ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ …

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος (958-1036 μ. Χ. κατά τον καθηγητή Π. Κ. Χρήστου) γράφει κάπου ότι «αν δεν δεις τον Θεό σ’ αυτή τη ζωή δεν πρόκειται να τον δεις ούτε και στην άλλη». Είναι φοβερά τα λόγια του Συμεών και πρέπει όλους μας να μας εμβάλλουν σε σκέψεις.
Πράγματι στην αγία Γραφή βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι του Θεού να βλέπουν το Θεό· ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Μωυσής, ο προφήτης Ηλίας, ο Ησαΐας, οι απόστολοι στη Μεταμόρφωση του Χριστού και άλλοι πολλοί. Βέβαια πρέπει να προσέξουμε ότι η θεοπτία αυτή δεν μας εγγυάται ότι θα είμαστε αχώριστα δεμένοι με τον Χριστό ούτε ότι θα μας προξενεί αγαλλίαση και ευφροσύνη. Ο Αδάμ και η Εύα βλέπανε το Θεό και συζητούσαν μαζί του, πλην όμως λόγω της παρακοής χάσανε τον σύνδεσμο με το Θεό και η παρουσία του Θεού, αντί να τους χαροποιεί, τους προξενούσε φόβο και ενοχή. Ο δε Παύλος όταν είδε το Θεό, ενώ βάδιζε προς την Δαμασκό για να συλλάβει χριστιανούς, επειδή ήταν διώκτης της Εκκλησίας τυφλώθηκε και χρειάσθηκε ο Ανανίας να βάλει τα χέρια του επάνω του για να θεραπευθεί.
Η θεοπτία αυτή που έχουν οι άγιοι γίνεται συνήθως με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Προκαλεί δέος, έκπληξη, συγκλονίζει και εντυπωσιάζει. Ας θυμηθούμε την εμφάνιση του Θεού στο Σινά με βροντές, αστραπές, σαλπίσματα, γνόφο και καπνό· ή την εμφάνιση του Θεού στον Ησαΐα πάνω σε θρόνο δόξης και δορυφορούμενο από τα κατάπληκτα και κρύβοντα τους οφθαλμούς τους Σεραφίμ, διότι αν και άγγελοι δεν άντεχαν ν’ ατενίζουν τη θεία δόξα· ή την ήρεμη αλλά απαστράπτουσα από ακτινοβολία και λάμψη του Χριστού στο Θαβώρ.
Πάντως από τη στιγμή που ενσαρκώθηκε ο Χριστός μας έχουμε εμφανίσεις του ως Θεανθρώπου, που είναι ταπεινές και απαρατήρητες από τους πολλούς. Ας θυμηθούμε την εμφάνιση του στους βοσκούς, στους μάγους, στον Συμεών το Θεοδόχο. Ας θυμηθούμε την εμφάνιση του πάνω στον σταυρό, που όλοι τον βλασφημούσανε, τον κοροϊδεύανε και τον περιγελούσανε χωρίς να αντιλαμβάνονται ούτε καν να υποψιάζονται ποιος είναι· κι όμως ο εκ δεξιών του ληστής, όταν είδε την άνευ προηγουμένου αγάπη και συγχωρητικότητά του, που κραύγασε «πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λκ. 23,34) και που δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την άδικη σταύρωση του, ενώ ήταν εντελώς αθώος, αντελήφθη ότι μόνο ο Θεός μπορούσε να φερθεί έτσι και κραύγασε γεμάτος πίστη, αγάπη και θαυμασμό «μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Τον ομολόγησε ως Θεό τη στιγμή που πάντες τον απέρριπταν και οι μαθητές του -εκτός του Ιωάννου του Θεολόγου- τον είχαν εγκαταλείψει. Ας θυμηθούμε την Χαναναία, τον εκατόνταρχο με τον άρρωστο υπηρέτη, την αιμορροούσα, τον τυφλό της Ιεριχώ, τον τυφλό εκ γενετής και τόσους άλλους που αντιλαμβάνονται τον αφανή και ταπεινό και περιφρονημένο από την άρχουσα θρησκευτική και πολιτική τάξη Θεάνθρωπο.
Για ένα εντελώς ιδιαίτερο είδος θεοπτίας μας μιλά η περικοπή της κρίσεως (Ματθ.25,31-46).
Όταν βλέπεις πεινασμένο και διψασμένο ουσιαστικά βλέπεις τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Εν αντιθέσει με τους ειδωλολάτρες προγόνους μας που φανταζόταν τους θεούς να γλεντάνε στο Όλυμπο έχοντας τα πάντα, η Καινή διαθήκη μας παρουσιάζει ένα Θεό πεινασμένο και διψασμένο· ένα Θεό ενδεή και έχοντα ανάγκη της βοηθείας του ανθρώπου! Ένα Θεό που κρύβεται πίσω από κάθε ενδεή και αδύνατο. Πόση η κένωσή σου Κύριε και Θεέ μας! Πόσο κρύβεις την δόξα σου και παρουσιάζεσαι με ευτέλεια και ταπείνωση! Με πόση αγάπη και ενδιαφέρον πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ενδεείς αδελφούς μας.
Όταν βλέπεις ξένο και μοναχικό και εγκαταλειμμένο άνθρωπο βλέπεις τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Σήμερα έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή η θεοπτία, διότι εμείς οι Ευρωπαίοι έχουμε το πλήθος των οικονομικών μεταναστών. Επίσημα ή λαθραία κατακλύζουν την Ευρώπη η οποία μαστίζεται από την υπογεννητικότητα, την βιολογική γήρανση και την ψυχική εξαχρείωση. Οι μετανάστες αυτοί πολλές φορές μας δημιουργούν προβλήματα ή είναι αθλίου χαρακτήρος. Πρέπει όμως ν’ αναγνωρίσουμε ότι χρόνια η Ευρώπη στράγγιζε την Ασία και την Αφρική χωρίς να δίδει τ’ ανάλογα ανταλλάγματα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικόλα Σαρκοζί ομολογεί ότι αν δεν αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του τρίτου κόσμου τότε θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα στην Ευρώπη. «Δεν έχουμε την δυνατότητα να παραμείνουμε μια σταθερή ήπειρος, αν δεν έχουμε τη σοφία να βοηθήσουμε στη μαζική και επείγουσα ανάπτυξη της Αφρικής». Φυσικά και των χωρών της Ασίας.
Αυτά από υλικής πλευράς. Θα πρέπει όμως η Εκκλησία να ενδιαφερθεί και για την πνευματική στήριξη των ανθρώπων αυτών. Είναι παράλογο και ανόητο να στέλνουμε ιεραποστόλους στην Αφρική και την Ασία και να αδιαφορούμε για την ιεραποστολή στους οικονομικούς μετανάστες. Είναι οι ζωντανές εικόνες του Θεανθρώπου και η ζωντανή παρουσία του ανάμεσά μας.
Όταν βλέπεις γυμνό -υλικά αλλά και πνευματικά- βλέπεις τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Το ίδιο όταν βλέπεις κάποιο γυμνό από υγεία.
Και το αποκορύφωμα· όταν βλέπεις ένα φυλακισμένο βλέπεις τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Πολύ περίεργο και παράξενο αυτό. Να βλέπεις τον Θεάνθρωπο στον πεινασμένο και διψασμένο, στον ξένο και τον γυμνό ή και τον ασθενή είναι κατανοητό. Αλλά και στον φυλακισμένο; Στην φυλακή δεν πάνε άγγελοι –εκτός περιπτώσεων αθώων που καταδικάστηκαν εσκεμμένα ή και άδικα- αλλά τα περιτρίμματα της κοινωνίας. Κι όμως «εικών ειμί της αρρήτου δόξης σου, ει και στίγματα φέρω πταισμάτων»· ψάλλουμε στον νεκρώσιμο κανόνα.
* * *
Αδελφοί, αν δεν έχουμε την ευλογία να δούμε τον Θεό εν δόξει και μεγαλοπρεπεία, εν τούτοις, όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να τον δούμε εν ενδεία, ασθενεία και εξουθενώσει ή ακόμη και εν ατιμώσει. Ας δράξουμε τις ευκαιρίες διότι ο Συμεών ο νέος Θεολόγος το ξεκαθαρίζει· «αν δεν δεις τον Θεό σ’ αυτή τη ζωή δεν πρόκειται να τον δεις ούτε και στην άλλη».

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

www.pmeletios.com