Βίος του Αγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος.

Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδειατης Μικράς Ασίας, ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.
Ο πατέρας του Αγίου, λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομαπου έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.
Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ’ όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ’ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση, και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.
Τον ίδιο καιρό ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει.Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό. Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση. Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο, και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους.Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη.
Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στοΔρόμο, συνάντησε ένα παιδί το οποίο το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί, και αν πράγματιτο παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήραςτου κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο.Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε.
Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο, του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα.
Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός.Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς, χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκεφτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού, με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας, του Χριστού.
Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας, αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης. Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού.
Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε.Δεν πρόδωσε το Χριστό.
Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε φοβερά βασανιστήρια, για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα.
Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια, και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως,ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντάς τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής, και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο, και έδωσε στον Παντολέοντα τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής,βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνόντας τις ουρές τους.
Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγεμόνας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει, και αντί αίμα, τρέχει γάλα! Λίγο πριν απότο μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ’ τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τονΆγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του.

Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27 η Ιουλίου.

Πηγή συναξαρίου:Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος Αρχαγγέλου-Μακεδονίτισσας (Κύπρος)
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον. Ήχος γ’.
Αθλοφόρε Άγιε, και ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω έλεήμονι θεώ, Ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.
ΑΓΙΕ Παντελεήνων, που θεραπεύεις των ανθρώπων τις ασθένειες και φέρεις τα βραβεία για τους αγώνες σου και τις νίκες σου στη ζωή και στο μαρτύριο, παρακάλεσε τον ελεήμονα Θεό με τις πρεσβείες σου, να χαρίσει άφεση των αμαρτιών στις ψυχές μας.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. α’.
Μιμητής ύπαρχων του Ελεήμονος, και ίαμάτων την χάριν παρ’ αύτού κομισάμενος, αθλοφόρε και Μάρτυς Χριστού του θεού, ταίς εύχαίς σου, τάς ψυχικάς ημών νόσους θεράπευσον, άπελαύνων του αεί πολεμίου τα σκάνδαλα, εκ των βοώντων άπαύστως’ Σώσον ημάς Κύριε.
Εσύ που είσαι μιμητής του ελεήμονος Θεού, και έλαβες από Αυτόν την χάρη να θεραπεύεις τις ασθένειες, αθλοφόρε μάρτυς του Χριστού του Θεού, με τις ευχές, θεράπευσε τις ψυχικές μας ασθένειες, απομακρύνοντας του εχθρού διαβόλου, που πάντα μας πολεμεί, τα σκάνδαλα από όσους βοούν λέγοντας: Κύριε, δόξα Σοι.

Ο Οίκος.
Του άναργύρου την μνήμην, του γενναίου την άθλησιν, του πιστού τάς ιατρείας, εύσεβώς ύμνήσωμεν φιλόχριστοι, ίνα λάβωμεν έλεος, μάλιστα οι βορβορώσαντες, ως κάγώ, τους εαυτών ναούς” ψυχών γαρ και σωμάτων, ομού την θεραπείαν παρέχει. Σπουδάσωμεν ούν, αδελφοί, εν ταίς καρδίαις ημών έχειν τούτον ασφαλώς, τον ρυόμενον εκ πλάνης τους βοώντας άπαύστως’ Σώσον ημάς Κύριε.
Ελάτε όλοι οι φίλοι του Χριστού με ευσέβεια να υμνήσουμε τη μνήμη του αναργύρου, του γενναίου τους μαρτυρικούς αγώνες, του πιστού τις θεραπείες, για να λάβουμε έλεος, όλοι όσοι έχουμε με τις αμαρτίες μας, όπως και εγώ, καταλερώσει τους ναούς των ψυχών μας, γιατί τους ναούς των ψυχών και των σωμάτων μαζί θεραπεύει ο Άγιος. Ας τρέξουμε βιαστικοί, για να έχουμε μέσα στις καρδιές μας ασφαλή κάτοικο αυτόν που απαλλάττει από την πλάνη όσους βοούν συνεχώς: Κύριε, δόξα Σοι.

Συναξάριον.
Τη ΚΖ’ του αυτού μηνός, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλο¬μάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος.
Στίχοι.
Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αίμα σης κάρας,Δι’ ην ύδατόμικτον ο Χριστός χέει.Φάσγανον έβδομάτη λάχεν είκάδι Παντελεήμων.
Στις 27 του μηνός Ιουλίου, το ξίφος αφαίρεσε τη ζωή του Παντελεήμονος. Ετσι έτρεξε το αίμα του ανάμικτο με το γάλα, για το οποίο ο Χριστός ανέμειξε το δικό Του με το νερό.
Τη αύτη ήμερα, ό υπό του Αγίου Παντελεήμονος ίαθείς τυφλός ξίφει τελειούται.Στίχοι. Αύγήν έφευρών σαρκικών τυφλός λύχνων, Και ψυχικήν ήθροισεν αύγήν εκ ξίφους.
Οι “Άγιοι εκατόν πεντήκοντα τρεις Μάρτυρες, οι εκ της Θρά¬κης, εν τη θαλάσση τελειούνται.Στίχ. θαλασσοάθλους ισαρίθμους, Χριστέ μου, Άγρα θαλάσσης Τιβεριάδος δέχου.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Ανθούσης της ομολογητρίας, της εν τη Αγιωτάτη Μονή του Μαντινέου.Στίχοι. Χριστόν μεν αινεί Ανθούσα παρά πλάνοις, Χριστός δε αύθις Ανθούσαν παρ’ Αγγέλοις.
Ο Άγιος Νεομάρτυς Χριστόδουλος, ο εκ Κασσάνδρας, εν θεσσαλονίκη μαρτυρήσας εν έτει 1777, αγχόνη τελειουται.Στίχοι. Ο Χριστόδουλος σταυρόν αγρών, αγχόνην Στερρώς υπήλθε, δούλος ως Χριστού μέγας.
Ταις αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο θεός, έλέησον ημάς.Αμήν.

Έξαποστειλάριον. Τοις Μαθηταίς συνέλθωμεν.
Παντελεήμον πάνσοφε, των σεπτών Αναργύρων, το ιερόν αγλάι¬σμα, και των θείων Μαρτύρων, και χριστωνύμων το κλέος, ούρανόθεν τάς νίκας, τω βασιλεί πρυτάνευσον, και είρήνην τω κοσμώ, και τοις πιστοίς, σε ύμνούσιν άγιε σωτηρίαν, μετά της θεομήτορος, υπέρ πάντων πρεσβεύων.
Παντελεήμων πάνσοφε, που είσαι το ιερό και φωτεινό κόσμημα των σεπτών αναργύρων, και η δόξα των θείων μαρτύρων και όλων όσοι φέρουν το όνομα του Χριστού, στείλε από τον ουρανό τις νίκες στο βασιλέα, και ειρήνη στον κόσμο, και όσους πιστούς σε υμνούν οδήγησε στη σωτηρία μαζί με την Θεομήτορα, πρεσβεύοντας για όλους μας.

Δόξα των αίνων. “Ήχος δ’. Βυζαντίου.
Σήμερον έξέλαμψε, του Αθλοφόρου ή μνήμη. Δεύτε πιστοί πνευματικώς εύφρανθώμεν, και τοις ασμασι τούτον καταστέψωμεν’ τον γαρ άόρατον έχθρόν, τη δυνάμει του Σταυρού άνδρικώς έτροπώσατο’ και των τυράννων τάς άπειρους, βασάνους μη δειλιάσας, νομί¬μως το βραβείον έδέξατο της άνω κλήσεως” και νυν μετ’ Αγγέλων, εις αιώνας συναγάλλεται. Αλλ’ ώ Μάρτυς του Χρίστου Παντελεήμον, ιατρέ των νοσούντων, και λιμήν των χειμαζόμενων, μη διαλίπης πρεσβεύων τω έλεήμονι θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Σήμερα λαμπρή φανερώθηκε στους πιστούς η μνήμη του αγωνιστή και νικητή των πνευματικών εχθρών. Ελάτε οι πιστοί να χαρούμε πνευματικά, και με τους ύμνους να τον στεφανώσουμε, αφού με τη δύναμη του σταυρού ενίκησε και κατετρόπωσε τον αόρατο εχθρό με ανδρεία, και αφού δεν δείλιασε μπροστά στα άπειρα βάσανα των τυράννων, σύμφωνα με τους πνευματικούς νόμους, έλαβε το βραβείο της άνω ουράνιας κλήσης του Θεού, και τώρα αγάλλεται στους αιώνες μαζί με τους αγγέλους. Αλλά μάρτυς Παντελεήμων, συ που είσαι ο ιατρός των ασθενών, και το λιμάνι για όσους ταλαιπωρούνται από το χειμώνα της τρικυμίας των πειρασμών, μη σταματήσεις να πρεσβεύεις στον ελεήμονα Θεόν για τη σωτηρία των ψυχών μας.

Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.