Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’.
Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη” εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο θεός ημών’ και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν’ και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την Αιώνιον.
Η γέννησή Σου, Θεοτόκε, μήνυσε την χαράς σε όλη την οικουμένη, γιατί από Σένα σαν άλλος ήλιος, ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός και Θεός μας. Και αφού διέλυσε την κατάρα των πρωτοπλάστων, μας δώρισε την ευλογία’ και αφού κατάργησε τον θάνατο, μας χάρισε την αιώνια ζωή.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Αυτόμελον.
Ιωακείμ και Άννα ονειδισμού ατεκνίας, και Αδάμ και Εύα, εκ της φθοράς του θανάτου, ηλευθερώθησαν, Άχραντε, εν τη αγία γεν¬νήσει σου’ αυτήν εορτάζει και ο λαός σου, ενοχής των πταισμάτων, λυτρωθείς εν τω κράζειν σοι, η στείρα τίκτει την θεοτόκον, και τροφόν της ζωής ημών.
Ο Ιωακείμ και η Αννα ελευθερώθηκαν Αχραντε Θεοτόκε, από το όνειδος της ατεκνίας, και ο Αδάμ και η Εύα από την καταστροφή του θανάτου με την αγία γέννησή Σου. Αυτή λοιπόν την γέννηση εορτάζει και ο πιστός λαός Σου, Θεοτόκε, λυτρωμένος από την ενοχή της αμαρτίας, και γι’ αυτό χαρούμενος κραυγάζει: Η στείρα γεννά την Θεοτόκο και συγχρόνως αυτήν που τρέφει την ζωή μας.
Ο Οίκος.
Η προσευχή ομού καϊ στεναγμός, της στειρώσεως και ατεκνώσεως Ιωακείμ τε και Άννης, ευπρόσδεκτος, και εις τα ώτα Κυρίου ελήλυθε, και εβλάστησαν καρπόν ζωηφόρον τω κόσμω’ ο μεν γαρ προσευχήν εν τω όρει ετέλει, η δε εν παραδείσω όνειδος φέρει’ αλλά μετά χαράς, η στείρα τίκτει την θεοτόκον, και τροφόν της ζωής ημών.
Η προσευχή μαζί και ο στεναγμός για τη στείρωση και την ατεκνία του Ιωακείμ και της Αννας, έφθασε στα «αυτιά» του Θεού ευπρόσδεκτη, και βλάστησαν καρπό που έδωσε ζωή στη γη και στους ανθρώπους. Ο μεν Ιωακείμ στο όρος προσευχόταν, η Άννα δε έκανε την προσευχή της μέσα στον κήπο, υποφέροντας από την ντροπή της ατεκνίας. αλλά τελικά η στείρα Άννα έτεκε την Θεοτόκο, και τροφό της ζωής μας.
Συναξάριον
Τη Η’ του αυτού μηνός (Σεπτεμβρίου), το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.
Στίχοι. Πάσας αληθώς, Άννα, νικάς μητέρας,Μήτηρ έως αν ση γένηται θυγάτηρ.Εξάγαγε προς φως θεομήτορα ογδόη Άννα.
Ολες τις μητέρες τις νικάς, Αννα, μέχρι να γίνει μητέρα η Κόρη σου!Στο φως της ζωής έφερε η Αννα την Θεοτόκο κατά την όγδοη ημέρα του Σεπτεμβρίου.
Τη αυτή ημερα οι άγιοι αυτάδελφοι, Ρούφος και Ρουφιανός, ξίφει τελειούνται.Στίχοι. Κλίνων εαυτόν Ρουφιανός τω ξίφει,Μένω σε, φησί, Ρούφε, μη μέλλης, έπου.Γέρνοντας το κεφάλι του στο ξίφος ο Ρουφιανός, λέγει στο Ρούφο τον αδελφό του: Σε περιμένω, Ρούφε, μην αργείς: ακολουθησέ με.
Τη αυτή ημέρα ο άγιος Σεβήρος ξίφει τελειούται.Στίχοι. Έτοιμος ειμί προς το πάν οίσειν πάθος,Σεβήρος είπε” και προς με το ξίφος.Είναι έτοιμος να υπομείνω κάθε πάθος για τον Χριστό, είπε ο Σεβήρος, ακόμη και το ξίφος.
Τη αυτή ημέρα ο άγιος Αρτεμίδωρος πυρί τελειούται.Στίχοι. Αρτεμίδωρος ως καθάλλεσθαι σθένει,Και του πυρός φλέγοντος έργω δεικνύει.
Ταις των Σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Γυναίκες ακουτίσθητε.
Αγάλλονται τα πέρατα, της οικουμένης σήμερον, εν τη γεννήσει σου Κόρη, θεοκυήτορ Μαρία, και απειρόγαμε νύμφη’ εν η και των φυσάντων σε, το λυπηρόν διέλυσας, της ατεκνίας όνειδος, και της Προμήτορος Εύας, την εν τω τίκτειν κατάραν.
Σήμερα σκιρτούν από αγαλλίαση τα πέρατα του κόσμου για τη γέννησή Σου, Κόρη, αφού γέννησες τον Θεό, Μαρία, συ η άγαμη νύμφη του Χριστού. Με τη γέννησή Σου διέλυσες τη ντροπή των γονέων Σου για την ατεκνία τους αλλά και την κατάρα που δέχθηκε η Εύα για το αμάρτημα στον Παράδεισο.
Έτερον, όμοιον.
Αδάμ ανακαινίσθητι, και Εύα μεγαλύνθητι’ Προφήται συν Αποστόλοις, χορεύσατε και Δικαίοις’ κοινή χαρά εν τω κόσμω, Αγγέλων τε και ανθρώπων’ εκ των Δικαίων σήμερον, Ιωακείμ και της Άννης, γεν¬νάται η Θεοτόκος.
Αδάμ, σήμερα γίνεσαι καινούριος’ και η Ευα αναδεικνύεται μεγάλη μετά την πτώση’ οι προφήτες και οι απόστολοι μαζί με όλους τους δικαίους χορέψτε από χαρά, γιατί υπάρχει μεγάλη κοινή χαρά στον κόσμο, αφού από τους δικαίους Ιωακείμ και Αννα γεννάται η Θεοτόκος.
Δόξα. Και νυν των αίνων. Ήχος πλ. β’.
Αύτή ημερα Κυρίου, αγαλλιάσθε λαοί” ιδού γαρ του φωτός ο νυμφών,
και η βίβλος του λόγου της ζωής, εκ γαστρός προελήλυθε’ και η κατά ανατολάς πύλη αποκυηθείσα, προσμένει την είσοδον, του Ιε¬ρέως του Μεγάλου” μόνη, και μόνον εισάγουσα Χριστόν εις την οικουμένην, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.
Αυτή είναι η ημέρα του Κυρίου. Χαρείτε με αγαλλίαση όλοι οι λαοί του κόσμου. Τώρα να, μπροστά μας η Παναγία που είναι το νυφικό δωνάτιο του Χριστού, το φως του κόσμου, και η βίβλος που μέσα της γράφεται ο Λόγος του Θεού, προέρχεται από την μητέρα της την Αννα. Και η πύλη που στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται προφητικά, ανοίγει, και περιμένει την είσοδο του Μεγάλου ιερέως. Μόνη αυτή εισάγει μόνο τον Χριστό στην οικουμένη, για την σωτηρία μας.
Μεγαλυνάριον. (Εκ του ενιαυσίου στεφάνου.)
Σήμερον γεννάται περιφανώς, εξ επαγγελείας, η Θεόνυμφος Μαριάμ, η προορισθείσα, τω Λόγω προ αιώνων’ υμνήσωμεν ουν πάντες, ταύτης την γέννησιν.
Σύμερα γεννάται με δόξα και φανερή σε όλους η Νύμφη του Θεού Μαριάμ, μετά από την υπόσχεση του Θεου, αυτή που προ των αιώνών έχει προορισθεί για τον Λόγο Χριστό. Ελάτε λοιπόν να υμνήσουμε όλοι την γέννησή της.
Απόδοση Μοναχής Θεοδοσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου