιουσδήποτε. Καὶ αὐτὸ εἶναι κακό. Ἡ φιλοδοξία εἶναι καλὸ καταρχάς, γιατὶ ἔφτιαξε τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς γιὰ τὴ δόξα Του. Νὰ πάει στὸν οὐράνιο Παράδεισο. Νὰ ἐνδυθεῖ τὴ Θεία δόξα. Ἀλλὰ χάνοντας τὸν ἐπίγειο Παράδεισο καὶ γινόμενος ἔκπτωτος ὁ ἄνθρωπος, πῆρε στραβὸ δρόμο. Καὶ ζητάει τὴ δόξα ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει. Καὶ γιὰ αὐτὸ μᾶς προτείνει ὁ Χριστὸς νὰ νηστεύουμε τὴ φιλοδοξία, νὰ νηστεύουμε τὴν ἀνθρωπαρέσκεια. Γιατὶ πολλοί, θέλοντας νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στοὺς ἀνθρώπους, παραβαίνουν καὶ τὶς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ συνείδησή τους, καὶ στραπατσάρουν καὶ τὴν ὕπαρξή τους.
Τρίτη νηστεία εἶναι τῶν υλικῶν αγαθῶν. Χάνοντας τὸν Θεὸ ὁ ἄνθρωπος, ἀγκάλιασε τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ἀγκάλιασε τὰ ὁρατά, ἀφοῦ ἔχασε τὸν Ἀόρατο. Καὶ προσπάθησε καὶ προσπαθεῖ ἀπὸ κεῖ νὰ βγάλει ὅ,τι ὡραῖο καὶ καλὸ καὶ ὑψηλό, γιὰ τὸ ὁποῖο τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός, καὶ ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ παίρνεται ἀπὸ τὸν Θεὀ γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ εἰδωλολατρία εἶναι ἡ μεγίστη πλάνη τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ὕλη εἶναι Θεῖο δῶρο. Εἶναι σκαλοπάτι. Νὰ τὴ χρησιμοποιοῦμε, νὰ τὴ δώσουμε καὶ στοὺς ἄλλους, καὶ νὰ τὴν ἔχουμε ὡς σκαλοπάτι γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε νὰ φτάσουμε στὸν Πλάστη. Γιατὶ ὅλοι οἱ ἐπίγειοι θησαυροὶ μπροστὰ στὴν ψυχὴ  μᾶς, καὶ μπροστὰ στὸν Ἀθάνατο Πλάστη, εἶναι ἕνα μηδενικό. Γιὰ αὐτὸ καὶ λέει καὶ τὸ Εὐαγγέλιο: «Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ καρδιά σας». Τώρα τὴν Ἁγία Σαρακοστή, ἀς προσπαθήσουμε νὰ κάνουμε αὐτὲς τὶς τρεῖς νηστεῖες καὶ νὰ ἔρθουμε πιὸ κοντὰ στὸν θησαυρό μας, στὴν ἀγάπη μας, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ τότε θὰ εἶναι καλύτερα.
                                                                           

 Π. Ανανίας Κουστένης 
Αρχιμανδρίτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: