Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12 Σεπτεμβρίου.
Ευαγγελιστής Ιωάννης γ΄13-17.
Κείμενο:
13 καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. 14 καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, 15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 16 Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.
Μετάφραση:
Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι΄ αυτού.
Σχόλια:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
(Ιω. 3, 13-17)
Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ
«…ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν
μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»
Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ η ανάγνωση της ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε κατά την σημερινή Κυριακή δεν είναι τυχαία. Η παρούσα Κυριακή φέρει το όνομα Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, την οποία ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε. Το περιεχόμενο, λοιπόν, της περικοπής αναφέρεται στο απολυτρωτικό έργο του Χριστού μας, κορυφαία φάση του οποίου είναι η σταυρίκή Του θυσία.
Η περικοπή προέρχεται από τον περίφημο διάλογο που είχε κάποια νύχτα ο Κύριος με τον Νικόδημο ο οποίος, λόγω ακριβώς αυτού του νυκτερινού διαλόγου, ονομάστηκε έκτοτε νυκτερινός μαθητής του Χριστού. Είναι ο ίδιος που μαζί με τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία θα πρωτοστατήσουν στον ενταφιασμό του Κυρίου.
Το πρώτο μέρος της περικοπής συνδέει τη σταύρωση του Χριστού μ’ ένα γογονός της ιερής ιστορίας: την ύψωση του χάλκινου φιδιού δια του οποίου εσώζοντο οι Ισραηλίτες από τα θανατηφόρα δήγματα των φιδιών της ερήμου. Όπως, δηλαδή, η ύψωση του χάλκινου φιδιού στην έρημο έσωζε τους Ισραηλίτες από τα θανατηφόρα δήγματα των φιδιών, έτσι και η ύψωση του Χριστού πάνω στο σταυρό σώζει από την θανατηφόρα αμαρτία και δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα της αιωνίας ζωής.
Το δεύτερο μέρος της περικοπής μας αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, τον ύψιστο σκοπό της ελεύσεως Του στον κόσμο.
Η αγάπη, κίνητρο
του απολυτρωτικού έργου του Χριστού
ΑΥΤΟ ΠΟΥ κατ’ αρχήν μας επισημαίνει με έμφαση ο Κύριος είναι το κίνητρο του απολυτρωτικού Του έργου: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον». Ο Θεός αποφασίζει να σώσει τον κόσμο παρακινούμενος από την αγάπη Του και μόνο. Η αγάπη του Θεού είναι το κλειδί με το οποίο μπορούμε να ανοίξουμε και να κατανοήσουμε, στο βαθμό που μας είναι δυνατό, το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας.
Ο Θεός αγαπά τον κόσμο. Ολόκληρο τον κόσμο. Όλους τους ανθρώπους. Και τους αγαπά με μιαν αγάπη ανέκφραστη, μια αγάπη της οποίας το μέγεθος αδυνατούμε να προσδιορίσουμε οι άνθρωποι. Αυτό ακριβώς φανερώνει η διατύπωση «ούτω γαρ ηγάπησεν». Καθώς εξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «τω ειπείν Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον , πολλήν δείκνυσιν της αγάπης την επίτασιν».
Το μέγεθος της θείας αγάπης αποκαλύπτεται στην προσφορά του Θεού προς τον κόσμο. Για την σωτηρία του κόσμου ο ουράνιος Πατέρας προσφέρει τον μονογενή Υιόν Του. Η θυσία του Χριστού μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο ολόκληρο. Και η συνειδητοποίηση αυτή θα πρέπει να πλημμυρίζει τις καρδιές μας από απέραντη ευγνωμοσύνη για τον Κύριο, να μας ωθεί να τον αγαπούμε κι εμείς με όλη την καρδιά μας.
Ο σκοπός της θείας Ενανθρωπήσεως
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ που υπογραμμίζει ο λόγος του Κυρίου είναι ο σκοπός της θείας ενανθρωπήσεως. Ο Θεός παραδίδει τον Υιόν Του να πάθει και να σταυρωθεί, «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον».
Ο Χριστός ήρθς στον κόσμο για να σώσει τον κόσμο. Σταυρώθηκε για να συντρίψει το θάνατο και να νικήσει την αμαρτία. Για να επανακτήσουμε οι άνθρωποι τη δυνατότητα να ζήσουμε αιωνίως σε κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Έτσι ο σταυρός του Χριστού γίνεται η κλίμακα που οδηγεί στον ουρανό. Η γέφυρα που γεφυρώνει τη γη με τον ουρανό. Διδάσκει ο Μ. Αθανάσιος: «Αυτός γαρ ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν. Και αυτός εφανέρωσεν εαυτόν δια σώματος, ίνα ημείς του αοράτου Πατρός έννοιαν λάβωμεν. Και αυτός υπέμεινε την παρ’ ανθρώπων ύβριν, ίνα ημείς αθανασίαν κληρονομήσωμεν».
Αναμφίβολα ο στίχος αυτός αποτελεί το πιο χαρμόσυνο μήνυμα. Μέσα σε λίγες λέξεις περιλαμβάνει το παν, ολόκληρο το έργο της εν Χριστώ σωτηρίας. Γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε ως «η Βίβλος εν μικρογραφία».
Η γνήσια πίστη βασική προϋπόθεση σωτηρίας
ΠΟΣΟΙ ΚΑΙ ποιοί άνθρωποι σώζονται; Όλοι. «Πάς» άνθρωπος. Εδώ βλέπουμε τον καθολικό χαρακτήρα της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός μας. Σώζει ολόκληρο τον κόσμο γιατί τον αγαπά. Προσφέρει τη δωρεά της αιώνιας ζωής σε όλους τους ανθρώπους χωρίς καμιά εξαίρεση και διάκριση.
Τι απαιτείται εκ μέρους μας; Τι καλείται να συνεισφέρει ο άνθρωπος. Την πίστη στον Χριστό. Αυτό δηλώνει το «πάς ο πιστεύων εις αυτόν». Θεμελιώδης προύπόθεση για να μετάσχουμε στην αιώνια ζωή είναι να πιστέψουμε. Η σωτηρία προσφέρεται σε όλους, όμως σώζονται μόνον αυτοί που θα πιστέψουν στον Υιό του Θεού. Χωρίς την πίστη στον Χριστό δυνατότητα σωτηρίας δεν υπάρχει.
Η πίστη μας αυτή κι αν ακόμη είναι ορθή, δεν μας εγγυάται τη δυνατότητα σωτηρίας, αν δεν συνοδεύεται και από τα ανάλογα έργα, αν δεν είναι πίστη έμπρακτη, πίστη βιωμένη. Διότι αυτό που επιβεβαιώνει τη γνησιότητα και κατά συνέπεια και την αξία της πίστεως είναι ο συνεπής χριστιανικός βίος, η αρμονική συνύπαρξη στη ζωή μας πίστεως και έργων. Αλλιώτικα, ισχύει αυτό που παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Πολλοί γαρ πίστιν έχοντες ακριβή, βίον δε διεφθαρμένον, αθλιώτεροι πάντων γεγόνασιν».
* * *
Αδελφοί μου,
Ο σταυρός του Κυρίου, την ύψωση του οποίου ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε, είναι η πιο τρανή απόδειξη της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους. Ο Χριστός μας σταυρώθηκε από αγάπη για μας. Πέθανε επάνω στο σταυρό για να ζήσουμε εμείς οι άνθρωποι. Να ζήσουμε αιωνίως κοντά Του. Στη Βασιλεία Του.
Αυτή τη ζωή προσφέρει ο Θεός και στον καθένα από μας. Υπό μια προϋπόθεση: Να πιστέψουμε στον Υιό Του και να ακολουθήσουμε το Ευαγγέλιο Του. «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε απειθών τω υιώ ουκ όψεται την ζωήν» (Ιω. 3,36).
Ευαγγελιστής Ιωάννης γ΄13-17.
Κείμενο:
13 καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. 14 καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, 15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 16 Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.
Μετάφραση:
Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι΄ αυτού.
Σχόλια:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
(Ιω. 3, 13-17)
Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ
«…ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν
μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»
Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ η ανάγνωση της ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε κατά την σημερινή Κυριακή δεν είναι τυχαία. Η παρούσα Κυριακή φέρει το όνομα Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, την οποία ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε. Το περιεχόμενο, λοιπόν, της περικοπής αναφέρεται στο απολυτρωτικό έργο του Χριστού μας, κορυφαία φάση του οποίου είναι η σταυρίκή Του θυσία.
Η περικοπή προέρχεται από τον περίφημο διάλογο που είχε κάποια νύχτα ο Κύριος με τον Νικόδημο ο οποίος, λόγω ακριβώς αυτού του νυκτερινού διαλόγου, ονομάστηκε έκτοτε νυκτερινός μαθητής του Χριστού. Είναι ο ίδιος που μαζί με τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία θα πρωτοστατήσουν στον ενταφιασμό του Κυρίου.
Το πρώτο μέρος της περικοπής συνδέει τη σταύρωση του Χριστού μ’ ένα γογονός της ιερής ιστορίας: την ύψωση του χάλκινου φιδιού δια του οποίου εσώζοντο οι Ισραηλίτες από τα θανατηφόρα δήγματα των φιδιών της ερήμου. Όπως, δηλαδή, η ύψωση του χάλκινου φιδιού στην έρημο έσωζε τους Ισραηλίτες από τα θανατηφόρα δήγματα των φιδιών, έτσι και η ύψωση του Χριστού πάνω στο σταυρό σώζει από την θανατηφόρα αμαρτία και δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα της αιωνίας ζωής.
Το δεύτερο μέρος της περικοπής μας αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, τον ύψιστο σκοπό της ελεύσεως Του στον κόσμο.
Η αγάπη, κίνητρο
του απολυτρωτικού έργου του Χριστού
ΑΥΤΟ ΠΟΥ κατ’ αρχήν μας επισημαίνει με έμφαση ο Κύριος είναι το κίνητρο του απολυτρωτικού Του έργου: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον». Ο Θεός αποφασίζει να σώσει τον κόσμο παρακινούμενος από την αγάπη Του και μόνο. Η αγάπη του Θεού είναι το κλειδί με το οποίο μπορούμε να ανοίξουμε και να κατανοήσουμε, στο βαθμό που μας είναι δυνατό, το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας.
Ο Θεός αγαπά τον κόσμο. Ολόκληρο τον κόσμο. Όλους τους ανθρώπους. Και τους αγαπά με μιαν αγάπη ανέκφραστη, μια αγάπη της οποίας το μέγεθος αδυνατούμε να προσδιορίσουμε οι άνθρωποι. Αυτό ακριβώς φανερώνει η διατύπωση «ούτω γαρ ηγάπησεν». Καθώς εξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «τω ειπείν Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον , πολλήν δείκνυσιν της αγάπης την επίτασιν».
Το μέγεθος της θείας αγάπης αποκαλύπτεται στην προσφορά του Θεού προς τον κόσμο. Για την σωτηρία του κόσμου ο ουράνιος Πατέρας προσφέρει τον μονογενή Υιόν Του. Η θυσία του Χριστού μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο ολόκληρο. Και η συνειδητοποίηση αυτή θα πρέπει να πλημμυρίζει τις καρδιές μας από απέραντη ευγνωμοσύνη για τον Κύριο, να μας ωθεί να τον αγαπούμε κι εμείς με όλη την καρδιά μας.
Ο σκοπός της θείας Ενανθρωπήσεως
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ που υπογραμμίζει ο λόγος του Κυρίου είναι ο σκοπός της θείας ενανθρωπήσεως. Ο Θεός παραδίδει τον Υιόν Του να πάθει και να σταυρωθεί, «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον».
Ο Χριστός ήρθς στον κόσμο για να σώσει τον κόσμο. Σταυρώθηκε για να συντρίψει το θάνατο και να νικήσει την αμαρτία. Για να επανακτήσουμε οι άνθρωποι τη δυνατότητα να ζήσουμε αιωνίως σε κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Έτσι ο σταυρός του Χριστού γίνεται η κλίμακα που οδηγεί στον ουρανό. Η γέφυρα που γεφυρώνει τη γη με τον ουρανό. Διδάσκει ο Μ. Αθανάσιος: «Αυτός γαρ ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν. Και αυτός εφανέρωσεν εαυτόν δια σώματος, ίνα ημείς του αοράτου Πατρός έννοιαν λάβωμεν. Και αυτός υπέμεινε την παρ’ ανθρώπων ύβριν, ίνα ημείς αθανασίαν κληρονομήσωμεν».
Αναμφίβολα ο στίχος αυτός αποτελεί το πιο χαρμόσυνο μήνυμα. Μέσα σε λίγες λέξεις περιλαμβάνει το παν, ολόκληρο το έργο της εν Χριστώ σωτηρίας. Γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε ως «η Βίβλος εν μικρογραφία».
Η γνήσια πίστη βασική προϋπόθεση σωτηρίας
ΠΟΣΟΙ ΚΑΙ ποιοί άνθρωποι σώζονται; Όλοι. «Πάς» άνθρωπος. Εδώ βλέπουμε τον καθολικό χαρακτήρα της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός μας. Σώζει ολόκληρο τον κόσμο γιατί τον αγαπά. Προσφέρει τη δωρεά της αιώνιας ζωής σε όλους τους ανθρώπους χωρίς καμιά εξαίρεση και διάκριση.
Τι απαιτείται εκ μέρους μας; Τι καλείται να συνεισφέρει ο άνθρωπος. Την πίστη στον Χριστό. Αυτό δηλώνει το «πάς ο πιστεύων εις αυτόν». Θεμελιώδης προύπόθεση για να μετάσχουμε στην αιώνια ζωή είναι να πιστέψουμε. Η σωτηρία προσφέρεται σε όλους, όμως σώζονται μόνον αυτοί που θα πιστέψουν στον Υιό του Θεού. Χωρίς την πίστη στον Χριστό δυνατότητα σωτηρίας δεν υπάρχει.
Η πίστη μας αυτή κι αν ακόμη είναι ορθή, δεν μας εγγυάται τη δυνατότητα σωτηρίας, αν δεν συνοδεύεται και από τα ανάλογα έργα, αν δεν είναι πίστη έμπρακτη, πίστη βιωμένη. Διότι αυτό που επιβεβαιώνει τη γνησιότητα και κατά συνέπεια και την αξία της πίστεως είναι ο συνεπής χριστιανικός βίος, η αρμονική συνύπαρξη στη ζωή μας πίστεως και έργων. Αλλιώτικα, ισχύει αυτό που παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Πολλοί γαρ πίστιν έχοντες ακριβή, βίον δε διεφθαρμένον, αθλιώτεροι πάντων γεγόνασιν».
* * *
Αδελφοί μου,
Ο σταυρός του Κυρίου, την ύψωση του οποίου ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε, είναι η πιο τρανή απόδειξη της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους. Ο Χριστός μας σταυρώθηκε από αγάπη για μας. Πέθανε επάνω στο σταυρό για να ζήσουμε εμείς οι άνθρωποι. Να ζήσουμε αιωνίως κοντά Του. Στη Βασιλεία Του.
Αυτή τη ζωή προσφέρει ο Θεός και στον καθένα από μας. Υπό μια προϋπόθεση: Να πιστέψουμε στον Υιό Του και να ακολουθήσουμε το Ευαγγέλιο Του. «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε απειθών τω υιώ ουκ όψεται την ζωήν» (Ιω. 3,36).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου