Μιλώ στη Γλυκοφιλούσα, όταν μου λείπει η αγάπη των δικών μου!

Παρακαλώ την Οδηγήτρια, για να μην χάσω τον δρόμο μου!

Κλαίω μπροστά στην Παυσίλυπη, όταν ο ουρανός μου είναι μαύρος!

Δέομαι στην Γοργουπήκοο, γιατί το πρόβλημα »δεν παίρνει» άλλο!

Γονατίζω στην Παραμυθία, όταν οι λύπες είναι αβάσταχτες και πολλές.

Κι αν η μάνδρα της ψυχής μου απειληθεί,κρούω στην Πορταίτισσα!

Κι όταν θέλω το »χάδι»του Θεού μου,»κλείνω το μάτι» στην Μεσίτρια.

Αλλ’οταν δεν αντέχω τον θρήνο των αδελφών, ζητώ από την Θρηνωδούσα να κλαύσω μαζί της!