Ησυχία.

Ρώτησαν μιά φορά οι Αδελφοί τόν μεγάλο εραστή της ησυχίας, τόν Όσιο Αρσένιο, γιατί τους απόφευγε τόσο πολύ.

Φοβάσαι μή ζημιωθείς άπό μας, Άββά;

Ό Θεός γνωρίζει, τέκνα, καί ότι σας αγαπώ πολύ καί ότι δεν σας αποφεύγω άπό φόβο.

Μα είναι αδύνατο νά μοιράσω στά δύο τήν καρδιά μου, ανάμεσα σε ανθρώπους καί στό Θεό δηλαδή.

Τότε νά βρίσκομαι πότε με σάς και πότε μ' Έκείνον. Δέν είναι λογικότερο νά βρίσκομαι διαρκώς μ' Έκείνον; Κι' οί Άγγελοι ένα σκοπό κι' ενα θέλημα έχουν, πώς νά υμνούν ακατάπαυστα τόν Θεό καί νά υπηρετούν τίς βουλές Του.

Τών ανθρώπων όμως οί βουλές καί οί σκοποί διαφέρουν μεταξύ τους. Συμφέρον λοιπόν της ψυχής είναι ν' άρέσει στό Θεό πιό πολύ παρά στους ανθρώπους.

Λέγουν πώς άπό θεία προτροπή αγάπησε τόσο πολύ τήν ησυχία τούτος ό Όσιος.

Ένώ προσηύχετο μιά μέρα καί παρακαλούσε τόν Θεό νά του υποδείξει μέ ποιο τρόπο βέβαιο θά εύρισκε τή σωτηρία του, άκουσε φωνή νά του λέγει:

- Αρσένιε, φεύγε, σιώπα, ησύχαζε. Αυτές είναι οι ρίζες τής αναμαρτησίας.

Στούς πατέρας, πού τόν ερωτούσαν γιατί οί ησυχασταί αποφεύγουν τόσο πολύ τή συναναστροφή τών ανθρώ­πων, ό Όσιος Αρσένιος είπε τό παρακάτω χαριτωμένο παράδειγμα:

'Οσο ή κόρη βρίσκεται κλεισμένη στό σπίτι του πατέ­ρα της, πολλοί τή γυρεύουν σέ γάμο.

Όταν όμως παντρευτεί  πιά, αρχίζει νά μήν αρέσει σ' όλους. Άλλοι τήν επαινούν κι' άλλοι τής βρίσκουν πολλά ψεγάδια. Παύει έτσι νά έχη τήν υπόληψη, πού είχε, όταν ήταν αθέατη. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Όταν πολυπαρουσιάζεται, χάνει τό υψηλόν πού έχει καί δέν αρέσει σέ πολ­λούς.

■ Περιόρισε τίς σχέσεις σου μέ τους ανθρώπους, συμ­βουλεύει ό Αββάς Δούλας, γιά νά μή θολωθεί ό νους σου άπό περισπασμούς καί μέριμνες καί χάσεις έτσι τόν ελεύ­θερο αέρα τής ησυχίας.

■ Ή ψυχή, πού έχει γευθεί τή γλύκα τής ησυχίας, τή γυρεύει παντού καί πάντοτε. Όχι άπο μίσος και περιφρόνηση  προς τους ανθρώπους, αλλά από έρωτα γι' αυτή, λέγει ό Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης.

Λένε πώς ό Άββάς Ισίδωρος, όταν καταλάβαινε ότι τού πήγαιναν επισκέπτες , έτρεχε νά κρυφτεί σ' ένα από­μερο κελί, πού μόνο αυτός ήξερε, γιά να μη τόν βρουν. Στους αδελφούς, πού τον ρωτούσαν γιατί το έκανε, απα­ντούσε:

Και τα θηρία, παιδιά μου, πού προλαβαίνουν και κρύβονται στίς φωλιές τους, γλιτώνουν τόν κίνδυνο.