Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

Η νέα κυβερνητική απόφαση

για τους Ιερούς Ναούς

και τα Κοιμητήρια.



 

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2020

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020

Τρίτη 4 Αυγούστου 2020

Ραντεβού μετά τις 15 Σεπτεμβρίου. 
Καλό Καλοκαίρι και κάθε καλό από τον Θεό. 

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020

Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

Σαν σήμερα 21 Ιουνίου 2012 εκοιμήθη ο Μεσσήνιος στην καταγωγή Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς.
Ας έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του όλοι μας και ειδικά όσοι από εμάς λάβαμε την Αγία Ιεροσύνη από τα άγια χέρια του. Καλή Ανάσταση Πατέρα.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Επιστολή συμπαράστασης του Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου προς την Ιερά Μητρόπολη Φωκίδος.

Κυριακή 24 Μαΐου 2020

Ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου Δεσφίνας με τον νέο ηγούμενο της Ιεράς Μονής πατέρα Πρόδρομο. Σήμερα Κυριακή 24 Μαΐου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φωκίδος κ.κ Θεόκτιστος χειροθέτησε τον πατέρα Πρόδρομο Ηγούμενο της ιστορικής Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου το μοναστήρι δηλαδή του Στρατηγού Μακρυγιάννη.  Στη φωτογραφία ο νέος ηγούμενος με τον αδελφό της μονής και ηγουμενοσύμβουλο
π. Σιλουανό Λ. Λάμπρου

Σάββατο 23 Μαΐου 2020

Ανακοίνωση για Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κουτσουριωτίσσης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΩΚΙΔΟΣ
Αγίων Θεοδώρων 19, 33100 Άμφισσα
Τηλ.: 2265028224 – Φαξ: 2265029146

Ανακοίνωση Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος

Με χαρά γνωστοποιούμε στους ευσεβείς χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας ότι, στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουτσουριωτίσσης Δωρίδος, εγκαταβιώνει γυναικεία μοναστική αδελφότητα. Η μοναστική αδελφότητα ευρίσκεται υπό την πνευματική καθοδήγηση της οσιοτάτης Καθηγουμένης μοναχής Μαριάμ (Σκορδά). Η οσιοτάτη Καθηγουμένη είναι γνωστή τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, δια το μουσικό της τάλαντο και την ερμηνεία της στη βυζαντινή μουσική ως μουσικοδιδασκάλου και υμνωδού.
Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουτσουριωτίσσης δέχεται καθημερινά τους ευσεβείς προσκυνητές πλην της Δευτέρας. Καθεκάστη Κυριακή και μεγάλες εορτές τελείται η Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής.
Τηλέφωνο επικοινωνίας Ιεράς Μονής: 22660 22533

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος

Τρίτη 19 Μαΐου 2020


2020 ΜΑΙΟΥ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ


Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1

2020 ΜΑΙΟΥ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38)†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Βίγλα, στις 16/5/2004)
Ακούμε αλλά δεν υπακούμε
Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, μας λέγει πώς ο Χριστός θεράπευσε ένα εκ γενετής τυφλό, τον οποίο όταν είδαν οι απόστολοι, ρώτησαν τον Χριστό:
-Ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του; Γιατί γεννήθηκε τυφλός; Ποιός φταίει;
Ο Χριστός τους έδωσε μία απάντηση που μας ενδιαφέρει όλους. Τους είπε:
-Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού. Τυφλός γεννήθηκε για να φανερωθούν τα έργα του Θεού «εν αυτώ». Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς δουλεύει ο Θεός.
Τι ήθελε να πει με τα λόγια αυτά ο Χριστός; Είσαι σε λάθος δρόμο, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να υποφέρει και συ μετράς ποιός αμάρτησε και πόσο αμάρτησε, για να βρίσκεται στην κατάσταση αυτή. Ο σωστός δρόμος είναι να λες: «Τι θέλει να μας δείξει ο Θεός με το γεγονός αυτό; Πού πρέπει να στραφεί ο νους και η καρδιά μας;»
Ας δούμε πώς έγινε η θεραπεία. Όταν ο Χριστός συνάντησε τον τυφλό, έφτυσε στη γη και ανακάτεψε το σάλιο με λίγο χώμα. Πήρε τη λάσπη και την έβαλε στα μάτια του τυφλού. Και του είπε:
-Πήγαινε και νίψου στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Θα λέγαμε σήμερα, σε μια πηγή που είναι έξω από μία Εκκλησία. Σε ένα αγίασμα. Πήγε ο τυφλός, νίφτηκε και γύρισε. Και όταν γύρισε τα μάτια του άνοιξαν και έβλεπε καλά. Γιατί άνοιξαν; Πρώτα απ’ όλα γιατί το ήθελε ο Χριστός. Το θέλημα του Χριστού είναι παντοδύναμο. Γιατί είναι Θεός και δημιουργός όλου του κόσμου. Αλλά τα τυφλά μάτια άνοιξαν και για έναν άλλο λόγο. Ο τυφλός όταν άκουσε τον λόγο του Θεού, έκανε υπακοή σ’ εκείνα που ο Χριστός του είπε. Πήγε, όσο και αν ήταν δύσκολο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και πλύθηκε. Τι θέλει να μας πει αυτό;
Βλέπουμε καθημερινά πολλά καλά παραδείγματα από αγίους ανθρώπους. Διαβάζουμε ακόμη υπέροχες διδαχές από το άγιο Ευαγγέλιο. Ναι. Αλλά το ζητούμενο είναι: υπακούμε; Φροντίζουμε να τα τηρήσουμε;
Ή κάνουμε ένα μορφασμό και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
Πώς έρχεται η τύφλωση
Όταν ο τυφλός θεραπεύτηκε, άναψαν οι συζητήσεις:
-Αυτός δεν είναι που γεννήθηκε τυφλός; Τόσα χρόνια τον ξέραμε τυφλό; Πώς τώρα βλέπει;
-Μπα, κάποιος άλλος θα είναι, θα του μοιάζει. Πώς είναι δυνατόν να έγινε καλά; Μα όχι, όχι. Σάμπως αυτός είναι.
-Συ είσαι; Τον ρωτούν.
-Εγώ είμαι.
Τελεία και παύλα το θέμα για τους συγχωριανούς, γιατί τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Κατέφθασαν όμως οι φαρισαίοι.
-Τι συμβαίνει με σένα; Έγινες καλά;
-Έγινα καλά.
-Ποιός σ’ έκανε καλά. Ημέρα Σάββατο σε θεράπευσε; Αμαρτία!
Έτσι το έβλεπαν, γιατί είχαν μέσα τους κακία και ας φαίνονταν ευσεβείς. Δεν έψαχναν να δουν το φως. Και δεν ήθελαν να δουν το φως.
Λέει ένας σοφός της σύγχρονης εποχής: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν του αρέσει το «φως». Αλλά να, βρίσκεται στο νοητό σκοτάδι. Πώς γίνεται;
Φαντασθείτε ένα παιδί στα νιάτα του με οξεία όραση. Που βλέπει μακριά και καθαρά. Παίρνει ένα πανάκι διαφανές, το βάζει μπροστά στα μάτια του, αλλά εξακολουθεί και βλέπει γιατί το πανάκι, λίγο εμποδίζει. Παίρνει ένα άλλο και το βάζει πάλι μπροστά στα μάτια του. Τώρα κάτι χαλά από την καθαρότητα. Βλέπει λιγότερο. Παίρνει ένα άλλο πανί, το βάζει μπροστά του, βλέπει αμυδρά. Τέλος παίρνει ένα χονδρό μαύρο πανί, το βάζει μπροστά του και δεν βλέπει καθόλου. Τι σημαίνουν αυτά τα πανάκια; Λέει ένας αναλυτής της πορείας του κακού μέσα στην ψυχή μας:
«Κάθε πανάκι είναι ένας συμβιβασμός και ένας ωχαδερφισμός. Στον πρώτο συμβιβασμό ο άνθρωπος εξακολουθεί και βλέπει. Στον δεύτερο βλέπει αμυδρά. Στον τρίτο σκοτεινά. Άμα συνεχίσει και κάνει συμβιβασμούς, βάζει κάθε τόσο από ένα τυφλοπάνι μπροστά στα μάτια του. Και καταντάει στο τέλος να μην βλέπει. Όχι βέβαια σωματικά. Να μην βλέπει πνευματικά σωστά».
Γιατί ήλθε ο Χριστός στον κόσμο; Για να μας δείξει τι έχει αξία.
Τι αξία έχουν τα καλά έργα. Τι αξία έχουν τα καλά αισθήματα. Τί αξία έχει η πίστη. Τί αξία έχει η προσευχή. Τί αξία έχει η νηστεία.
Για να μας πει, ότι αν φροντίζουμε για εκείνα που είναι για την δόξα του Θεού, για την ωφέλεια των άλλων ανθρώπων και για τον αγιασμό τον δικό μας, τότε παύουμε να είμαστε μόνο σάρκα, που μία μέρα θα πεθάνει και θα μπει στον τάφο και θα λειώσει...
Και ήλθε ο Χριστός για να μας πει ότι κάθε άνθρωπος έχει χρέος, να θυμάται ότι είναι τέκνο του Θεού, ψυχή αιώνια. Άνθρωπος που θα αναστηθεί στη Βασιλεία του Θεού.
Πρέπει καθένας, αυτά να τα προσέχει και να τα εκτιμά. Όσο τα υποτιμά, έστω και λίγο στην αρχή, θα ‘ρθει και το βαρύτερο. Και θα φτάσει να νομίζει πως καταφρονώντας την ψυχή του και την Βασιλεία του Θεού, καζαντάει. Και μετά; Μετά έρχεται η απογοήτευση, γιατί βρίσκεται κάπου πολύ άσχημα.
Αληθινός θεολόγος
Είπαν οι φαρισαίοι στον τυφλό:
-Λάθος μας τα λες.
Γιατί του έλεγαν «λάθος»; Γιατί είχαν μέσα τους κακίες. Δεν ήθελαν την αγάπη, ούτε νοιάζονταν για την δόξα του Θεού. Τον εαυτό τους κοίταζαν.
-Λάθος. Δεν είναι από τον Θεό αυτός που σε γιάτρεψε.
-Σωπάτε βρε παιδιά. Πώς θα ‘κανε τέτοιο πράγμα, αν δεν ήταν από τον Θεό; Μπορεί κανείς να γιατρέψει μάτια; Και μάλιστα εκ γενετής τυφλού;
-Εσύ τι λες γι’ αυτόν;
-Εγώ λέω πως είναι προφήτης. Με την δύναμη του Θεού το έκανε.
Τον κυνήγησαν, τον περιφρόνησαν, αλλά εκείνος δεν άλλαξε γνώμη. Μετά από λίγο ευρίσκεται στο ναό. Πήγε να ευχαριστήσει τον Θεό. Τον βρίσκει εκεί ο Χριστός και τον ρωτά:
-Τι γνώμη έχεις γι' αυτόν που σε έκανε καλά; Για τον Υιό του ανθρώπου; Τον πιστεύεις;
Απάντησε:
-Ποιός είναι Κύριε, για να του εκδηλώσω και εγώ τα αισθήματά μου; Την πίστη μου;
Λέει ο Χριστός:
-Εγώ ειμι.
Και εκείνος αμέσως «προσεκύνησεν αυτόν». Τι σημαίνει «τον προσκύνησε»; Το παραδέχθηκε και τον ομολόγησε ότι είναι όχι απλώς από τον Θεό, αλλά ο Θεός και σωτήρας μας.
Να βλέπουμε τις μεγάλες ευκαιρίες
Πότε ανοίγουν τα μάτια του ανθρώπου; Όταν τα έχει ανοικτά, να βλέπει τον Θεό, την ψυχή του, την αιώνια ζωή. Και όλα εκείνα που βοηθούν τον άνθρωπο να καταλαβαίνει τα πέρα από τη ζωή αυτή, τα πέρα από το σώμα, τα έξω από τον κόσμο, δηλαδή την Βασιλεία του Θεού και το θέλημά Του το άγιο.
Υπάρχει λοιπόν τύφλωση πνευματική. Και εκείνοι που την έχουν δεν καταλαβαίνουν τα περί του Θεού, νομίζουν τον εαυτό έξυπνο και κοροϊδεύουν εκείνους που πιστεύουν. Λένε ότι είναι ανόητοι, γιατί χάνουν μέσα από τα χέρια τους, τις ευκαιρίες να «ζήσουν τη ζωή τους».
Αλλά αν ευκαιρία είναι να μη χάσεις πέντε πεντάρες, μια διασκέδαση και ένα φαΐ Τετάρτη ή Παρασκευή, για φανταστείτε τι ευκαιρία που χάνει, εκείνος που χάνει τον Παράδεισο. Όποιος δεν προβληματίζεται πάνω σ’ αυτά, κάνει κάθε μέρα συμβιβασμούς, που του τυφλώνουν τα μάτια. Μακάρι να μην είχε μάτια και να ήταν σωματικά στραβός, παρά να καταντά κάποιος να γίνεται πνευματικά στραβός.
Γιατί λοιπόν γεννήθηκε ο άνθρωπος που ακούσαμε στο ευαγγέλιο τυφλός; Όχι για να βρούμε ευκαιρία να τον βρίσουμε και να γίνουμε έτσι χειρότεροι. Αλλά για να μελετήσουμε, τι θέλει να μας πει ο Θεός.
Με τον κάθε δυστυχισμένο, ο Θεός μας λέει, αγάπη και καλωσύνη.
Με τον κάθε χαρούμενο, συνιστά όχι φθόνο, όχι κακία.
Και με το κάθε τι που γίνεται, να λέμε: «Όλα καλά. Αλλά καλύτερος ο Χριστός και καλύτερη η Βασιλεία Του».
Να μας φωτίζει ο Θεός να σκεπτόμαστε με το φως του Χριστού. Αμήν.-38)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στην Βίγλα, στις 16/5/2004)
Ακούμε αλλά δεν υπακούμε
Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, μας λέγει πώς ο Χριστός θεράπευσε ένα εκ γενετής τυφλό, τον οποίο όταν είδαν οι απόστολοι, ρώτησαν τον Χριστό:
-Ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του; Γιατί γεννήθηκε τυφλός; Ποιός φταίει;
Ο Χριστός τους έδωσε μία απάντηση που μας ενδιαφέρει όλους. Τους είπε:
-Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού. Τυφλός γεννήθηκε για να φανερωθούν τα έργα του Θεού «εν αυτώ». Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς δουλεύει ο Θεός.
Τι ήθελε να πει με τα λόγια αυτά ο Χριστός; Είσαι σε λάθος δρόμο, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να υποφέρει και συ μετράς ποιός αμάρτησε και πόσο αμάρτησε, για να βρίσκεται στην κατάσταση αυτή. Ο σωστός δρόμος είναι να λες: «Τι θέλει να μας δείξει ο Θεός με το γεγονός αυτό; Πού πρέπει να στραφεί ο νους και η καρδιά μας;»
Ας δούμε πώς έγινε η θεραπεία. Όταν ο Χριστός συνάντησε τον τυφλό, έφτυσε στη γη και ανακάτεψε το σάλιο με λίγο χώμα. Πήρε τη λάσπη και την έβαλε στα μάτια του τυφλού. Και του είπε:
-Πήγαινε και νίψου στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Θα λέγαμε σήμερα, σε μια πηγή που είναι έξω από μία Εκκλησία. Σε ένα αγίασμα. Πήγε ο τυφλός, νίφτηκε και γύρισε. Και όταν γύρισε τα μάτια του άνοιξαν και έβλεπε καλά. Γιατί άνοιξαν; Πρώτα απ’ όλα γιατί το ήθελε ο Χριστός. Το θέλημα του Χριστού είναι παντοδύναμο. Γιατί είναι Θεός και δημιουργός όλου του κόσμου. Αλλά τα τυφλά μάτια άνοιξαν και για έναν άλλο λόγο. Ο τυφλός όταν άκουσε τον λόγο του Θεού, έκανε υπακοή σ’ εκείνα που ο Χριστός του είπε. Πήγε, όσο και αν ήταν δύσκολο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και πλύθηκε. Τι θέλει να μας πει αυτό;
Βλέπουμε καθημερινά πολλά καλά παραδείγματα από αγίους ανθρώπους. Διαβάζουμε ακόμη υπέροχες διδαχές από το άγιο Ευαγγέλιο. Ναι. Αλλά το ζητούμενο είναι: υπακούμε; Φροντίζουμε να τα τηρήσουμε;
Ή κάνουμε ένα μορφασμό και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
Πώς έρχεται η τύφλωση
Όταν ο τυφλός θεραπεύτηκε, άναψαν οι συζητήσεις:
-Αυτός δεν είναι που γεννήθηκε τυφλός; Τόσα χρόνια τον ξέραμε τυφλό; Πώς τώρα βλέπει;
-Μπα, κάποιος άλλος θα είναι, θα του μοιάζει. Πώς είναι δυνατόν να έγινε καλά; Μα όχι, όχι. Σάμπως αυτός είναι.
-Συ είσαι; Τον ρωτούν.
-Εγώ είμαι.
Τελεία και παύλα το θέμα για τους συγχωριανούς, γιατί τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Κατέφθασαν όμως οι φαρισαίοι.
-Τι συμβαίνει με σένα; Έγινες καλά;
-Έγινα καλά.
-Ποιός σ’ έκανε καλά. Ημέρα Σάββατο σε θεράπευσε; Αμαρτία!
Έτσι το έβλεπαν, γιατί είχαν μέσα τους κακία και ας φαίνονταν ευσεβείς. Δεν έψαχναν να δουν το φως. Και δεν ήθελαν να δουν το φως.
Λέει ένας σοφός της σύγχρονης εποχής: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν του αρέσει το «φως». Αλλά να, βρίσκεται στο νοητό σκοτάδι. Πώς γίνεται;
Φαντασθείτε ένα παιδί στα νιάτα του με οξεία όραση. Που βλέπει μακριά και καθαρά. Παίρνει ένα πανάκι διαφανές, το βάζει μπροστά στα μάτια του, αλλά εξακολουθεί και βλέπει γιατί το πανάκι, λίγο εμποδίζει. Παίρνει ένα άλλο και το βάζει πάλι μπροστά στα μάτια του. Τώρα κάτι χαλά από την καθαρότητα. Βλέπει λιγότερο. Παίρνει ένα άλλο πανί, το βάζει μπροστά του, βλέπει αμυδρά. Τέλος παίρνει ένα χονδρό μαύρο πανί, το βάζει μπροστά του και δεν βλέπει καθόλου. Τι σημαίνουν αυτά τα πανάκια; Λέει ένας αναλυτής της πορείας του κακού μέσα στην ψυχή μας:
«Κάθε πανάκι είναι ένας συμβιβασμός και ένας ωχαδερφισμός. Στον πρώτο συμβιβασμό ο άνθρωπος εξακολουθεί και βλέπει. Στον δεύτερο βλέπει αμυδρά. Στον τρίτο σκοτεινά. Άμα συνεχίσει και κάνει συμβιβασμούς, βάζει κάθε τόσο από ένα τυφλοπάνι μπροστά στα μάτια του. Και καταντάει στο τέλος να μην βλέπει. Όχι βέβαια σωματικά. Να μην βλέπει πνευματικά σωστά».
Γιατί ήλθε ο Χριστός στον κόσμο; Για να μας δείξει τι έχει αξία.
Τι αξία έχουν τα καλά έργα. Τι αξία έχουν τα καλά αισθήματα. Τί αξία έχει η πίστη. Τί αξία έχει η προσευχή. Τί αξία έχει η νηστεία.
Για να μας πει, ότι αν φροντίζουμε για εκείνα που είναι για την δόξα του Θεού, για την ωφέλεια των άλλων ανθρώπων και για τον αγιασμό τον δικό μας, τότε παύουμε να είμαστε μόνο σάρκα, που μία μέρα θα πεθάνει και θα μπει στον τάφο και θα λειώσει...
Και ήλθε ο Χριστός για να μας πει ότι κάθε άνθρωπος έχει χρέος, να θυμάται ότι είναι τέκνο του Θεού, ψυχή αιώνια. Άνθρωπος που θα αναστηθεί στη Βασιλεία του Θεού.
Πρέπει καθένας, αυτά να τα προσέχει και να τα εκτιμά. Όσο τα υποτιμά, έστω και λίγο στην αρχή, θα ‘ρθει και το βαρύτερο. Και θα φτάσει να νομίζει πως καταφρονώντας την ψυχή του και την Βασιλεία του Θεού, καζαντάει. Και μετά; Μετά έρχεται η απογοήτευση, γιατί βρίσκεται κάπου πολύ άσχημα.
Αληθινός θεολόγος
Είπαν οι φαρισαίοι στον τυφλό:
-Λάθος μας τα λες.
Γιατί του έλεγαν «λάθος»; Γιατί είχαν μέσα τους κακίες. Δεν ήθελαν την αγάπη, ούτε νοιάζονταν για την δόξα του Θεού. Τον εαυτό τους κοίταζαν.
-Λάθος. Δεν είναι από τον Θεό αυτός που σε γιάτρεψε.
-Σωπάτε βρε παιδιά. Πώς θα ‘κανε τέτοιο πράγμα, αν δεν ήταν από τον Θεό; Μπορεί κανείς να γιατρέψει μάτια; Και μάλιστα εκ γενετής τυφλού;
-Εσύ τι λες γι’ αυτόν;
-Εγώ λέω πως είναι προφήτης. Με την δύναμη του Θεού το έκανε.
Τον κυνήγησαν, τον περιφρόνησαν, αλλά εκείνος δεν άλλαξε γνώμη. Μετά από λίγο ευρίσκεται στο ναό. Πήγε να ευχαριστήσει τον Θεό. Τον βρίσκει εκεί ο Χριστός και τον ρωτά:
-Τι γνώμη έχεις γι' αυτόν που σε έκανε καλά; Για τον Υιό του ανθρώπου; Τον πιστεύεις;
Απάντησε:
-Ποιός είναι Κύριε, για να του εκδηλώσω και εγώ τα αισθήματά μου; Την πίστη μου;
Λέει ο Χριστός:
-Εγώ ειμι.
Και εκείνος αμέσως «προσεκύνησεν αυτόν». Τι σημαίνει «τον προσκύνησε»; Το παραδέχθηκε και τον ομολόγησε ότι είναι όχι απλώς από τον Θεό, αλλά ο Θεός και σωτήρας μας.
Να βλέπουμε τις μεγάλες ευκαιρίες
Πότε ανοίγουν τα μάτια του ανθρώπου; Όταν τα έχει ανοικτά, να βλέπει τον Θεό, την ψυχή του, την αιώνια ζωή. Και όλα εκείνα που βοηθούν τον άνθρωπο να καταλαβαίνει τα πέρα από τη ζωή αυτή, τα πέρα από το σώμα, τα έξω από τον κόσμο, δηλαδή την Βασιλεία του Θεού και το θέλημά Του το άγιο.
Υπάρχει λοιπόν τύφλωση πνευματική. Και εκείνοι που την έχουν δεν καταλαβαίνουν τα περί του Θεού, νομίζουν τον εαυτό έξυπνο και κοροϊδεύουν εκείνους που πιστεύουν. Λένε ότι είναι ανόητοι, γιατί χάνουν μέσα από τα χέρια τους, τις ευκαιρίες να «ζήσουν τη ζωή τους».
Αλλά αν ευκαιρία είναι να μη χάσεις πέντε πεντάρες, μια διασκέδαση και ένα φαΐ Τετάρτη ή Παρασκευή, για φανταστείτε τι ευκαιρία που χάνει, εκείνος που χάνει τον Παράδεισο. Όποιος δεν προβληματίζεται πάνω σ’ αυτά, κάνει κάθε μέρα συμβιβασμούς, που του τυφλώνουν τα μάτια. Μακάρι να μην είχε μάτια και να ήταν σωματικά στραβός, παρά να καταντά κάποιος να γίνεται πνευματικά στραβός.
Γιατί λοιπόν γεννήθηκε ο άνθρωπος που ακούσαμε στο ευαγγέλιο τυφλός; Όχι για να βρούμε ευκαιρία να τον βρίσουμε και να γίνουμε έτσι χειρότεροι. Αλλά για να μελετήσουμε, τι θέλει να μας πει ο Θεός.
Με τον κάθε δυστυχισμένο, ο Θεός μας λέει, αγάπη και καλωσύνη.
Με τον κάθε χαρούμενο, συνιστά όχι φθόνο, όχι κακία.
Και με το κάθε τι που γίνεται, να λέμε: «Όλα καλά. Αλλά καλύτερος ο Χριστός και καλύτερη η Βασιλεία Του».
Να μας φωτίζει ο Θεός να σκεπτόμαστε με το φως του Χριστού. Αμήν.-

Πέμπτη 14 Μαΐου 2020

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

Τετάρτη 6 Μαΐου 2020

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

Σάββατο 2 Μαΐου 2020

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (Μαρκ. 15, 43-47 και 16, 1-8)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στο Ριζοβούνι, στις 21/4/1991)

Η ανθρωπιά του Καντ

Ένας από τους μεγαλύτερους ανθρώπους του κόσμου τούτου, ήταν ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Εμμανουήλ Κάντιος. Δεν ήταν μόνο φιλόσοφος, αλλά ήταν και πνευματικός άνθρωπος. Όταν έφτασε στα ογδόντα τέσσερα αρρώστησε. Και πήγε ο γιατρός να τον δει. Και καθώς είδε τον γιατρό να μπαίνει, ενώ ήταν άρρωστος, ξαπλωμένος στο κρεββάτι, κατέβηκε και στάθηκε όρθιος για να τον χαιρετήσει, κάνοντάς του και μια υπόκλιση.
Έκπληκτος ο γιατρός τον ρωτά:
-Τι είναι αυτά που κάνεις και σηκώνεσαι πάνω άρρωστος άνθρωπος;
Εκείνος του απάντησε:
-Ανθρωπιά είναι γιατρέ μου, ανθρωπιά. Αλλοίμονό μου αν σ’ αυτή την ηλικία χάσω την ανθρωπιά μου.
Το περιστατικό αυτό αναφέρεται σαν ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά μεγαλεία αυτού του φιλοσόφου. Και ίσως από όλες τις φιλοσοφίες που είπε, αυτά τα λόγια του να είχαν πιο μεγάλη αξία. Γιατί έδειχναν το βάθος μιας καρδιάς, η οποία δεν ήθελε ποτέ και για καμιά αφορμή, να του επιτρέψει να μην εκδηλώσει τιμή και καλωσύνη στον κάθε άνθρωπο που ευρίσκετο απέναντί του. Και έχει δίκιο ο κόσμος που τον θαυμάζει γι’ αυτό το γεγονός.

Η ανθρωπιά των αποστόλων

Αλλά τι είναι αυτό το γεγονός μπροστά σ’ εκείνο που εορτάζουμε σήμερα; Σήμερα είναι η Κυριακή των Μυροφόρων γυναικών κατά την οποία τιμούμε την μνήμη των αγίων γυναικών που πήγαν να αλείψουν το σώμα του Ιησού με μύρα. Και την μνήμη του αγίου Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και του αγίου αποστόλου Νικοδήμου, οι οποίοι κήδευσαν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστόν.
Γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία αυτή η εορτή; Ας το εξηγήσουμε. Ο Χριστός δεν πέθανε σαν τον Κάντιο ήσυχα στο σπιτάκι του. Σταυρώθη. Και ο νόμος έλεγε: «Σταυρώνονται κακούργοι. Εκείνος που σταυρώνεται είναι καταραμένος. Και δεν επιτρέπεται να ταφεί. Δεν είναι άξιος ευσπλαγχνίας. Το σώμα του πρέπει να το πετάνε στο σκουπιδότοπο. Να το φάνε τα σκυλιά και τα κοράκια».
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, άνθρωποι από την ανώτερη τάξη των Εβραίων, κρυφοί μαθητές του Χριστού, στα κρυφά πίστευαν, «για τον φόβον των Ιουδαίων», είδαν αυτόν τον κίνδυνο, να πεταχτεί το σώμα του Χριστού στο σκουπιδότοπο, όταν θα το κατέβαζαν από τον Σταυρό. Γι’ αυτό πήγαν στον Πιλάτο και τον παρακάλεσαν να τους χαρίσει το σώμα του Ιησού. Εκείνος τους το χάρισε.
Και πού το κήδευσε ο Ιωσήφ; Στο μνημείο που είχε φτειάξει για τον εαυτό του και ήταν λαξευμένο σε βράχο. Πράγμα που σημαίνει δουλειά και δαπάνες. Γιατί ο Ιωσήφ έφτειαξε τον τάφο του πριν πεθάνει; Γιατί δεν την άφησε την φροντίδα στα παιδιά του; Ο άνθρωπος που πιστεύει ότι έχει ψυχή, ότι υπάρχει Θεός, την φροντίδα για την ψυχή του δεν την αφήνει στα παιδιά του, αλλά φροντίζει ο ίδιος. Και η καλύτερη φροντίδα είναι να έχει «μνήμη θανάτου». Και μνήμη της κρίσεως. Μνήμη της αιωνίου ζωής. Αλλά και μνήμη του κινδύνου αντί να πάει στην αιώνια ζωή να πάει στην αιώνια κόλαση.
Ο Ιωσήφ λοιπόν θυμόταν ότι θα πεθάνει. Και αγωνιζόταν να είναι ευάρεστος στον Κύριο. Και σαν υπενθύμιση της μνήμης τού θανάτου και της αιώνιας ζωής, έφτειαχνε τον τάφο του, περιμένοντας να μεταβεί από τα «ψεύτικα» στα αληθινά. Γι’ αυτό και ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος έδειχναν μια ανθρωπιά χίλιες φορές μεγαλύτερη από τον Κάντιο, γιατί η ανθρωπιά τους σκοπό είχε να γλυτώσει από την βεβήλωση το σώμα όχι οποιουδήποτε ανθρώπου αλλά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος ο οποίος έχει ευλάβεια στο Θεό, αποκτά και αγάπη για τους ανθρώπους. Γιατί εκείνος που αγαπάει τον Πατέρα, αγαπάει και τα παιδιά Του. Και καθένας που πιστεύει στο Θεό Πατέρα, ξέρει ότι ο κάθε άνθρωπος που ζει δίπλα του έστω και αν τον πικραίνει, είναι αδελφός του. Και όπως ανέχεται με καλωσύνη τον αδελφό του που τον γέννησε ο πατέρας του και η μητέρα του -έστω και αν τσακώνεται καμιά φορά μαζί του- έτσι ακριβώς έχει την διάθεση να αγαπάει τα τέκνα του ουρανίου Πατέρα μας και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Τι είπε ο Χριστός; «Αγαπάτε αλλήλους». Όταν θα προσεύχεσθε να λέτε: «Πάτερ ημών», Πατέρα μας, όλων μας. Κάθε άνθρωπος που βάζει στην καρδιά του το μήνυμα ότι ο Πατέρας ο ουράνιος είναι Πατέρας όλων μας και ότι εντολή του είναι «Αγαπάτε αλλήλους», όσο μπορείτε περισσότερο, αγωνίζεται να σέβεται τον κάθε άνθρωπο και να του εκδηλώνει καλωσύνη. Και όποιος εκδηλώνει καλωσύνη για τον άλλο, δεν χάνει τον μισθό του ποτέ.

Ευσπλαγχνία. Ασφαλής οδός θεογνωσίας

Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Ήταν ειδωλολάτρης αλλά έκανε πολλές καλωσύνες. Λεγόταν Κορνήλιος. Μια ημέρα καθώς προσευχόταν, είδε άγγελο που του είπε:
-Κορνήλιε, εισακούστηκαν οι δεήσεις σου ενώπιον του Θεού. Τα καλά σου έργα έγιναν δεκτά. Μετά από λίγο έρχεται εδώ ο απόστολος Πέτρος. Ό,τι σου πει να το κάνεις.
Πραγματικά πήγε ὁ απόστολος Πέτρος και τον βάπτισε και έγινε χριστιανός.
Ο πλούτος τού ανθρώπου δεν είναι στην τσέπη. Είναι στην καρδιά του. Και μεγαλύτερος πλούτος από αυτόν που υπάρχει μέσα στην καρδιά, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει. Κάθε άλλος πλούτος θα ‘ρθει μία ημέρα που θα μας εγκαταλείψει. Και τότε ξυπνάει περισσότερο από ό,τι άλλες φορές η συνείδηση που λέει: «Και τι κατάφερες ταλαίπωρε στη ζωή σου, που σκοτώθηκες να φας, να πιείς, να διασκεδάσεις, να γλεντήσεις και να αποκτήσεις; Μηδέν από μηδέν, μηδέν». «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον». Γιατί τότε, την ώρα του θανάτου, τα αφήνεις και σε αφήνουν. Ζεις μόνο με ένα πλούτο, τον πλούτο των καλών έργων, της πίστης και του φόβου του Θεού. Αυτή είναι η αξία της αρετής.

Πέταξε τη μάσκα

Όμως τι συμβαίνει; Όλοι ξέρουμε ότι κάθε άνθρωπος θέλει να είναι καλός. Και κανένας δεν θέλει τον φίλο του, το γείτονά του, τα παιδιά του, να είναι παλιάνθρωποι. Αλλά παρότι όλοι θέλουμε το καλό, αντί να φροντίζουμε να γινόμαστε «μέσα» καλοί, κάνουμε κάτι άλλο. Μη θέλοντας δηλαδή να μπούμε στο δρόμο του Θεού φοράμε μία μάσκα καλωσύνης και ευσεβείας.
Γράφει μία περίφημη σύγχρονη συγγραφέας: «Εδώ και μερικά χρόνια όπου και να πάω, ό,τι και να κάνω, φοράω μια μάσκα. Είναι για μένα ένα δεύτερο πρόσωπο. Έμαθα να κρύβω τις αδυναμίες μου και να παρουσιάζω αλλιώς τα συναισθήματά μου. Γελάω. Μα το γέλιο μου, δεν είναι γνήσιο. Κάνω σαν τάχα να τα είχα όλα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο χαρούμενο και ευτυχή. Μα όταν είμαι μόνη μου, αυτό το προσωπείο πέφτει. Ω, να ερχόταν κάποιος τότε και να μου έλεγε: «Έτσι σε θέλω, όπως είσαι. Πέταξε την μάσκα. Μην την ξαναφοράς πια».
Τι θέλει να πει η σοφή αυτή γυναίκα; Θέλει να πει ότι η μάσκα τής υποκρισίας που φοράμε είναι και καταδίκη. Γιατί; Γιατί μας φέρνει την χειρότερη εσωτερική αντίθεση.

Προφύλαξε το σκεύος του Χριστού από την βεβήλωση

Στο σπίτι μας έχουμε το λουτρό και πλενόμαστε. Και έτσι το «ποτήρι», δηλαδή το σώμα, απ' έξω το πλένεις καλά. Και το φροντίζεις καλά. Από μέσα πώς το πλένεις αδελφέ μου το «ποτήρι» σου; Κάθε πόσο κάνεις έλεγχο του εαυτού σου να δεις «πώς πηγαίνεις»; Κάθε πόσο εξομολογείσαι και κοινωνείς, για να καθαρίσει το «ποτήρι» από μέσα; Αν δεν το κάμουμε πώς θα μιμηθούμε τον άγιο Νικόδημο και τον άγιο Ιωσήφ, που πήγαν να προφυλάξουν το σώμα του Χριστού από την βεβήλωση; Αυτό το σκεύος το οποίο σου έδωσε ο Χριστός, σώμα και ψυχή, πώς θα το προφυλάξεις εσύ από βεβήλωση; Και από το να πεταχτεί στη γέεννα του πυρός;
Ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους του κόσμου είναι ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι. Ρώσος συγγραφέας, του περασμένου αιώνος. Και πολύ καλός χριστιανός. Γράφει: «Ο κάθε άνθρωπος όσο βαθειά και αν έχει πέσει, έχει την αξίωση να σέβονται την τιμή του και την υπόληψή του και την προσωπικότητά του οι άλλοι άνθρωποι».
Όταν έχεις την αξίωση να σέβονται την τιμή σου, την υπόληψή σου και την προσωπικότητά σου οι άλλοι, αλλά δεν την σέβεσαι εσύ, φροντίζοντας να καθαρίζεις το «ποτήρι» του εαυτού σου από μέσα, αλλά το αφήνεις βρώμικο από μέσα, δεν φοράς μάσκα; Και έτσι πρώτος εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Γιατί έχεις αξίωση να σε σέβονται οι άλλοι;
Είναι πολύ απλό να το καταλάβουμε πόσο τραγική είναι η θέση εκείνων που δεν φροντίζουν για τον έσω άνθρωπο, για την καθαρότητα της ψυχής τους, για την καλωσύνη, για την ευαρέστηση στον Θεό. Γι’ αυτό οφείλουμε να προσέχουμε τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που είπε: «Μη πλένετε το ποτήρι και το πιάτο απ’ έξω. Από μέσα να τα πλένετε». Και όταν φύγει η μάσκα και το ποτήρι πλυθεί από μέσα, θα είναι και απ’ έξω για πάντα εντελώς καθαρό. Αμήν.-


Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Κυριακή 26 Απριλίου 2020

Σάββατο 25 Απριλίου 2020



Αυτά τα δύο έγγραφα αποδεικνύουν ότι ο Άγιος Νεκτάριος ως Μητροπολίτης Πενταπόλεως υπηρέτησε ιεροκήρυκας των δύο νόμων Φθιώτιδος και Φωκίδος και μάλιστα κήρυξε από την Ωραία Πύλη και τον Άμβωνα του Ενοριακού ναού Αγίου Αθανασίου Αμφίσσης την περίοδο 1893-1894.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Σάββατο 18 Απριλίου 2020

Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Ιω. 1, 1-17)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή Εγκυκλίου, έτους 2004)

Η χαρά της Ανάστασης!

Στις πασχαλινές ακολουθίες το λέμε και το επαναλαμβάνουμε πολλές φορές. «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος!». Δηλαδή: Η επισημότερη ημέρα του χρόνου είναι η ημέρα της Ανάστασης. Η Κυριακή της Αναστάσεως. Γιατί Κυριακή, έπλασε ο Θεός τον κόσμο. Και Κυριακή, τον ανάστησε και τον ανάπλασε.
«Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος!». Θέλετε απόδειξη;
Δείτε, τι χαρά που βασιλεύει στον κόσμο την ημέρα αυτή! Όλοι μαζί! Όλοι ενωμένοι. Όσο ποτέ άλλοτε! Όλοι γεμάτοι χαρά! Αλήθεια. Τι χαρά τα τροπάρια του Πάσχα! Χριστός Ανέστη. Πάσχα ιερόν ημίν, σήμερον αναδέδεικται. Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!...
Τι χαρά, η ανάμνηση! Τι χαρά, να θυμάται κανείς, τι υπέφερε ο Χριστός για μας! Και προ παντός, να θυμάται και να ζη την ανάστασή Του, την χαρά και την ελπίδα της αιώνιας ζωής.
Και αν τώρα, που απλά επιτελούμε ανάμνηση, αν τώρα απλά που κάνουμε μια γιορτή, - παίρνουμε τόση χαρά, γεμίζει ο κόσμος χαρά, - φαντασθείτε, - τι χαρά θα πάρουμε τότε, που ο Κύριος θα έλθει. Τότε, που θα γίνει η κοινή Ανάσταση.
«Αύτη η ημέρα Κυρίου. Αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». Σήμερα, απλά θυμόμαστε την Ανάσταση. Και γιορτάζουμε. Και γεμίζουμε χαρά. Και την εκφράζουμε με ύμνους εκκλησιαστικούς· με τροπάρια, με τραγούδια, με ευχές, με γλέντι και πνευματικό και ανθρώπινο και οικογενειακό. Και γι’ αυτό, είτε είμαστε πνευματικά ψηλά, είτε όχι, - η Ανάσταση μας φέρνει ενθουσιασμό ασυνήθιστο. Και βιώνουμε κάτι το ανέκφραστο κάτι το θεϊκό. Κάτι, που είναι ανταύγεια της χαράς, που θα φέρει στον κόσμο η κοινή Ανάσταση.
Αν λοιπόν, εδώ στην γη, η ημέρα του Κυρίου, η εορτή της Ανάστασης, δίνει σε όλους μας, σε αγίους και σε αμαρτωλούς, τέτοια χαρά, - φαντασθείτε, τι χαρά θα ζήσουμε τότε, που ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός θα φανερωθή και σε μας και θα απλώσει τα χέρια Του σε μας και με την αγάπη Του για μας, - θα μας φωνάξει: Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, ελάτε να κληρονομήσετε την αιώνια ζωή, την βασιλεία που ετοίμασα για σας.
Αν εδώ στην γη, τώρα, γεμίζει η ψυχή μας χαρά, μόνο που Τον θυμόμαστε, τον Σωτήρα μας, φαντασθείτε, τι χαρά θα πάρουμε τότε, που θα Τον δούμε: Εκείνον, να μας ανοίγει την αγκαλιά Του και, γύρω Του, τους αγίους και τόσους γνωστούς και φίλους, να μας περιμένουν, σε μια χαρά, σε μια επικοινωνία ζεστή, που δεν θα κρυώνει ποτέ.
Όλα εκεί θα είναι χαρούμενα. Αλλά, να, ξεφυτρώνει μέσα μας ένα παράξενο ερώτημα! Μα δεν θα πλήξουμε; Δεν θα κουραστούμε; Δεν θα το χορτάσουμε; Δεν θα το βαρεθούμε; Όχι! Ποτέ! Θα πει κανείς: Μα, πως ποτέ; Εδώ στην γη, όλα κάποια στιγμή μας κουράζουν. Όλα τα βαριόμαστε. Και τα αηδιάζουμε. Πώς εκεί, την χαρά του Παραδείσου δεν θα την χορταίνουμε ποτέ;
Υπάρχει κάτι ανάλογο εδώ στην γη, που να μας δώσει θάρρος, να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτή την σκέψη; Υπάρχει. Και αυτό λέει πολλά. Για παράδειγμα. Είναι βασική ανάγκη το φαΐ! Αλλά και το καλύτερο φαΐ, όταν το τρώμε συνεχώς, το χορταίνομε, το αηδιάζουμε, το σιχαινόμαστε! Το ίδιο ισχύει και με το ποτό και με το θέατρο και με όλα. Αλλά κανείς ποτέ δεν χόρτασε την υγεία του! Αλλά ποτέ κανείς δεν σιχάθηκε την υγεία. Ποτέ κανένας δεν βαρέθηκε την υγεία!
Εδώ λοιπόν, σ’ αυτήν την ζωή, παρ’ ότι είναι τόπος θανάτου και φθοράς, γεμάτος πίκρες και ταλαιπωρίες πολλές, δεν την χορταίνει ποτέ κανένας την υγεία. Επιτρέπεται, να αφήνω εγώ τον εαυτό μου, να φαντάζεται, ότι εκεί, στον κόσμο της αφθαρσίας, στον κόσμο του Θεού, θα βαρεθώ και θα σιχαθώ την αγάπη, την αθανασία, την αιώνια ζωή, την ζωή μαζί με τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό;
Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο. Και αναστήθηκε. Για μας αναστήθηκε. Απαρχή των κεκοιμημένων. Πρωτότοκος εκ των νεκρών.
Πίστη στον Χριστό σημαίνει, πίστη στην ανάσταση, πίστη στην αιώνια ζωή κοντά Του και μαζί Του.
Να δώσει ο Θεός να είναι η ζωή μας γεμάτη με το φως, με την χαρά, με την δύναμη της ανάστασης του Χριστού. Αμήν.-

Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Τετάρτη 15 Απριλίου 2020