Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ.

      Α’ Ο λειτουργός της μετανοίας.

1.  Πατέρας αποκλειστικά είναι μόνο ο Θεός. «Και Πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης. Εις γαρ εστί ο πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. κγ’ 9) μας δίδαξε ο Κύριος. Η προσωνυμία πατέρας μόνο κατά χάριν δίδεται στους ανθρώπους και μάλιστα σχετικά και περιορισμένα. Στο έργο της ιεράς εξομολογήσεως και πνευματικής καθοδηγήσεως χαρακτηρίζεται πνευματικός πατέρας ο λειτουργός της μετανοίας. Κάθε χάρισμα είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος, που ενοικεί μέσα στην Εκκλησία. Η Εκκλησία με το Άγιο  Πνεύμα κατέχει και προσφέρει διάφορα χαρίσματα. Το χάρισμα της πνευματικής πατρότητος το δωρίζει η Εκκλησία μας στους ιερουργούς των Θείων μυστηρίων. Έτσι ο διάκονος του ευαγγελίου και της Εκκλησίας που εξασκεί το ιερό έργο της εξομολογήσεως είναι ο λειτουργός της μετανοίας. Αυτός δηλαδή που τελεσιουργεί το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως. Ο λειτουργός της μετανοίας με τη διακονία του αυτή, βοηθά στην αναγέννηση του αμαρτωλού ανθρώπου. Με την όλη του λειτουργική διακονία στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως οδηγεί τον άνθρωπο σε νέα γέννηση, στη νέα ζωή, στην κατά Χριστόν ζωή. Για αυτό και χαρακτηρίζεται πνευματικός πατέρας. Το έργο αυτό του λειτουργού της μετανοίας είναι κατ’ εξοχήν σημαντικό και άγιο. Είναι έργο πνευματικής αναγεννήσεως και πνευματικής καθοδηγήσεως. Είναι έργο ιερό και δύσκολο, αφού πρέπει να οδηγεί τον αμαρτωλό άνθρωπο στην υγιή ζωή του Θεού, στη ζωή της τελειότητος, στη ζωή της αναστάσεως. Για αυτό ο λειτουργός της μετανοίας και πνευματικός πατέρας είναι απαραίτητο να είναι προικισμένος με εκείνα τα χαρίσματα, τα οποία τον κάνουν άξιο της ιεράς και κατ’ εξοχήν σημαντικής του αποστολής.

«Ποιμήν κυρίως εστί ο τα απολωλότα λογικά πρόβατα δι’ ακακίας, δι’ οικείας σπονδής και ευχής αναζητήσαι, και ανορθώσαι δυνάμενος. Ποιμένα αληθινόν, αποδείξει αγάπη. Δι’ αγάπην γαρ ο Ποιμήν ο Μέγας εσταύρωται». 1.               (Ιωάννης της Κλίμακος λόγος ΛΑ’, β’, κδ’, Κλίμαξ, 171, 173.  )[1]

---