Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Η ψυχή μου Σ’ εγνώρισε, Κύριε, και γράφω στο λαό Σου για τα ελέη Σου.

Μη θλίβεστε, λαοί, που είναι δύσκολη η ζωή. Αγωνίζεστε μόνον εναντίον της αμαρτίας και ζητάτε βοήθεια  από τον Κύριο κι Αυτός θα σας χαρίση ό,τι είναι ωφέλιμο, γιατί είναι σπλαγχνικός και μας αγαπά.

Αλήθεια σας λέω: Δεν ξέρω να’ χω κανένα καλό κι έχω πολλές αμαρτίες. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος όμως εξάλειψε τις αμαρτίες μου και ξέρω πως σ’ όσους παλεύουν εναντίον της αμαρτίας ο Κύριος τους χαρίζει όχι μόνο την άφεση αλλά και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία δίνει χαρά στην ψυχή  και την γεμίζει με βαθειά και γλυκειά ειρήνη.

Ω λαοί, ας φωνάξουμε στον Κύριο όλη η γη και θ’ ακουστή η προσευχή μας, γιατί ο Κύριος χαίρεται με τη μετάνοια των ανθρώπων. Κι όλες οι ουράνιες δυνάμεις περιμένουν ν’ απολαύσωμε κι εμείς τη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού και να δούμε την ομορφιά του προσώπου Του.

Όταν οι άνθρωποι φυλάγουν τον άγιο φόβο του Θεού, τότε η ζωή στη γη είναι ευχάριστη και γλυκειά. Τώρα όμως οι άνθρωποι άρχισαν να ζουν σύμφωνα με το θέλημά τους και το νου τους κι εγκατέλειψαν τις άγιες εντολές κι ελπίζουν να βρουν χαρά χωρίς τον Κύριο, μη ξέροντας πως μόνον ο Κύριος είναι αληθινή χαρά μας και μόνο με τον Κύριο ευφραίνεται η ψυχή του ανθρώπου. Αυτός ζεσταίνει την ανθρώπινη ψυχή, όπως ζεσταίνει ο ήλιος τα αγριολούλουδα κι όπως τα λικνίζει ο άνεμος δίνοντάς τα ζωή.

Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος, που μας έδωσε τη μετάνοια και με τη μετάνοια σωζόμαστε όλοι μας χωρίς εξαίρεση. Δεν θα σωθούν μόνον όσοι δεν μετανοούν, κι εδώ βλέπω την απόγνωσή τους και κλαίω από συμπόνοια γι’ αυτούς. Αν κάθε ψυχή εγνώριζε τον Κύριο, θα ήξερε πόσα μας αγαπά Αυτός και κανένας δεν θ’ απελπιζόταν για τη σωτηρία του, ούτε καν θα εγόγγυζε.

Ψυχή  που έχασε την ειρήνη, πρέπει να μετανοήση και ο Κύριος θα συγχωρήση τις αμαρτίες της και τότε θαχη χάρη και ειρήνη. Και δεν χρειάζονται άλλοι μάρτυρες, αλλά το Πνεύμα το Ίδιο μαρτυρεί μέσα μας πως μας συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες, και σημάδι για την άφεση των αμαρτιών είναι πως έχεις μισήσει την αμαρτία.

Και το άλλο να περιμένωμε; Να ζητήσωμε από τους ουρανούς να μας ψάλη κάποιος ένα ουράνιο τραγούδι; Μα στον ουρανό όλα ζουν με το Άγιο Πνεύμα και σε μας, στη γη, δόθηκε το ίδιο Άγιο Πνεύμα. Και στις εκκλησίες του Θεού οι ακολουθίες τελούνται από το Άγιο Πνεύμα. Και στις ερήμους, στα βουνά και στις σπηλιές και παντού οι ασκητές του Χριστού ζουν από το Άγιο Πνεύμα. Κι αν Το φυλάξωμε, θα είμαστε ελεύθεροι από το σκοτάδι και η αιώνια ζωή θα είναι μέσα μας.

Αν όλοι οι άνθρωποι μετανοούσαν και τηρούσαν τις εντολές του Θεού, ο παράδεισος θα ήταν στη γη, γιατί «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν». Η Βασιλεία του Θεού είναι το Πνεύμα το Άγιο και το Άγιο Πνεύμα είναι το ίδιο στον ουρανό και στη γη.

Ο Κύριος δίνει τον παράδεισο και την αιώνια Βασιλεία μαζί Του σ’ όποιον μετανοεί. Με το πλούσιο έλεός Του δεν θυμάται τις αμαρτίες μας, όπως δεν θυμήθηκε τις αμαρτίες του ληστή στον σταυρό.

Μεγάλο το έλεός Σου, Κύριε! Ποιος όμως θα μπορούσε να Σ’ ευχαριστήση όπως πρέπει; Μας έδωσες στη γη το Πνεύμα Σου το Άγιο!

Ο Κύριος αγάπησε τόσο τους ανθρώπους Του, που μας αγίασε με το Άγιο Πνεύμα και τους έκανε όμοιος με τον Εαυτό Του. Ο Κύριος είναι σπλαχνικός και το Άγιο Πνεύμα μας δίνει και εμάς τη δύναμη να είμαστε κι εμείς σπλαγχνικοί. Ας ταπεινωθούμε, αδελφοί, για ν’ αποκτήσωμε με την μετάνοια σπλαγχνική καρδιά και τότε θα δούμε τη δόξα του Κυρίου, την οποία γνωρίζει η ψυχή και ο νους με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Όποιος μετανοεί αληθινά, είναι έτοιμος να υπομείνη κάθε θλίψη, πείνα και γυμνότητα, κρύο και ζέστη, πόνο και φτώχεια, εξουθένωση και εξορία, αδικία και συκοφαντία. Γιατί η ψυχή του υψώνεται προς τον Θεό και δεν ενδιαφέρεται για τα γήϊνα, αλλά προσεύχεται με καθαρό νου στον Θεό.

 Όποιος όμως είναι προσκολλημένος σε περιουσίες και χρήματα, αυτός ποτέ δεν μπορεί να έχη καθαρό νου για τον Θεό, επειδή στο βάθος της ψυχής του κατοικεί έμμονη η φροντίδα τι να κάνη μ’ αυτά. Κι αν δεν μετανοήση καθαρά και δεν στενοχωρηθή που αμάρτησε ενώπιον του Θεού, θα πεθάνη αιχμάλωτος στο πάθος, χωρίς να γνωρίση τον Κύριο.

Αν σκέφτεσαι κακό για τους ανθρώπους, αυτό σημαίνει πως μέσα σου ζη πονηρό πνεύμα κι αυτό σου υποβάλλει πονηρές σκέψεις εναντίον των αδελφών. Κι αν κάποιος πεθάνη αμετανόητος, χωρίς να συγχωρήση τον αδελφό, τότε η ψυχή του θα πάη εκεί που μένει το πονηρό πνεύμα, το οποίο έχει κυριεύσει την ψυχή του.

Τέτοιος είναι ο νόμος: Αν συγχωρής, σημαίνει πως σε συγχώρεσε και σένα ο Κύριος. Αν όμως δεν συγχωρής τον αδελφό, σημαίνει πως και η αμαρτία σου μένει μαζί σου.

Ο Κύριος θέλει ν’ αγαπούμε τον πλησίον. Κι αν σκέφτεσαι γι’ αυτόν πως ο Κύριος τον αγαπά, σημαίνει πως η αγάπη του Κυρίου είναι μαζί σου. Κι αν σκέφτεσαι πως ο Κύριος αγαπά πολύ το πλάσμα Του και συμπονείς και συ ο ίδιος κάθε κτίσμα και αγαπάς τους εχθρούς, ενώ τον εαυτό σου τον θεωρείς χειρότερον απ’ όλους, αυτό σημαίνει ότι είναι μαζί σου η μεγάλη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Όποιος έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, έστω και λίγο, αυτός θλίβεται για όλο τον κόσμο μέρα και νύχτα και η καρδιά του πονεί κάθε δημιούργημα του Θεού και ιδιαιτέρως τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον Θεό ή και εναντιώνονται σ’ Αυτόν και γι’ αυτό πορεύονται στη φωτιά των βασάνων. Αυτός προσεύχεται γι’ αυτούς μέρα και νύχτα περισσότερο απ’ ότι για τον εαυτό του, να μετανοήσουν και να γνωρίσουν τον Κύριο.

Ο Κύριος προσευχόταν για τους σταυρωτές Του: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Ο αρχιδιάκονος Στέφανος προσευχόταν γι’ αυτούς που τον λιθοβολούσαν για να τον θανατώσουν: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Κι εμείς, αν θέλωμε να διαφυλάξωμε τη χάρη, πρέπει να προσευχώμαστε για τους εχθρούς. Αν δεν σπλαγχνίζεσαι τον αμαρτωλό που θα βασανίζεται στη φωτιά, σημαίνει πως μέσα σου δεν ζη η χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά πονηρό πνεύμα. Ενόσω λοιπόν ζης ακόμη, αγωνίζου να απαλλαγής με τη μετάνοια απ’ αυτό.

(Απόσπασμα από: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου,

«Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»,

Έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου,

Έσσεξ Αγγλίας, 1988)