Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 13 Ιουνίου, Γ΄ Ματθαίου.
Mατθαίος ς΄22-33.


Κείμενο :
Ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός· εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς η, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται· εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός η, όλον το σώμά σου σκοτεινόν έσται. ει ουν το φως το εν σοι σκότος εστί, το σκότος πόσον; Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· η γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, η ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει, ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. Δια τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστί της τροφής και το σώμα του ενδύματος; εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών; τις δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα; και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει· ου κοπιά ουδέ νήθει· λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τή δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων. Ει δε τον χόρτον του αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα; πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί· οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων. ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.

Μετάφραση:

«Το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια. Αν λοιπόν τα μάτια σου είναι γερά, όλο το σώμα σου θα είναι στο φως. Αν όμως τα μάτια σου είναι χαλασμένα, όλο το σώμα σου θα είναι στο σκοτάδι. Κι αν το φως που έχεις, μεταβληθεί σε σκοτάδι, σκέψου πόσο θα ΄ναι το σκοτάδι!» «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους· γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα». «Γι΄ αυτό, λοιπόν, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; Κοιτάξτε τα πουλιά που δε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ΄ αυτά; Κι έπειτα, ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχυ στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πως μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν· κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ΄ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά. Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει κι αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δε θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι; Μην έχετε, λοιπόν, άγχος και μην αρχίσετε να λέτε: «τι θα φάμε;» ή: «τι θα πιούμε;» ή: «τι θα ντυθούμε;» γιατί για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό· όμως ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει καλά ότι έχετε ανάγκη απ΄ όλα αυτά. Γι΄ αυτό πρώτα απ΄ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός του, κι όλα αυτά θα ακολουθήσουν.

Σχόλια:

Η ΒΙΟΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ

«Δια τούτο λέγω ημίν, μη μεριμνάτε»

ΚΥΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ της υλιστικής νοοτροπίας που διέπει την εποχή μας είναι η ακόρεστη επιθυμία να αυξήσουμε την ευμάρεια και να πολλαπλασιάσουμε τα υλικά αγαθά μας. Και η προσπάθεια που καταβάλλουμε για να ικανοποιήσουμε αυτή την επιθυμία, γεννά και επιτείνει συνεχώς μέσα μας το άγχος και την αγωνιώδη μέριμνα για τα βιοτικά. Έτσι εύκολα ο σημερινός άνθρωπος λησμονεί τον Θεό. Δεν αισθάνεται την θεία παρουσία Του. Δεν βλέπει τα ίχνη της αγάπης και της πρόνοιας Του μέσα στον κόσμο και τη ζωή του. Τα πάντα εξαρτά από τον εαυτό του, το μυαλό και τα χέρια του. Από την επιστήμη που θεοποιεί και από την τεχνολογία με την οποία παθιάζεται.
Στην υλιστική αντίληψη για την ζωή και την αγωνιώδη μέριμνα που γεννά στην ψυχή του ανθρώπου αναφέρεται και η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Η μανιώδης προσήλωση στα υλικά αγαθά, μας λέει, τυφλώνει τα μάτια της ψυχής και βυθίζει την καρδιά στα θολά νερά του πάθους. Ακόμη μας επισημαίνει ότι η αγωνιώδης μέριμνα για τα βιοτικά δεν συμβιβάζεται με την πίστη στο Θεό. Δεν συμπορεύεται με την εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, η οποία κατ’ εξοχήν διακρίνει τον πιστό άνθρωπο.
Σπάνια ο Κύριος μίλησε τόσο συγκεκριμένα και επίμονα ή παρέταξε τόσα επιχειρήματα για άλλο πάθος, όσο για τη μέριμνα. Τρεις φορές μέσα στους δέκα στίχους που αφιέρωσε στη μέριμνα, μας δίνει την εντολή «μη μεριμνάτε». Και η τριπλή αυτή επανάληψη καταδεικνύει πόσο μεγάλη αμαρτία είναι, πόσο αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού.
Η αγωνιώδης μέριμνα, πρωτ’ απ’ όλα

συνιστά άρνηση του Θεού.

ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ πίστεως, ολιγοπιστία ή δυσπιστία στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού. Ο κυριευμένος από τη «μέριμνα του αιώνος» (Ματθ. 13,22), τη μανία του πλούτου και την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών, εάν δεν έχει αρνηθεί ολότελα τον Θεό, τον έχει οπωσδήποτε εξορίσει από τη ζωή του και τον κόσμο. Δεν τον σκέπτεται. Δεν τον επικαλείται. Δεν ζητά την βοήθεια Του. Δεν τον υπολογίζει στα σχέδια και τους προγραμματισμούς της ζωής του. Θεοποιεί και λατρεύει τον εαυτό του. Στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στα προσόντα και τις ικανότητες του. Αφοσιώνεται με πάθος στις επιδιώξεις και την πραγμάτωση των ονείρων του. Εάν όχι θεωρητικά, πρακτικά είναι σαν να διακηρύσσει ότι δεν χρειάζεται πλέον τον Θεό, ότι δεν τον έχει ανάγκη.

Καταστρέφει την ανθρωπιά μας

Η ΑΓΩΝΙΩΔΗΣ μέριμνα σκοτώνει ακόμη ό,τι ευγενέστερο κρύβουμε μέσα μας. Διώχνει από πάνω μας την ανθρωπιά. Μας κάνει σκληρούς και κυνικούς. Προκειμένου να αποκτήσουμε ό,τι επιθυμούμε ή να αυξήσουμε τα όσα έχουμε, συμπιέζουμε τη συνείδηση μας. Πνίγουμε τη φωνή μας. Αδικούμε καταφανώς. Γινόμαστε άσπλαχνοι. Επιδεικνύουμε σκληρότητα. Πατούμε επί πτωμάτων. Κάνουμε ένα σωρό ηθικές αβαρίες. Και το τραγικό είναι ότι εύκολα δίνουμε συγχωροχάρτι στον εαυτό μας και διακηρύσσουμε ανενδοίαστα ότι δεν μπορεί να κάνει κανείς διαφορετικά, αν θέλει να ζήσει και να προκόψει!

Αφανίζει το χαμόγελο ζωής


ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ζωή του ανθρώπου που παραδόθηκε στο στρόβιλο των βιοτικών μεριμνών δηλητηριάζεται. Η αγωνία της μέριμνας διώχνει από την καρδιά μας την χαρά και την ειρήνη. Σκοτώνει την ελπίδα. Απλώνει τον φόβο. Σκοτεινιάζει τον ορίζοντα. Αφανίζει το χαμόγελο της ζωής.
Κοιτάξτε τους ανθρώπους που τρέχουν στους δρόμους. Το άγχος τους πνίγει. Η αγωνία των βιοτικών μεριμνών αλλοιώνει τα πρόσωπα τους. Το βλέμμα τους προδίδει την ανησυχία της ψυχής τους. Η μορφή – καθρέφτης του ψυχικού μας κόσμου – εκφράζει την πίεση που ασκεί η αγωνιώδης μέριμνα στην ψυχή.

Διώχνει ακόμη και τον ύπνο μας

ΟΧΙ ΣΠΑΝΙΑ, η μέριμνα μας αφαιρεί ακόμη και τον ύπνο, το μεγάλο τούτο δώρο του Θεού που έρχεται σαν λύτρωση από τους κόπους και τις φροντίδες της ημέρας. Το κρεβάτι, όπου ο άνθρωπος αναπαύεται και ανανεώνεται, γίνεται τόπος ατελείωτων σχεδιασμών, ποικίλων οικονομικών συνδυασμών, φανταστικών επιχειρήσεων ή τρομακτικών εφιαλτών.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιοποιεί η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, υπάρχουν πάνω από τριακόσια είκοσι εκατομμύρια ψυχοπαθείς διαφόρων μορφών σε όλο τον κόσμο. Και ο αριθμός αυτός προβλέπεται ότι κατά τις προσεχείς δεκαετίες θα ανέβει σε μεγαλύτερα ύψη. Τώρα, πόσο συντελεί στην εμφάνιση αυτών των φαινομένων η αγωνιώδης μέριμνα για τα βιοτικά, μπορούμε όλοι μας να κρίνουμε.

Πολιορκεί πλουσίους και φτωχούς

ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ νομίσουμε ότι η μέριμνα είναι ένα πάθος που πολιορκεί μόνο τους φτωχούς ανθρώπους, εκείνους που αντιμετωπίζουν το πιεστικό πρόβλημα της επιβιώσεως. Πολύ περισσότερο βασανίζει τους ευκατάστατους και τους πλουσίους. Μεριμνά ο φτωχός για την τροφή, μεριμνά και ο πλούσιος για την τρυφή. Ο πρώτος αν δεν έχει κάτι για να φάει, ο δεύτερος πόσα και ποιά σήμερα θα φάει. Μεριμνά ο φτωχός για το ένδυμα, μεριμνά και ο πλούσιος για την πολυτέλεια. Μεριμνά ο φτωχός για την εξασφάλιση της στέγης, μεριμνά και ο πλούσιος για το μέγαρο και την έπαυλη του.
Σε αυτές τις μέριμνες αν προσθέσουμε τώρα και όλες εκείνες που παράγει η αντίληψη της σύγχρονης κοινωνίας για το κέρδος και η πολυπλοκότητα μορφών οικονομικής ανάδειξης, με τις οποίες μας δελεάζει η καθημερινή οικονομική πρακτική, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε τον κίνδυνο αλλοτρίωσης που αδιάκοπα μας απειλεί. Και για να πεισθούμε ότι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα και δεν υπερβάλλουμε, αρκεί μια και μόνον εικόνα του σύγχρονου χρηματιστηρίου: το πάθος για εύκολο και γρήγορα κέρδος και η αγωνία των οικονομικών μεταβολών αποτυπωμένα στα πρόσωπα των ανθρώπων του χρήματος.

* * *

Αδελφοί μου,
Η αγωνιώδης μέριμνα για τα βιοτικά αποτελεί πάθος που καταδυναστεύει την εν Χριστώ ελευθερία μας. Συνιστά αμαρτία που μας απομακρύνει από τον Θεό. Γι’ αυτό και ο Κύριος μας σήμερα μας παραγγέλλει επίμονα: «Διά τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε». Αντίθετα, η εμπιστοσύνη στον Θεό Πατέρα μας, στην πρόνοια και την αγάπη Του για τον κόσμο και για κάθε άνθρωπο, αποτελεί τη μόνη ενδεδειγμένη στάση για μας που πιστεύουμε σ’ Αυτόν και θέλουμε να λογιζόμαστε παιδιά Του.
Αυτό ακριβώς μας συνιστά και ο απόστολος Πέτρος: «Πάσαν την μέριμναν υμών απορρίψατε επ’ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών» (Α’ Πετρ. 5, 7)