Του Μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως κυρού Μελετίου Καλαμαρά. Οι ευχές των Θεοφανείων σε μετάφραση. 

ΕΥΧΕΣ

ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

 

Εὐχή

τοῦ ἁγίου  Σωφρονίου Πατριάρχου

------- -------

 

῾Α

γία Τριάς, ὑπερούσια, ὑπεράγαθη, παντοδύναμη, ἀόρατη, ἀκατάλη-πτη, δημιουργέ τῶν νοερῶν ἀγγέλων καί τῶν λογικῶν ἀνθρώπων· ἡ ἔμφυτη ἀγαθότητα· τό φῶς τό ἀπρόσιτο· πού φωτίζει καί ἁγιάζει, κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο· λάμψε καί σέ  ἐμένα  τόν ἀνάξιο δοῦλο Σου.

Φώτισέ μου, τῆς διανοίας μου τά μάτια, γιά νά τολμήσω καί ἐγώ νά ἀνυμνήσω,  τίς ἄμετρες εὐεργεσίες Σου καί τήν δύναμή Σου.

Δέξου τήν δέησή μου. Γιά χάρη τοῦ λαοῦ Σου, πού στέκει γύρω μου.

Μήν ἀφήνεις τά πλημμελήματά  μου, νά ἐμποδίσουν τό Πνεῦμα Σου τό ῞Αγιο, νά ἔλθει καί ἐδῶ.

Κάμε συγκατάβαση· καί ἄφησέ με, καί ἐμένα τόν ἁμαρτωλό, νά φωνάξω τώρα, καί νά εἰπῶ καί ἐγώ, ῾Υπεράγαθε·

Σέ δοξάζομε, Δέσποτα φιλάνθρωπε· παντοκράτωρ· προαιώνιε βασιλέα μας.

Σέ δοξάζομε, τόν Κτίστη μας καί Δημι-ουργό μας.

Σέ δοξάζομε, ᾿Εσένα τόν μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκες  ἀπό τήν μητέρα Σου χωρίς πατέρα, καί ἀπό τόν Πατέρα Σου χω-ρίς μητέρα. Στήν προηγούμενη ἑορτή, Σέ  εἴ-δαμε νήπιο. Τώρα, σέ αὐτήν ἐδῶ σήμερα, Σέ βλέπομε τέλειον· τόσο τέλειον, ὅσο μπορεῖς νά εἶσαι μόνο Σύ, πού ἀπό τόν τέλειο Θεό Πατέρα, ΕΠΕΦΑΝΗΣ καί σύ, τέλειος, Θεέ μας.

Σήμερα, εἶναι γιά μᾶς πολύ μεγάλη ἑορ-τή.

Σήμερα, εἶναι γεμάτη ἡ ᾿Εκκλησία μας ἁγίους· καί οἱ ἄγγελοι, εὑρισκόμενοι ἀνάμεσά μας, ἑορτάζουνε μαζί μας.

Σήμερα, ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, μέ μορφή περιστεριοῦ, ἐπεφοίτησε στά νερά.

Σήμερα, ἀνέτειλε ἕνας ῞Ηλιος, πού δέν δύει· καί ὁ κόσμος, καταυγάζεται ἀπό τό φῶς τοῦ Κυρίου.

Σήμερα, ὅπως  ὁ κόσμος ὅλος, ἔτσι καί τό φεγγάρι, ρίχνει  ἀκτῖνες ὑπέρλαμπρες, συμμε-τέχοντας στοῦ κόσμου τήν χαρά καί λάμψη.

Σήμερα, τά φωτοβόλα ἀστέρια, μέ τήν γλύκα τῆς λάμψης τους, τόν κόσμο ὅλον ὀμορ-φαίνουν.

Σήμερα, οἱ νεφέλες, σάν δροσιά ἀπό τόν οὐρανό, βρέχουν στόν κόσμο βροχήν δικαι-οσύνης.

Σήμερα, ὁ ἄκτιστος καί δημιουργός Θεός, τό θέλησε, καί δέχθηκε ἑκούσια, νά βάλει τό χέρι του ἐπάνω στό κεφάλι Του ἕνα πλάσμα του, γιά νά Τοῦ δώσει εὐλογία! . .

Σήμερα, ὁ προφήτης καί Πρόδρομος, ἐπῆ-γε μέν κοντά στόν Δεσπότη, ἀλλά στάθηκε  μπροστά Του μέ τρόμο· γιατί ἐκεῖ κατάλαβε, τί συγκατάβαση εἶχε κάμει ὁ Θεός, γιά χάρη μας.

Σήμερα, τό νερό τοῦ ᾿Ιορδάνη, ἡ παρου-σία τοῦ Κυρίου, τό μετέβαλε σέ φάρμακο.

Σήμερα, τό ἁγιασμένο αὐτό  νερό, τό παίρνει καί τό πίνει, ὁ κόσμος ὅλος.

Σήμερα, μέ τό ἁγιασμένο αὐτό νερό, νερό ᾿Ιορδάνου, ξεπλένονται ὅλα  τῶν ἀνθρώπων τά πταίσματα.

Σήμερα, ὁ Παράδεισος, ἄνοιξε γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους· καί μέ τό νερό αὐτό, μᾶς φω-τίζει ὁ ῞Ηλιος τῆς Δικαιοσύνης.

Σήμερα, τό πικρό ἐκεῖνο νερό, γιά τό ὁποῖο  μᾶς μιλάει ὁ Μωϋσῆς, ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μας, τό μεταβάλλει σέ γλυκύ, γιά τό λαό μας.

Σήμερα, ἀπαλλαγήκαμε ἀπό τόν παλαιό ἐκεῖνο, ''θρῆνο χωρίς ἐλπίδα''· καί σάν νέος ᾿Ισραήλ, ἐσωθήκαμε!

Σήμερα, ἐλυτρωθήκαμε ἀπό τό σκοτάδι τῆς ψεύτικης θρησκείας, καί ἡ ψυχή μας γεμίζει, μέ  τῆς θεογνωσίας τό φῶς.

Σήμερα, μέ τήν ᾿Επιφάνεια τοῦ Θεοῦ μας, ξεδιαλύνεται ἡ θολούρα, πού κυριαρχεῖ στά θέ-ματα τοῦ κόσμου.

Σήμερα, ὁλόκληρος ὁ ἄνω κόσμος πανη-γυρίζει, σκιρτάει ἀπό χαρά, κρατάει κεριά!

Σήμερα, καταργήθηκε ἡ πλάνη· καί ὁ ἐρ-χομός τοῦ Κυρίου μας, μᾶς ἄνοιξε  τῆς σωτη-ρίας τόν δρόμο.

Σήμερα, τά ἄνω, συνεορτάζουν μέ τά κάτω· καί τά κάτω, ἄνοιξαν ἐπικοινωνία μέ τά ἄνω.

Σήμερα, ἡ ἱερά καί μεγαλόφωνη πανή-γυρη τῶν ᾿Ορθοδόξων, ἀγάλλεται.

Σήμερα, ὁ Δεσπότης τρέχει  στό βάπτι-σμα· γιά νά ἀνεβάσει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους ψηλά.

Σήμερα, ὁ ἀκλινής σάν Θεός, σκύβει στόν δοῦλο τόν αὐχένα Του, γιά νά ἐλευθερώσει ἀπό τήν δουλεία ἐμᾶς.

Σήμερα, ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἔγινε δική μας! Καί τῆς βασιλείας αὐτῆς τοῦ Κυρίου, οὐκ ἔσται τέλος!

Σήμερα, θάλασσα καί ξηρά, ἐμοιράσθη-καν τοῦ κόσμου τήν χαρά.

Σέ εἶδαν καί Σέ κατάλαβαν, ἀκόμη καί τά νερά,  Θεέ μου! Σέ εἶδαν τά νερά, καί ἐφοβή-θηκαν!

῾Ο ᾿Ιορδάνης γύρισε πίσω, - ὅταν εἶδε ᾿Εσένα, τό Πῦρ τῆς Θεότητος, νά κατεβαίνεις μέ τό σῶμα Σου, καί νά εἰσέρχεσαι σ᾿ αὐτόν!

῾Ο ᾿Ιορδάνης γύρισε  πίσω, - ὅταν εἶδε τό Πνεῦμα τό ῞Αγιο, νά κατεβαίνει μέ μορφή περιστερᾶς, καί νά πετάει τριγύρω Σου.

῾Ο ᾿Ιορδάνης γύρισε πίσω, - ὅταν εἶδε ᾿Εσένα τόν ἀόρατο Θεό,  ὁρατό· τόν Κτίστη καί Δημιουργό, μέ σάρκα· τόν Αὐθέντη καί Δεσπό-τη, μέ δούλου μορφή.

Ὁ ᾿Ιορδάνης ἐγύρισε πίσω! - Καί εἶδαν τά ὄρη καί ἐσκίρτησαν. ᾿Εσκίρτησαν, πού εἶδαν τόν Θεό μέ σάρκα!

Καί τά σύννεφα τό ἐβροντοφώναξαν·

 ὅτι  Αὐτός πού ἦλθε, εἶναι πολύ μεγάλος·

 ὅτι εἶναι Φῶς ἐκ Φωτός· Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ  ἀληθινοῦ·

ὅτι, καί τόν θάνατο - καρπό τῆς παρα-κοῆς· καί τό

δηλητήριο κεντρί τῆς πλάνης· καί τίς ἀλυσίδες ἐκεῖνες, πού κρατοῦν τόν ἄνθρωπο δεμένο στόν

            θάνατο καί στόν ἅδη, τά ἐβύθισε, καί χάθηκαν,       

μέσα στό νερό τοῦ ᾿Ιορδάνη·

καί ὅτι τώρα, Αὐτός, ὁ Κύριος καί Θεός μας, ἔχει       

δώσει σέ μᾶς καί σέ ὅλον τόν κόσμο, τό δῶρο Του·    τό βάπτισμα τῆς σωτηρίας.

Καί ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό, καί ἐγώ ὁ ἁμαρ-τωλός καί ἀνάξιος δοῦλος Σου, Κύριε, διηγού-μενος τά μεγάλα καί θαυμάσια ἔργα Σου, μέ φόβο καί μέ κατάνυξη  ἀναβοῶ·

           

 

Β. Εὐχή τῶν Θεοφανείων

 

Μ

έγας εἶσαι, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα Σου· καί κανενός εἴδους λόγια δέν ἀρκοῦν πρός ὗμνον τῶν θαυμασίων Σου (Γ').

Σύ, μόνο πού τό θέλησες, ἔφερες τά πάντα, - χωρίς καθόλου νά κοπιάσεις, - ἀπό τό μηδέν στήν ὕπαρξη. Καί Σύ, μέ τήν δύναμή Σου συγκρατεῖς τήν  κτίση· καί  μέ τήν πρόνοιά Σου κυβερνᾶς τόν κόσμο.

Σύ συνάρμοσες, ἀπό τέσσερα στοιχεῖα, ὁλόκληρη τήν κτίση· καί Σύ  ἔβαλες τίς τέσσε-ρες ἐποχές, στόν κύκλο τοῦ χρόνου.

            Οἱ νοερές τάξεις τῶν ἀγγέλων ὅλες Σέ τρέμουν.

            ῾Ο ἥλιος Σέ ὑμνεῖ.

            ῾Η σελήνη Σέ δοξάζει.

            Τά ἄστρα Σέ παρακαλοῦν.

            Τό φῶς  Σέ ὑπακούει.

            Οἱ ἄβυσσοι Σέ φρίττουν.

            Οἱ πηγές ᾿Εσένα ὑπηρετοῦν.

            Σύ ἔστησες τόν οὐρανό σάν στέγη.

            Σύ ἐστήριξες τήν γῆ ἐπάνω στά νερά!

Σύ ἔφτιαξες γύρω ἀπό τήν θάλασσα, ἕνα τεῖχος  μέ ἄμμο.

Σύ ἅπλωσες παντοῦ τόν ἀέρα,  νά ἀναπνέωμε.

Οἱ ᾿Αγγελικές Δυνάμεις, Σένα ὑπηρετοῦν.

Οἱ χοροί τῶν ἀρχαγγέλων, Σένα προσκυνοῦν.

Τά πολυόμματα Χερουβείμ, καί τά ἑξα-πτέρυγα Σεραφείμ, εἴτε στέκουν, εἴτε  τριγύρω Σου πετοῦν, ἀπό εὐλάβεια στήν  ἀπρόσιτη Δόξα Σου, κατακαλύπτονται.

Γιατί Σύ, ὁ Θεός, ὁ ἀπερίγραπτος, ὁ ἄναρχος, καί ἀνέκφραστος, ἦλθες στήν γῆ, καί ἐπῆρες δούλου μορφή, καί ἔγινες ὅμοιος μέ μᾶς, τούς ἀνθρώπους. Γιά ἕνα λόγο καί μοναδικό· ἐπειδή δέν τό ὑπόφερες, ἀπό σπλάγχνα ἐλέους Σου, νά βλέπεις τό γένος τῶν ἀνθρώπων, νά τυραννιέται ἀπό τόν διάβολο. ᾿Αλλά  ἦλθες· καί μᾶς ἔσωσες.

            Τήν καταλάβαμε τήν χάρη Σου.

            Τό διακηρύττομε τό ἐλεός Σου.

            Δέν τήν κρύβομε τήν εὐεργεσία  Σου.

            Μέ τήν Γέννησή Σου, καί τίς γονές τῆς φύσης μας τίς ἐλευθέρωσες ἀπό τήν κατάρα, καί τήν  μήτρα τῆς Παρθένου ἁγίασες.

            ῞Ολη ἡ κτίση Σέ ὕμνησε, μόλις πού ἔκαμες τήν ἐμφάνισή Σου· τότε πού Σύ, Θεέ μας, ἦλθες αἰσθητά στήν γῆ, καί συνα-νεστράφηκες τούς ἀνθρώπους.

            Σύ, ἀπό τότε, ἁγιάζεις καί τοῦ ᾿Ιορδάνη τά νερά, κατεβάζοντας ἀπό  τόν οὐ-ρανό σ᾿ αὐτά τό Πανάγιό Σου Πνεῦμα, καί σπάζεις τῶν νοητῶν δρακόντων τά κεφάλια, πού  μερικές φορές φωλιάζουνε σ᾿ αὐτά.

            Σύ, λοιπόν, φιλάνθρωπε βασιλέα μας, ἔλα καί τώρα, μέ τήν χάρη καί ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος, καί ἁγίασε τό ὕδωρ τοῦτο (Γ' ).

            Καί δῶσε σ᾿ αὐτό, τήν χάρη τῆς ἀπολύτρωσης, τήν εὐλογία πού πῆρε τότε ὁ ᾿Ιορδάνης.

            Κάμε τό νερό αὐτό,

             νά εἶναι ἀφθαρσίας πηγή·

             νά δίνει ἁγιασμό·

             νά λύνει τά ἁμαρτήματα·

             νά διώχνει τά νοσήματα·

             νά ἐξαφανίζει τά δαιμόνια·

νά κάνει, νά μήν μᾶς πιάνουν πιά, οἱ ἐνέργειες   τοῦ διαβόλου·  ὅποιες καί ἄν εἶναι·

             νά εἶναι γεμάτο δύναμη ἀγγελική·

             νά  τό  ἔχουν  ὅλοι,  ὅσοι  τό   παίρ-νουν  καί  τό χρησιμοποιοῦν μέ πίστη,

            * μέσο γιά καθαρισμό ψυχῶν καί σωμάτων·

            * φάρμακο γιά θεραπεία ἀπό πάθη·

            * ἁγίασμα γιά τά σπίτια τους·

            * κατάλληλο καί ὠφέλιμο, γιά κάθε περίπτωση.

            Γιατί Σύ,  Θεέ μας, μέ τό ὕδωρ καί μέ τό Πνεῦμα, ἀνακαίνισες τήν φύση, πού τήν εἶχε ἡ ἁμαρτία  παλαιώσει.

            Σύ, Θεέ μας, μέ νερό ξέπλυνες, τήν ἐποχή τοῦ Νῶε τήν ἁμαρτία.

            Σύ, Θεέ μας, μέσα ἀπό τό νερό τῆς θάλασσας ἐλευθέρωσες, ἀπό τήν δουλεία, μέσῳ τοῦ Μωϋσῆ, τό γένος τῶν ῾Εβραίων.

            Σύ, Θεέ μας, ἔσπασες στήν ἔρημο ἕνα βράχο, καί ἐβγῆκαν ἀπό ἐκεῖ νερά, καί ἐκύλησαν ποτάμια· καί ἐχόρτασες νερό, τόν διψασμένο Σου λαό.

            Σύ, Θεέ μας, μέ τό πῦρ καί μέ τό νερό, μέ τό θαῦμα ἐκεῖνο πού ἔκαμες τότε μέσῳ τοῦ ᾿Ηλία, ἀπάλλαξες τόν ᾿Ισραήλ ἀπό τήν πλάνη τοῦ Βάαλ.

            Σύ καί τώρα, Δέσποτα Χριστέ, ἁγιάσε τό ὕδωρ τοῦτο μέ τό  Πνεῦμα Σου τό ῞Αγιο (Γ' ).

            Καί δῶσε μέ αὐτό σέ ὅλους·

            εἴτε ἁπλῶς τό ἀγγίζουν·

            εἴτε χρίονται μέ αὐτό·

            εἴτε τό πίνουν·

            τόν ἁγιασμό, τήν εὐλογία, τήν κάθαρση, τήν ὑγιεία!

            Καί σῶσε, Κύριε, τούς δούλους Σου, τούς πιστούς ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς ἄρ-χοντές μας. Φύλαξέ τους ὑπό τήν σκέπην Σου εἰρηνικά. Βοηθησέ τους, νά ἀντικρούσουν σω-στά ὅλους τούς ἐχθρούς μας. Χάρισέ τους, ὅ,τι Σοῦ ζητοῦν γιά τό καλό· καί τήν αἰώνια ζωή.

            Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ἀρχιεπισκό-που μας Μελετίου, ὅλων τῶν ῾Ιερέων καί τῶν διακόνων·  κάθε ἱερατικό τάγμα· τόν περιε-στῶτα λαό· καί κάθε ἀδελφό μας, πού γιά κάποιο λόγο σοβαρό, δέν μπόσεσε νά ἔλθει ἐδῶ στήν ᾿Εκκλησία.

            Καί ἐλέησε, καί αὐτούς καί ἐμᾶς, κατά τό μέγα Σου ἔλεος.

            Κάμε, Κύριε, καί ἀπό τά στοιχεῖα τῆς φύσεως, καί ἀπό τούς ἀγγέλους καί ἀπό τούς ἀνθρώπους, καί ἀπό τά ὁρατά, καί ἀπό τά ἀόρατα, ἀπό ὅλους καί ἀπό ὅλα, νά δοξάζεται  τό πανάγιο ῎Ονομά Σου, μαζί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό ῞Αγιο Πνεῦμα, καί τώρα καί πάντοτε, καί εἰς τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.᾿Αμήν.

Εὐχή τῆς κεφαλοκλισίας

 

Σ

κῦψε, Κύριε· γύρισε τά αὐτί Σου· καί ἄκουσέ μας· Σύ, πού καταδέχθηκες νά βαπτισθῆς στόν ᾿Ιορδάνη, καί ἁγίασες τά ὕδατα.

            Καί εὐλόγησέ μας, ὅλους ἐμᾶς, πού σκύβοντας τό κεφάλι μας, θέλωμε μέ τό σχῆμα αὐτό, νά Σοῦ δηλώσωμε ὅτι εἴμαστε δικοί Σου, δοῦλοι Σου.

            Καί ἀξίωσέ μας, νά γεμίσωμε ἁγιασμό Σου, μέ τήν μετάληψη καί μέ τόν ραντισμό, ἀπό τό νερό αὐτό.

            Καί κάμε, νά  γίνει αὐτό σέ μᾶς, Κύριε, γιά ὑγίεια· καί στήν ψυχή καί στό σῶμα.

            Γιατί, σύ εἶσαι ὁ ἁγιασμός, καί τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, καί σέ Σένα ἀναπέμπομε, καί τήν δόξα καί τήν εὐχαριστία, καί τήν προσκύνηση, - μαζί μέ τόν ἄναρχο Πατέρα Σου, καί μέ τό πανάγιο καί ἀγαθό καί ζωοποιό Σου Πνεῦμα, καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.